"czlowiek to takie zwierze ktore dazy do maxymilizacji przyjemnosci i minimalizacji cierpienia" co w dziesiejszych czasach przejawia sie w ogolnie rzecz ujmujac "cywilizacji smierci"....

Coś mi się zdaje, że żadne zwierzę nie funduje sobie cierpienia tak dla hecy, wszystkie starają się przetwać i nie robić sobie krzywdy, czyli na swój sposób maksymalizować przyjemność.

Malinko zgadzam się z Tobą . Jako jedyna w moim dziale mam dzieci i to dwoje a jestem przed 30 tką . Byłam na urlopie wychowawczym 4 lata i żałuję, ze nie mogłam zostac dłużej z dziećmi. Rola matki i kobiety sukcesu jest NIE DO POGODZENIA - cierpią na tym dzieci.
Dobrze, że mąż wraca wcześniej do domu, ja też staram się nie siedzieć po godzinach , zakupy robimy w tygodniu a weekend to święta rzecz, której nic nie moze zakłócić. Gdyby nie pewne sprawy zostałabym w domu i urodziła trzecie dziecko a tak trochę na nie poczekamy

Hebamme, też mam już dwoje dzieci (z tym, że tylko jedno urodziłam) i po mału wracamy do normalności. Niby jestem na urlopie, ale nie mogę się obejść bez pracy i wciąż wszystko kontroluję telefonicznie i przez internet z domu. Wszystko da się pogodzić, wystarczy dobra organizacja i współpraca obojga rodziców. Dzieci mają się dobrze, rosną zdrowo, rodzice są stale przy nich, tylko fakt faktem, czasu mniej na własne przyjemności. Lecę, papa

Bardzo ciężko jest pogodzić rodzinę z pracą. Mam jedną córkę a druga jest w drodzę. Mam nadzieje, że poradzimy sobie w nowej rzeczywistości. Starsza córka ma 6 lat.

"Ciężki, ciężki kamień młyński, jeszcze cięższy stan małżeński". To stare przysłowie. Lecz byłby ten stan o wiele lżejszy, gdyby każdy spełniał rzetelnie swoje powinności. Bo to, co pisze Wanda, to nie są powinności kobiety. Zadaniem człowieka jest: kobiety - macierzyństwo; mężczyzny - ojcostwo. Zawód, praca zawodowa jest jedynie sposobem zdobywania środków do życia. [... proszę bez inwektyw - elka]

Odnośnie początku tematu - są. Jakiś czas też mi się wydawało, że najlepiej szybko skończyć studia, zrobić aplikację, zasuwać w kancelarii 12h dziennie... i potem obudzić się, gdy dziewczyna odejdzie. Owszem, człowiek ma worek kasy... ale nie ma z kim podzielić się tym, co ma. A wtedy można mieć wszystko, a i tak jest to warte mniej niż zero.

Zgadzam się lecz jeszcze gorzej jest wtedy kiedy partnerka/er goni do roboty bo ciągle mało.

W pracy nie tylko o kasę chodzi. Ciekawa, lubiana praca jest źródłem ogromnej satysfakcji.

I jedno i drugie, Wando.
Byleby tylko praca - nawet ta najbardziej satysfakcjonująca - nie odbywała się nadmiernym kosztem Rodziny