Witam,
czy w Starym Testamencie Bóg żądał od ludzi postu, np. na pamiątkę jakiegoś wydarzenia, czy może nic takiego nie miało miejsca, a post był jedynie sprawą indywidualną - kto chciał pościć i czuł taką potrzebę, ten pościł, a kto nie chciał ten nie musiał?

"Post w judaizmie (hebr. taanit, com) można podzielić na posty dotyczące wszystkich wyznawców oraz posty indywidualne.

Posty dotyczące wszystkich wyznawców obowiązują podczas świąt Jom Kippur, w przeddzień świąt Pesach oraz Purim oraz podczas rocznic tragicznych wydarzeń, tj. Tisza be-Aw czy com Gedali. Post w Jom Kippur oraz Tisza be-Aw trwa 24 godziny, od zachodu słońca do zachodu w dniu następnym. Przed Purim oraz Pesach pości się od wschodu do zachodu słońca.

Podczas szabatu nie powinno się pościć, a w pewnych grupach post podczas tego święta surowo zabroniony. Jeżeli jednak post wypada w piątek wieczorem bądź w sobotę to przesuwa się go na niedzielę. Wyjątek stanowi jedynie post przed świętem Purim, kiedy przesuwa się go na czwartek poprzedzający święto oraz Jom Kippur, kiedy jest on przestrzegany nawet jeżeli wypadnie w szabat.

Posty indywidualne obchodzone są głównie w gronie rodzinnym. Przestrzegać powinny ich dzieci w rocznicę śmierci rodziców oraz młoda para podczas własnego ślubu."
Wikipedia
google nie boli

W pierwszym dniu siódmego miesiąca będziecie mieć zwołanie Święte;
wtedy nie wolno wykonywać żadnej pracy. Będzie to dla was dzień trąbienia.
(...) Również dziesiątego dnia tegoż siódmego miesiąca będziecie mieć zwołanie święte i post;
nie wolno też wykonywać żadnej pracy.
(Liczb 29:1, 7)

Słowo Pana, które skierował do Joela, syna Petuela:
(...) Zarządźcie święty post, zwołajcie uroczyste zgromadzenie,
zbierzcie starców, wszystkich mieszkańców ziemi do domu Pana, Boga waszego, i wołajcie do Pana:
Ach, biada! Co za dzień! Bliski jest dzień Pański, a przyjdzie on jako spustoszenie od Wszechmogącego.
(Joela 1:1, 14-15)

Dmijcie w róg na Syjonie, a wołajcie na górze mej świętej!
Niechaj zadrżą wszyscy mieszkańcy kraju, bo nadchodzi dzień Pański, bo jest już bliski.
(...) Przeto i teraz jeszcze - wyrocznia Pana:
Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem, przez post i płacz, lament.
Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty! Nawróćcie się do Pana Boga waszego!
On bowiem jest łaskawy, miłosierny, nieskory do gniewu i wielki w łaskawości, a lituje się na widok niedoli.
Kto wie? Może znów pożałuje i pozostawi po sobie
błogosławieństwo [plonów] na ofiarę z pokarmów i ofiarę płynną dla Pana Boga waszego.
Na Syjonie dmijcie w róg, zarządźcie święty post, ogłoście uroczyste zgromadzenie.
Zbierzcie lud, zwołajcie świętą społeczność, zgromadźcie starców, zbierzcie dzieci, i ssących piersi!
Niech wyjdzie oblubieniec ze swojej komnaty a oblubienica ze swego pokoju!
Między przedsionkiem a ołtarzem niechaj płaczą kapłani, słudzy Pańscy!
Niech mówią: Przepuść, Panie, ludowi Twojemu
i nie daj dziedzictwa swego na pohańbienie, aby poganie nie zapanowali nad nami.
Czemuż mówić mają między narodami: Gdzież jest ich Bóg?
I Pan zapalił się zazdrosną miłością ku swojej ziemi, i zmiłował się nad swoim ludem.
Odpowiedział Pan i rzekł swojemu ludowi: Oto Ja wam posyłam zboże i moszcz, i oliwę,
i nasyćcie się nimi, i nie wydam was więcej na pohańbienie między poganami.
(Joela 2:1, 12-19)

A takie przykazania powinniście zachować: Bądźcie prawdomówni wobec bliźnich,
w bramach waszych ogłaszajcie wyroki sprawiedliwe, zapewniające zgodę!
Nie knujcie w sercu zła względem bliźnich, nie przysięgajcie fałszywie,
gdyż tego wszystkiego nienawidzę - wyrocznia Pana.
I Pan Zastępów skierował do mnie to słowo: Tak mówi Pan Zastępów:
Post z czwartego, post z piątego, post z siódmego i post z dziesiątego miesiąca
niech się zamieni dla narodu judzkiego w radość, wesele i święto przyjemne.
Ale miłujcie prawdę i pokój!
(Zachariasza 8:16-19)

