Zakończyliśmy już "Kurs medytacji chrzescijańskiej" , zatem przyszedł czas na kolejny, czyli

"Jak czytać Pismo Św."

Tym razem wykładowcą będzie o. Ludwik Mycielski OSB, benedyktyn z klasztoru w Biskupowie.

Mało kto dzisiaj regularnie czyta Pismo Św. Jeszcze mniej osób robi to ze zrozumieniem i pełną świadomością. To świetna okazja, żeby dowiedzieć się, od czego zacząć, jak czytać, by zrozumieć nawet najtrudniejsze fragmenty i jak wygląda prawdziwe, benedyktyńska Lectio Divina.

Podobnie jak w przypadku kursu medytacji, nie trzeba się zapisywać, ani nigdzie jechać. To również będzie kurs interaktywny - Facebook'owy i w serwisie http://www.ps-po.pl.
Rozpoczynamy dzisiaj o godz. 17.00, a kończymy 10 lipca.

Kurs medytacji chrześcijańskiej można pobrać w całości, w formacie PDF.

Na wstępie Witam na forum.

Mam pytanie odnoście Pisma Świętego. Mam zamiar przeczytać je całe i tak się zastanawiam co potem... za rok, półtora, skoro wszędzie mówią by ciągle do niego zaglądać, ciągle czytać...

czy mam po przeczytaniu ponownie zacząć czytać czy wybierać sobie Księgi...

Po skończeniu czytania całego Pisma św. na pewno dobrze byłoby do niego wracać, i to wracać każdego jednego dnia. No więc racje mają ci, co mówią że ciągle do Biblii trzeba wracać.



Pewnie, że można sobie dowolnie wybierać Księgi, a w nich rozdziały i czytać, i poprzez to czytanie kontemplować. I myślę, że nie ma sensu robić tego na siłę. Do poważnego czytania trzeba jednak mieć tą ciszę i spokój. Każdy fragment ma swoje znaczenie i przy tym samym tekście, gdzieś tak po paru latach (może wcześniej) można odkryć coś nowego.

Ponowne czytanie od deski do deski niewiele daje - nic (lub prawie nic) z tego nie zapamiętasz.
Polecam czytać tematycznie fragmenty z różnych ksiąg (najlepiej całe rozdziały - kontekst!) i robić notatki,
np. posługując się tymi odnośnikami: http://jerozolimska.pl/tematy

Ja przeczytałem od deski do deski (choć w kolejności zgodnej z planem Jacka Święckiego), z wielu ksiąg faktycznie dużo nie zapamiętałem, dlatego teraz staram się wracać do pojedynczych, np. Jeremiasza, albo 1 Listu do Tymoteusza. Ale myślę, że całość warto przeczytać w jednym ciągu, żeby po prostu wiedzieć co gdzie jest i mieć świadomość, że nawet fragmenty mniej atrakcyjne (np. Księgę Kapłańską) przeczytaliśmy choć raz w życiu...

Myślę, że najlepiej czytać w oryginale.

być może byłoby najlepiej, ale dysponujemy jedynie kopiami. Nie ma czegoś takiego jak "oryginały" Pisma

tomasq'(owi?) gdy pisał(a) "w oryginale" chodziło pewnie o język, w którym dane pismo powstało.
Niewielu jest takich szczęśliwców, chciałoby się należeć do nich..

Chodzi mi o to, że Pismo Święte (pomijam tutaj Stary Testament, bo jest mniej istotny) należałoby czytać w oryginale.
To co mamy zapisane w NT jest wybrane ze źródeł - pergaminów czy jakiś zwojów. Można znaleźć te zwoje w muzeach i czytać bezpośrednio z nich (powodzenia). Pisane one były bez przydechów i akcentów, dodatkowo w jednym ciągu bez spacji co wyglądało mniej więcej tak: Lepiejzostawićtępracęspecjalistomistudiowaćopracowaneprzeznichmateriałyźródłowe.

Studiowałem filozofię i miałem kurs greki starożytnej. Jednak wiele mnie to nie nauczyło. Teraz na własną rękę uczę się Greki ponieważ chciałbym umieć czytać pisma starożytnych Ajschylos, Demostenes, Ptolemeusz, Platon w oryginale, włączając w to oczywiście pisarzy NT, który był zapisany w grece.

@ Mariel:D
może być tomasqowi, dla mnie to nieistotne jak zapiszecie mój nick, byleby było wiadome o kogo chodzi. Greka jest abstrakcyjna (te dziwne litery..) ale da się tego nauczyć. Najpierw uczysz się czytać a potem powoli do przodu. Polecam Hellenike Glotte Agnieszki i Kazimierza Korus (gdybym miał ten podrecznik na studiach to pewnie nie musiałbym teraz się uczyć na własną rękę). I niech was los chroni przez Goliasem - tylko się zniechęcicie, podręcznik jest napisany dla masochistów (akurat ten miałem na studiach). Spory wydatek, ale myślę, że warto, jak ktoś się chce na poważnie zająć studium biblijnym (nad NT oczywiście).

Dla zachęty to już przetłumaczycie po trzeciej lekcji Hellenike Glotte (powinni mi płacić za reklamę): [...] οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ: πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε πίπτει. εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται: εἴτε γλῶσσαι, παύσονται: εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται.

