To chyba trochę tak, jak przyjaźń samotnej kobiety z żonatym mężczyzną
Jak najbardziej możliwe i dobre (przyjaźń zawsze jest czymś dobrym) jednak niestety, w obu przypadkach osoby postronne będą miały wątpliwości i "choćbyś była biała jak śnieg, nie unikniesz potwarzy".

Nie chodzi o opinie osób trzecich. To są emocje i trudno je przewidzieć. Przychodzą kiedy chcą. Nawet dobry kierownik duchowy nie powinien być przyjacielem. To zupełnie inne relacje międzyludzkie.
Psychoterapeuta też jest w podobnej sytuacji. Mocno musi kontrolować granice między sobą i pacjentką. Pacjentka odchodzi. A przyjaciel/przyjaciółka?
Znam przykład samotnej kobiety, która 40 lat przyjaźniła się z żonatym psychologiem. Przed jego śmiercią dowiedziała się, że cały czas ukrywał uczucie, a ona ukrywała przed samą sobą...bo on żonaty a ona katoliczka. Wszyscy wokół widzieli więcej niż przyjaźń z obu stron.

A jeśl ta samotna kobieta ma 75?
Nie musisz odpisywać...znam odpowiedź.

Co do ludzi,duzo razy sparzyłam się...Uwierzę,jak ich poznam.
Nie ma tu nic do rzeczy ile ksiądz ma lat,w kazdym wieku moze zdazyc się.
Pozdrawiam

Nie jest możliwa przyjaźń jako zaplanowana relacja. W przyjaźń się wchodzi stopniowo. Czy masz pewność jak zakończy się niewinna znajomość stopniowo pogłębiana i sprawiająca obu stronom przyjemność. Być może nic nie zaiskrzy, ale czy można mieć taką pewność? Czy relacje męsko-damskie nie są podbarwione nutką erotyzmu? Uwielbiamy niewinne flirty (nie spalcie mnie na stosie, taką mam wiedzę i doświadczenie). Jeśli prawdziwe uczucia będą ukrywane to komuś sprawić to może ból. Może boleć też w sytuacji kiedy ksiądz zorientuje się, że to jednak uczucie i zerwie tę przyjaźń. Jeśli zaangażuje się kobieta to może mieć problemy ze znalezieniem towarzysza życia.
Czy warto igrać z ogniem? A może dmuchać na zimne?
Moja koleżanka netowa (w średnim wieku, samotna) ma przyjaciela księdza. Ma on 80lat. Uwielbia tego człowieka. Idąc do niego do spowiedzi mówi: to co zawsze.
Destyna: ksiądz nie jest antidotum na poprawę relacji z ludźmi. Szukaj to znajdziesz. Jest wielu wartościowych ludzi.

Możliwe, pod warunkiem, że ta kobieta przyjaźni się jeszcze z grupą przyjaciół i istnieje relacja ksiądz- grupa w tym mężczyzn i kobiet. Przykład - pewien Wujek i grupa jego " Dzieci". A tak na marginesie- jeżeli dwóch moich kolegów zostało księżmi, to mam się od nich odwrócić, czy raczej chować w sercu i odwiedzić i przy okazji opowiedzieć o tym ,co robię, pochwalić się swoimi pociechami? Moja mama miała kuzyna księdza i przyjaciela rodziny. Jego obecność w trudnych chwilach (choroba, śmierć) bardzo wszystkim pomagała. On także gdy było mu na parafii ciężko miał gdzie przyjechać porozmawiać. Zawsze jednak był to przyjaciel rodziny- tato po ślubie za mamą dołączył do tej przyjaźni.

Omawiasz zupełnie inną sytuację. Tu masz konkretną sytuację: samotna kobieta, która zawiodła się na ludziach. Chce przyjaźni i uważa, że ksiądz jest 'bezpiecznym' przyjacielem. Nie zawiedzie, nie odrzuci, zrozumie. Przyjaźń się krystalizuje, nie można od razu 'mieć' przyjaciela. Ona ma ideał zakodowany w podświadomości: ksiądz jest bezpieczny i może być przyjacielem.