Otóż pościcie wśród waśni i sporów, i wśród bicia niegodziwą pięścią.
Nie pośćcie tak, jak dziś czynicie, żeby się rozlegał zgiełk wasz na wysokości.
Czyż to jest post, jaki Ja uznaję, dzień, w którym się człowiek umartwia?
Czy zwieszanie głowy jak sitowie i użycie woru z popiołem za posłanie - czyż to nazwiesz postem i dniem miłym Panu?
Czyż nie jest raczej ten post, który wybieram:
rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić wolno uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać;
dzielić swój chleb z głodnym, wprowadzić w dom biednych tułaczy,
nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków.
Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie.
Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pańska iść będzie za tobą.
Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On [rzeknie]: Oto jestem!
Jeśli u siebie usuniesz jarzmo, przestaniesz grozić palcem i mówić przewrotnie,
jeśli podasz twój chleb zgłodniałemu i nakarmisz duszę przygnębioną,
wówczas twe światło zabłyśnie w ciemnościach, a twoja ciemność stanie się południem.
Pan cię zawsze prowadzić będzie, nasyci duszę twoją na pustkowiach.
Odmłodzi twoje kości, tak że będziesz jak zroszony ogród i jak źródło wody, co się nie wyczerpie.
Twoi ludzie zabudują prastare zwaliska, wzniesiesz budowle z odwiecznych fundamentów.
I będą cię nazywać naprawcą wyłomów, odnowicielem rumowisk - na zamieszkanie.
Jeśli powściągniesz twe nogi od przekraczania szabatu,
żeby w dzień mój święty spraw swych nie załatwiać,
jeśli nazwiesz szabat rozkoszą, a święty dzień Pana - czcigodnym,
jeśli go uszanujesz przez unikanie podróży,
tak by nie przeprowadzać swej woli ani nie omawiać spraw swoich,
wtedy znajdziesz twą rozkosz w Panu.
Ja cię powiodę w triumfie przez wyżyny kraju, karmić cię będę dziedzictwem Jakuba, twojego ojca.
Albowiem usta Pańskie to wyrzekły.
(Izajasza 58:4-14)

Dzięki Elbrus o to mi właśnie chodziło. Post dla Żydów był kiedyś powstrzymywaniem się od pokarmów mięsnych czy może cały dzień głodówki?

Bardziej mi chodzi o czasy za życia Mojżesza i +/- do 500 lat po jego śmierci.

Jednodniowy post bez jedzeni a i picia obowiązywał w Dzień Przebłagania (Jom Kippur) (Kpł 16,31).

"Bez picia" - w sensie, bez alkoholu czy ogólnie bez jakichkolwiek płynów (łącznie z wodą)?

Izraelici utrudzeni byli w tym dniu, tymczasem Saul zaprzysiągł lud, mówiąc:
Przeklęty ten człowiek, który by spożył posiłek przed wieczorem,
zanim dokonam pomsty nad mymi wrogami.
I żaden z ludzi nie skosztował posiłku.
(1 Samuela 14:24)

Udali się oni do arcykapłanów i starszych i powiedzieli:
«Zobowiązaliśmy się pod klątwą, że nic nie weźmiemy do ust, dopóki nie zabijemy Pawła.
(Dzieje 23:14)

W tej chwili upadł Saul na ziemię jak długi, przeraził się bowiem słowami Samuela,
brakowało mu też sił, gdyż nie jadł przez cały dzień i całą noc.
(1 Samueal 28:20)

Potem odszedł Ezdrasz od domu Bożego i udał się do komnaty Jochanana, syna Eliasziba,
i tam spędził noc: chleba nie jedząc i wody nie pijąc, gdyż smucił się z wiarołomstwa wygnańców.
(Ezdrasza 10:6)

W tamtych czasach spędziłem ja, Daniel, całe trzy tygodnie w smutku.
Nie jadłem wybornych potraw, nie brałem do ust ani mięsa, ani wina,
nie namaszczałem się też aż do końca trzech tygodni.
(Daniela 10:2-3)

A w każdym państwie, wszędzie, dokąd dekret króla i prawo jego dotarły,
powstał wielki smutek u Żydów i posty, i płacz, i lament.
Wór pokutny i popiół stanowiły posłanie dla wielu.
(...) I rzekła Estera, aby odpowiedziano Mardocheuszowi:
Idź, zgromadź wszystkich Żydów, którzy znajdują się w Suzie.
Pośćcie za mnie, nie jedząc i nie pijąc trzy dni, nocą i dniem.
Ja też i dziewczęta moje będziemy pościły podobnie. (...)
(Estery 4:3, 15-16)