Koryntian 13, 6-8

ps. czy te litery nie są piękne?! pożytki z alfabetu mogą być nawet takie, że będzie zabłysnąć wśród znajomych umiejętnością czytania etykiety Metaxy^^

jak mniej istotny? To wszystko jedno Pismo.



Nie mamy oryginałów, bez względu na formę źródła - więc nie możemy czytać w oryginale. Można w językach oryginalnych (to nie to samo, co w oryginale), lecz także w tym przypadku nie zawsze jesteśmy pewni w jakim języku dane pismo oryginalnie powstało. Ewangelię Mateusza uważano przez wieki za napisaną po aramejskim a jedynie przetłumaczoną na grekę; dziś na podstawie badań lingwistycznych przeważa opinia, że raczej była napisana w grece - ale obie opinie mają za sobą argumenty. Poza tym bywa, że starsza lekcja tekstu bywa zachowana w innych niż greckie źródłach, np. starolacińskich czy syriackich.


Gdy chodzi o NT, przyjęto, że greckie manuskrypty źródłowe dzielone są na papirusy, uncjały literowe i numerowane, minuskuły i lekcjonarze; oprócz tego w źródłach krytycznych tekstu uwzględniamy też świadectwa innych starożytnych wersji: starołacińskich, vulgaty, syrackich, koptyjskich, gockich, ormiańskich, etiopskich, gruzińskich i rzadziej arabskich, nubijskich, starogermańskich, perskich, prowansalskich i słowiańskich - bywa, że źródła te są świadkami lekcji starszej tradycji niż najwcześniej znane nam lekcje greckie.
Biegnie po bibliotekach, klasztorach, muzeach i instytutach naukowych całego świata, po to by przeglądać wszystkie świadectwa dotyczące tekstu biblijnego nie jest metodą - z oczywistych względów - najlepszą. Od lat powstają wydania krytyczne tekstu, będące rekonstrukcją tekstu na podstawie wszystkich dostępnych źródeł. W przypadku ST wiodącym wydaniem krytycznym tekstu jest Biblia Hebraica Stuttgartensia a NT Wydanie Krytyczne Nestle-Aland, oba wydania są nieustannie aktualizowane zgodnie z najnowszymi odkryciami i badaniami. W obu wydaniach poza tekstem proponowanym przez autorów czyli tzw. Textus Receptus, są zamieszczone w przypisach wszystkie inne warianty i odmiany tekstu, wraz z odniesieniami do źródeł i określony jest - wg przyjętych kryteriów- stopień wiarygodności danej lekcji. Na podstawie takiej rekonstrukcji wydania krytycznego przygotowywane są tłumaczenia, z którymi na codzień mamy do czynienia.


Greka klasyczna to zupełnie inna greka niż dialekt koine, w środowisku którego powstawały teksty NT. Podobnie (pomijając różnice alfabetu, której w tu nie ma) jak polski i starosłowiański.

Czytając wersję grecką mamy możliwość odkrycia bogactwa treści i możliwych tłumaczeń, które jest niewidoczne dla czytelników przekładów na języki współczesne.

Oczywiście, że greka doby NT była inna od klasycznej, ale po co się uczyć tylko koine? Ambitniej i w lepiej patrząc długoterminowo jest opanować podstawy greki klasycznej, a stamtąd do koine to już bliska droga, szczególnie, że w internecie można znaleźć wiele wspaniałych multimediów, programów czy artykułów pomocnych w analizowaniu tekstów biblijnych jak na przykład biblos.com.

Mam bardzo osobiste podejście do Testamentów i to, że uznaję Nowy Testament za bardziej wartościowy od Starego jest moją prywatną opinią. ST, np. nie pasuje mi estetycznie do NT: brakuje mi tam wyższych treści filozoficznych i poza tym za bardzo przypomina mi swą zawartością inną księgę kręgów semickich.

Jasne. Zależy to jednak po co czyta się Pismo i czego się w nim szuka.


Dlaczego się uczyć tylko greki? Starochrześcijańskie pisma greckie zostały przekazane w koine, natomiast nie są częścią klasycznej ani rozwinięciem greckiej literatury i kultury. Jeżeli celem badań jest literatura nowotestamentalne, to bardziej przydatna i ambitna i konieczna jest znajomość aramejskiego i syriackiego, czy ge'ez itd. Aczkolwiek rzecz jasna wszystko zależy od szczegółów projektu badawczego, któremu studia językowe mają służyć.


Cóż, de gustibus... aczkolwiek w NT (w przeciwieństwie do ST) treści filozoficzne są niewielkie. Niezależnie jednak od gustów, przy prowadzeniu badań nad tekstem, konieczne jest uwzględnienie faktu iż NT jest komentarzem ST.

@Piotr
Jeśli chodzi o naukę języków to przyznaję ci rację. Nie ma sensu uczyć się całości jeżeli interesująca jest tylko połowa. Osobiście jednak wybrałem i polecam kierunek klasyka->koine.

@
Kwestia wartości NT do ST jest sprawą podobną jak stosunek teorii względności i kwantowej do teorii grawitacji serwowanej przez Newtona. NT w moim mniemaniu jest rozszerzeniem zawartości ST, dostosowaniem go do trendu kulturowego, który panował w tamtym czasie na terenach gdzie Jezus prowadził swoją działalność i jeśli o mnie chodzi to ST ma dla mnie wartość marginalną. Zawartość NT jest w miarę kompatybilna z kulturą indo-europejską, czego nie można powiedzieć o ST. Na moje potrzeby NT w zupełności wystarcza.