Sądzę, że lepiej zamiast na pojęciu skupić się na jego desygnacie. W przeciwnym wypadku mroczny cień Feuerbacha dalej będzie zatruwał ludzkie dusze...

Wszak sprowadzanie desygnatu pojęcia do samego pojęcia jest zabiegiem czysto teoretycznym.

Już już, spokojnie. Wszystko masz napisane w tym haśle w Wikipedii. Np. dla Platona problemu, co decyduje o naszym zachowaniu. Odpowiedź: dusza decyduje.

Jak se będę chciał pospierać się z Wikipedią albo jakimś nieboszczykiem sprzed wieków, to tak zrobię - już ci mówiłem.

Pytam się CIEBIE, konkretnie rozwiązanie jakiego problemu stanowi dusza?

Wystarczy Ci drugi raz powiedzieć, czy trzeba powtarzać co trochę, żeby dotarło?

Ale przecież Johnny rzucił tylko lakoniczne:
"a może dusza też miała stanowić rozwiązanie jakiegoś problemu?"
A Ty od paru postów tupiesz nogą i domagasz się, żeby Ci powiedział,
jakiego problemu rozwiązaniem jest dusza
Więc podaje: np. dla Platona takiego...
A Ty dalej
Ps. Ja też bardzo lubię kobaltowy.

Ponieważ jego sprytne, jak mu się zdawało, "miała", że "kiedyś miała" - to tylko prymitywny unik. Nie rozmawiam z Platonem ani z ludźmi, którzy "kiedyś" widzieli w czymś jakieś problemy i je rozwiązywali "duszą". Rozmawiam z Johnnym, tu i teraz, dziś - o JEGO poglądach.
Przejrzyj sobie ten podwątek od początku:


Johnny jak ognia unika napisania, jaki właściwie problem rozwiązuje wymyślone pojęcie duszy. (A nie: "jaki kiedyś komuś rozwiązywało"). Dlatego? Wzdraga się nawet zacytować główną część hasła z Wikipedii, które sam podsunął jako odpowiedź na pytanie:
Nic dziwnego, że się obawia, bo to wstyd w XXI wieku uważać "duszę" za rozwiązanie takiego "problemu".