Natan udał się potem do swego domu.
Pan dotknął dziecko, które urodziła Dawidowi żona Uriasza, tak iż ciężko zachorowało.
Dawid błagał Boga za chłopcem i zachowywał surowy post, a wróciwszy do siebie, całą noc leżał na ziemi.
Dostojnicy jego domu, podszedłszy do niego, chcieli podźwignąć go z ziemi: bronił się jednak;
w ogóle z nimi nie jadał.
W siódmym dniu dziecko zmarło. Słudzy Dawida obawiali się powiadomić go, że dziecko umarło.
Twierdzili: Jeżeli, gdy dziecko jeszcze żyło, przemawialiśmy do niego, a głosu naszego nie usłuchał,
to jak możemy mu powiedzieć, że chłopiec umarł? Może uczynić sobie coś złego.
Gdy jednak Dawid zauważył, że słudzy jego rozmawiają szeptem,
zrozumiał, że dziecko zmarło. Pytał więc sługi swoje: Czy dziecko umarło? Odpowiedzieli: Umarło.
Dawid podniósł się z ziemi, umył się i namaścił, zmienił swe ubranie i wszedłszy do domu Pańskiego oddał pokłon.
Powróciwszy do domu zażądał, by mu podano posiłek, którym się pożywił.
Słudzy na to mu powiedzieli: Co ma znaczyć twój sposób postępowania?
Gdy dziecko żyło - płakałeś, lecz gdy zmarło - powstałeś i posiliłeś się.
Odrzekł: Dopóki dziecko żyło, pościłem i płakałem, gdyż mówiłem sobie:
Kto wie, może Pan nade mną się ulituje i dziecko będzie żyło?
Tymczasem umarło. Po cóż mam pościć? Czyż zdołam je wskrzesić?
Ja pójdę do niego, ale ono do mnie nie wróci.
(2 Samuela 12:15-23)


Dłuższy post oczywiście polegał tylko na ograniczeniu jedzenia:

W domu swoim Judyta była wdową przez trzy lata i cztery miesiące.
Na dachu swego domu postawiła sobie namiot,
nałożyła wór na biodra i nosiła na sobie swoje wdowie szaty.
Pościła przez wszystkie dni swojego wdowieństwa, oprócz wigilii przed szabatami i samych szabatów,
przededni nowiu i podczas nowiu oraz oprócz uroczystości i radosnych świąt domu izraelskiego.
(Judyty 8:6)

Kolana mi się chwieją od postu i ciało moje schnie bez tłuszczu.
(Psalmów 109:24)


Post polegający na całkowitym nieprzyjmowaniu pokarmów praktykowali też nie-Żydzi:

Doszła ta sprawa do króla Niniwy. Wstał więc z tronu, zdjął z siebie płaszcz, oblókł się w wór i siadł na popiele.
Z rozkazu króla i jego dostojników zarządzono i ogłoszono w Niniwie co następuje:
Ludzie i zwierzęta, bydło i trzoda niech nic nie jedzą, niech się nie pasą i wody nie piją.
(Jonasza 3:6-7)

rzekł Paweł do setnika i żołnierzy:
Jeśli ci nie zostaną na okręcie, wy nie potraficie się uratować.
Wtedy żołnierze przecięli liny od łodzi i pozwolili jej spaść do morza.
Kiedy zaczynało świtać, Paweł zachęcał wszystkich do posiłku:
Dzisiaj już czternasty dzień trwacie w oczekiwaniu, o głodzie i bez żadnego posiłku.
Dlatego proszę was, abyście się posilili; bo to przyczyni się do waszego ocalenia;
nikomu bowiem z was włos z głowy nie spadnie.
Po tych słowach wziął chleb, złożył Bogu dziękczynienie na oczach wszystkich i ułamawszy zaczął jeść.
Wtedy wszyscy nabrali otuchy i posilili się.
(Dzieje 27:31-36)

Fajnie mają

"1. Nie wolno jeść i pić.

(także płukać ust)."
Fajnie? Poranny oddech może czasem zabić...

To była ironia..
Bóg to wszystko wymyślił (odnośnie postu w Jom Kippur) czy człowiek?

Czytasz Ty odpowiedzi, które dostajesz?

Nie wydaje Ci się, że masz tu gotową odpowiedź?

Czytam,
ale akurat ten cały post, który występuje w czasie święta Jom Kippur, wydaje mi się, że został wymyślony przez jakiś faryzeuszy. Oni wiele razy dawali ludziom "wspaniałe wskazówki" co mają robić, jak się zachowywać. Taki katechizm stworzony przez duchownych guru dla prostych ludzi.