slyszales o presji spoleczenstwa? moze to nie religia a relacje miedzyludzkie byly dla niej wazne? moze, aby nie utracic kontaktu z najblizszymi MUSIALA udawac?

Ok, ustąpię



Ooo, dotknęłaś sporej wielkości tematu, na osobną dyskusję. Czy nie można powiedzieć, że wiara w Boga jest jedynie rozszerzeniem i skonkretyzowaniem wiary "że będzie dobrze"?



Zależy, czym się może skończyć to wyróżnienie się.



Mówiliśmy o podporządkowaniu się regułom tylko dlatego, że ktoś chce je nam narzucić. Tak, jak napisałaś: Nie podporządkowuję się natomiast takim [regułom], które ktoś sobie wymyślił, i chciałby mnie/innym narzucić, bo on ma taką wizję czy przekonania. Można tu co najwyżej mówić o podporządkowaniu się ze względu na czyjś autorytet. Ty pewnie nie masz autorytetów, co?



No to trzeba większą uwagę zwracać na tekst, a nie na to, kto go napisał



Wiadomo że nie, ale to nie znaczy, że katolicyzm to "zbiór reguł i zasad".



A o co chodzi?

A no to świetnie
Tylko póki co jeszcze nic z tego nie wynika



Moim zdaniem nie. Widzę to tak, jak pisałam. Ale masz rację – to temat na dłuższą dyskusję i powinien zahaczać o większą liczbę opinii.


A właśnie, że mam
Mam różne autorytety. Cześć z nich to ludzie, którzy są dla mnie autorytetami w jakiejś konkretnej sprawie, których wyjątkowo cenię za określoną rzecz lub rzeczy.
Mam też takie autorytety wśród zwykłych ludzi, których znam z życia codziennego. Tacy najbardziej mogą mi swoją postawą zaimponować, bo widzę jacy naprawdę są, co robią, a nie tylko opierać się na tym co głoszą.
Inną sprawą natomiast jest, że autorytet nie wymaga ode mnie podporządkowania, czy ślepego naśladownictwa. Cenię i szanuję, czerpię z niego, ale mądrze. I po swojemu. Nie staram się być kopią


A to tak się nie da


Dla jednych nie znaczy, dla innych znaczy


A o to co powyżej

Zaintrygowalas mnie tym stwierdzeniem.
Probuje znalezc przyklad kogos, kto przyznal sie, ze niemadrze.
Pomozesz mi kogos takiego wskazac?

Widzę, że ostatnio coś w ogóle intrygują cię moje wpisy w tym wątku. Szkoda tylko, że od siebie do toczącej się dyskusji, nie masz nic do dodania.
Do czepialstwa nie chce mi się odnosić.

Przepraszam. Jak ja moglem uzyc takiego argumentu. Powinienem uzywac tylko takich, ktore sa zaaprobowane przez partnera w dyskusji.
A to zwykla logika. Przypisywanie sobie zdolnosci do oceny "madrze" oznacza, ze wszyscy majacy w jakiejs dziedzinie przeciwne poglady czynia to "niemadrze"
Chyba, ze przedstawisz jakis papierek, certyfikat lub zaswiadczenie, ze zostalas obdarzona darem madrosci.

Nie wierzę, bo nie ma takiej potrzeby, ani też nie sądzę, by istniały istoty nadludzkie.

Co by bylo gdybys zmienil "nie ma takiej potrzeby" na "nie mam takiej potrzeby"?

Raczej agresywna postawa. Nie interesuje mnie dyskusja z tobą.

@Vi: czy jesteś w stanie powiedzieć, że nigdy nie zrobiłaś niczego tylko dlatego, że zaufałaś autorytetowi?

Nie, oczywiście, że nie. Ale o co w ogóle konkretnie Ci chodzi? Bo są różne sytuacje i na różne sposoby może polegać to zaufanie autorytetom.

A na czym, twoim zdaniem, w ogóle polega zaufanie? Może jedynie na zakładaniu dobrych intencji - ale i tak wszystko, co osoba, której się ufa, powie czy zrobi, trzeba najpierw sprawdzić?

Coraz bardzie się zastanawiam skąd takie pytania u Ciebie?
Ja nie mam problemu z zaufaniem. Ufam ludziom. Nielicznym, ale ufam.
Zaufanie też nie musi iść w parze z potrzebą naśladownictwa.

Takie tzn. jakie? Coś jest z nimi nie tak?



Nikt nie mówi o naśladownictwie. Chodzi o to, czy zaufanie może polegać także na tym, że zrobisz albo uznasz coś zgodnie z tym, co twierdzi autorytet, bez sprawdzania tego czegoś.

Jaki jest ich cel?


Może. Ale nie musi.