Ale właściwie to po co mu to? Mi jako "stwórcy" moich dzieci do szczęścia by wystarczyło, żeby były po prostu dobrymi ludźmi. Domagać się od nich dla mnie, jako ich Rodzica, wyłączności i miłości, to byłoby coś wręcz obrzydliwego. Nie po to "stwarzam" dzieci, żeby mnie wielbiły - taki chory cel stworzenia to po prostu okropieństwo. Nie mówiąc już o tym, że jeśli nie chciałyby mnie w sposób wolny wielbić, to miałbym dla nich przygotować najokrutniejszą z możliwych kar. Tylko w skrajnie chorym, zepsutym i próżnym umyśle mógłby się zrodzić taki pomysł na stworzenie świata właściwie jedynie po to, żeby wielbił stwórcę (a kto wielbić nie chce, to do piekła!)...

Boga trzeba postrzegać szerzej, także jako uosobienie dobra i wtedy kwestia wyłączności nabiera sensu.

Nie wiem o jakim sensie mówisz, bo jak brzmi "Najważniejsze Przykazanie" i co w nim stoi na pierwszym miejscu, to wszyscy doskonale wiemy, prawda?

Dla przypomnienia, Mk12:
Widząc, że Jezus dobrze im odpowiedział, zapytał Go: Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań? (29) Jezus odpowiedział: Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden. (30) Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą.

Czyli przede wszystkim kochaj swoją bozię, a dopiero potem bądź dobry dla innych.

To teraz wyjaśnij mi, jak można kochać Boga całym sercem i nie darzyć tym samym Jego stworzenia, w tym ludzi, zwierząt i całej natury?

Mnie raczej ten problem interesuje od drugiej strony: czy nie można "kochać bliźniego jak siebie samego" o ile nie miłuje się Boga całym swoim sercem? Czy ludzie "dobrzy" to tylko ci, którzy leżą krzyżem na posadzce swojego kościółka i obśliniają krucyfiks podczas zbiorowej adoracji?

Oczywiście, że nie. Można być dobrym człowiekiem, nigdy nie słysząc o Bogu w ujęciu chrześcijańskim. Jednakże, dążenie ku dobru jest dążeniem ku Bogu, skoro Bóg jest uosobieniem dobra.

A skąd to zastrzeżenie "nigdy nie słysząc o Bogu w ujęciu chrześcijańskim"? Sugerujesz, że nie ma prawa istnieć nikt "dobry", kto słyszał o Bogu w ujęciu chrześcijańskim, ale np. uznaje, że żaden Bóg nie istnieje?

Najprawdopodobniej koncepcja szatana jako arcywroga Jahwe przywędrowała ze wschodu - Persji. A zatem to nie Bóg stworzył szatana, tylko Żydzi uznali, że to świetny pomysł i trzeba go zaimportować. Problem w tym, że u Persów bóg "zły" był równie silny co bóg "dobry" - i dlatego wszystko działało doskonale. Czasem zdarzało się zło, czasem dobro - bo obaj bogowie konkurowali ze sobą i byli równie silni. Żydzi nie zauważyli jednak, że dając Jahwe pretekst do umycia rąk (szatana na jakie spadło wówczas całe zło - bo we wcześniejszych księgach to Jahwe przechwalał się, że "sprawia wszystko" - łącznie ze złem) jednocześnie wpadli w większe tarapaty - bo monoteizm wymagał, aby szatan był "słabszy" mocą. Nie mógł przecież być równorzędnym bogiem - takim jaki sprawdzał się u Persów.

A to sprawiło, że mamy dziś "wszechmocnego i nieskończenie miłosiernego Boga" który toleruje znacznie słabszego szatana który ciągle gnębi nas tym całym złem.

I to z kolei stoi za kolejnym zabawnym paradoksem - Bóg musi posłać siebie na śmierć aby pokonać zło. No jakby nie mógł, o wszechmogący, ptryknąć palcami i powiedzieć - "Szatanie - znikaj!"

Dobierz sobie źle jedną teorię religijną, a uruchomisz lawinę kolejnych głupich wyjaśnień.

Uhhmm, ja np.długo uważałam, że logarytmy są głupie.
Bo nie wiedziałam o co w nich biega

Mam wrażenie, jakbyś przeczytał zupełnie inny post niż ja napisałem.

W rzeczy samej, Aguila. W rzeczy samej

No to jeszcze raz:

Więc pytam, czy można być dobrym człowiekiem słysząc o Bogu w ujęciu chrześcijańskim ale np. nie wierząc w istnienie tegoż Boga? Bo przecież w jakimś celu o "niesłyszeniu o Bogu w ujęciu chrześcijańskim" wspomniałeś, prawda?

Niby można, ale dlaczego właściwie dobry człowiek miałby nie chcieć uwierzyć w istnienie Boga, który jest Miłością? Dlaczego odrzuca coś takiego? Coś tu jednak nie gra.

Czuowiek nie napisał, że ten ktoś nie chce uwierzyć, ale po prostu -
nie wierzy.
Może nie potrafi? Są ludzie, którym zgromadzona wiedza przeszkadza
uwierzyć, nie w tym sensie, że wiedza z wiarą się kłóci..
ale kurczowa koncentracja wyłącznie na wiedzy czasem może
przeszkodzić w odbiorze łaski wiary.

czuowiek, ja rozumiem, że ktoś może przeczytać tylko ostatni post w rozmowie, nie wiedzieć, o co chodzi i pisać od rzeczy. Ale gdy sam tę rozmowę prowadził, to już nie rozumiem...

Ktoś stworzył Boga bo się bał świata, Bóg potem mu pomógł i stworzył kościół, potem kapłani stworzyli piekło po to aby ci co Go stworzyli, bali się Boga.