"Dlatego staramy się zawsze wypaczać naturalny stan każdej przyjemności i nadać jej taką formę, w której byłaby najmniej naturalna, najmniej przyjemna i najmniej przypominała swego Stwórcę. Stale rosnące pożądanie stale malejącej przyjemności - oto właściwa formuła. Jest pewniejsza i w lepszym stylu.
Zyskać duszę człowieka i nic mu za to nie dać - oto co naprawdę cieszy serce Naszego Ojca. Okresy dolin są sprzyjającą porą do zapoczątkowania takiego procesu."
Świetna książka, pokazuje to, co udało się zrobić ze mną szatanowi od czasu mojego nawrócenia lata temu.
http://www.wyszynski.co/uploads/4/4/1/2/4412695/clive_staples_lewis_-_listy_starego_diaba_do_modego.pdf

Jest w niej wiele wspaniałych i bardzo prawdziwych zdań
Jestem w trakcie lektury.

Genialny tekst, dzięki

Lepiej mi po tym tekście, bo ostatnio byłem bardzo na religię źle nastawiony

Chociaż szczerze mówiąc trafiłem na dziwne zdanie...



Ja osobiście zawsze uważałem, że najważniejszą kwestią jest pokora serca i o to trzeba się modlić - aby Bóg skutecznie wezwał drugiego człowieka. Nie mówię o faryzejskiej modlitwie ale czasem naprawdę człowiek ma szczere pragnienie żeby bliska mu osoba również odkryła Boga bo tylko takie rozwiązanie daje perspektywy na wzajemne zrozumienie i rozwiązanie problemów. Nie rozumiem czemu miało by to być coś złego?


Może reumatyzm jest akurat uzasadnionym przykładem bo wiąże się z bólem fizycznym ale już np. "Panie Boże spraw żeby mama wygrała w totka" jest dla mnie niedorzecznością.

chodziło chyba o to, (choć autor też mógłby się mylić) że patrzy się się daleko a nie dostrzega bliskich potrzeb ("zawsze"), oraz "rozdwojenie" osoby: "w czasie modlitwy za urojoną matkę nie zaważy już na jego ustosunkowaniu się do matki rzeczywistej"
choć trzeba przyznać że dla bliźniego należy pragnąć szczęścia wiecznego.

Oczywiście w totka nie.
Tu chodziło o konkretną sprawę jego "uduchowienia" po wczesnym nawróceniu. I o to aby dostrzegał sprawy rzeczywiste, konkrety.

Poczytam sobie

Zamiast bajki o Diable piszącym listy wolę inne tego autora, np te z z małżeństwem gadających bobrów, lwami, skarzatami, olbrzymami i innymi cudakami...

Przeczytałem całe. Ogólnie wrażenia bardzo pozytywne - zdecydowanie jednak nie jest to "pokrzepiająca" książka. Sumienie bardzo się wyostrza i można dostrzec pewne "grzeszki" na które się uwagi wcześniej nie zwracało.


Niemniej - autor trochę za bardzo gloryfikuje (moim zdaniem) sztukę, jakby to było nie wiadomo co, istny dopust Boży i zaprzeczenie Szatana. Jest to zrozumiałe, ponieważ autor jak o pisarz sam reprezentuje artystów i niemniej Zły bardzo dobrze posługuje się sztuką do swoich celów. Owszem - artyści mają bogate życie wewnętrzne ale wcale nie jest powiedziane, że akurat na taki sposób jaki podoba się Bogu. Przynajmniej patrząc na dzisiejszy artystów często w to wątpię (chociaż w '42 roku, kiedy książka była wydana może wyglądało to inaczej ale znowuż nie było to tak dawno żeby zmieniły się ogólne trendy).

A jakie inne bajki polecacie do przeczytania?
Oczywiście moga być inni autorzy.

Chętnie polecę Ci inne forum

Jak Cie nie interesuje to wyjdź i nie przeszkadzaj.

Polecam "Człowieka, który był Czwartkiem", początek jest na
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/B/BB ... em_00.html

Przeczytałem i nie zauważyłem. W "Listach" co mnie uderzyło, to że diabeł nie jest poczciwym przygłupim stworzeniem jak w opowiadaniach o diable Borucie, jest inteligentniejszy ode mnie i chce mojej zguby. Życie jest walką.