@Mroczny Pasażer, jeszcze się nie nauczyłeś? Nikt, kto nie zgadza się z Maluczkim, nie może być chrześcijaninem, a co dopiero księdzem!

W dyskusjach ludzi, którzy posługują się rozumem, obowiązuje zasada, że wszelkie niezgadzania się uzasadnia!
Niezgadzania nieuzasadnione, są tylko zwykłym pyskowaniem!

Sprytne. Przecież wiadomo, że niezgadzanie z Maluczkim z definicji nie może być uzasadnione, zatem wszelkie niezgadzanie z Maluczkim zakrawa na pyskowanie, albowiem Maluczki ma patent na wdrożenie w życie chrześcijaństwa, zaś cała reszta ludzkości, z potencjalnie pyskującymi Maluczkiemu księżmi i biskupami włącznie, to jeno kłębowisko mamoniarzy....

Nie liczy się kto mówi, ale czy to co mówi jest zgodne z rzeczywistością, czyli prawdą!
Żeby mieć rację w jakimś temacie, to najpierw trzeba poznać rzeczywistość w tym zakresie, więc nie obszczekuj Maluczkiego, tylko sprawdź, czy to co mówi jest zgodne z rzeczywistością, a potem ewentualnie dyskutuj.

Ależ Maluczki nigdy na tym forum, mimo stawianych przed nosem argumentów, nawet się nie zająknął o możliwości by rzeczywistość mogła być w jakimkolwiek aspekcie inna niż jego wyobrażenia, przeto jasne jest już chyba dla wszystkich, że dla Maluczkiego jedyną instancją jest sam Maluczki funkcjonujący jako instytucja samowystarczalna, i tym gorzej dla faktów, które by śmiały tę jego homeostazę naruszyć...

Od kiedy to masz upoważnienie na decydowanie, który ksiądz to oszust?

Zrozum człowieczku - ksiądz głosujący na PO (to tylko byle jaki przykład, który mi pierwszy do głowy przyszedł) jest takim samym księdzem jak ksiądz głosujący na PiS.

I nie zmienią tego Twoje w kółko powtarzane mantry.



Powiedział Maluczki krytykujący Przystanek Woodstock, na którym nigdy nie był.

Ot, hipokryta jesteś niesamowity. A hipokryzja to nie jest coś, co cechuje katolika. Ergo - nie jesteś katolikiem.

Do wyrażenia pełni bezsilności zabrakło jedynie zawycia!

A to zawyj sobie, zawyj.

Do tematu: czy kogoś jeszcze oprócz Maluczkiego dziwi, że biskupom wolno myśleć za siebie i (w pewnych granicach zapewne) mówić co myślą?

To prawda, człowiek staje się bezsilny wobec Twojego betonu światopoglądowego, braku woli zrozumienia i metodologicznej ignorancji.

A jak to się ma do:

Nota doktrynalna o niektórych aspektach działalności i postępowania katolików w życiu politycznym.

Z nauczania Soboru Watykańskiego II wypływa wniosek, że «świeccy nie mogą rezygnować z udziału w 'polityce', czyli w różnego rodzaju działalności gospodarczej, społecznej i prawodawczej, która w sposób organiczny służy wzrastaniu wspólnego dobra», a która obejmuje umacnianie i obronę takich dóbr, jak porządek publiczny i pokój, wolność i równość, poszanowanie życia ludzkiego i środowiska, sprawiedliwość, solidarność itd. [...]
[…]

Można się dziś zetknąć z pewnego rodzaju relatywizmem kulturowym, przejawiającym się wyraźnie w próbach teoretycznego uzasadniania i obrony pluralizmu etycznego, który sankcjonuje dekadencję rozumu oraz rozkład zasad naturalnego prawa moralnego Pod wpływem tej tendencji nierzadko niestety pojawiają się w deklaracjach publicznych tezy, ze tego rodzaju pluralizm etyczny jest warunkiem demokracji W konsekwencji dochodzi do tego, ze z jednej strony obywatele domagają się uznania całkowitej autonomii swoich wyborów moralnych, z drugiej zaś ustawodawcy uważają, ze wyrazem poszanowania tej wolności wyboru jest tworzenie praw nie liczących się z zasadami etyki naturalnej i ulegają przemijającym tendencjom kulturowym i moralnym, tak jakby wszystkie możliwe wizje życia miały taką samą wartość Jednocześnie żąda się od znacznej części obywateli, w tym także od katolików, aby w imię opacznie rozumianej tolerancji rezygnowali z uczestniczenia w życiu społecznym i politycznym swoich krajów w sposób zgodny z wizją człowieka i dobra wspólnego, którą uważają za prawdziwą i słuszną z ludzkiego punktu widzenia i którą chcieliby realizować za pomocą legalnych środków, jakie demokratyczny porządek prawny zapewnia wszystkim członkom wspólnoty politycznej Historia XX wieku jest wystarczającym dowodem na to, ze słuszność mają ci obywatele, którzy są przekonani o całkowitej błędności relatywistycznej tezy, negującej istnienie normy moralnej zakorzenionej w samej naturze istoty ludzkiej, wedle której należy oceniać każdą wizję człowieka, dobra wspólnego i państwa.

[…] Wolność polityczna nie jest i nie może być oparta na relatywistycznej tezie, że wszystkie wizje dobra człowieka są równie prawdziwe i mają taką samą wartość.

[...]Chrześcijanin winien «w zakresie porządku spraw doczesnych uznawać uprawnione różnice poglądów», ale zarazem musi też wyrażać sprzeciw wobec koncepcji pluralizmu opartej na relatywizmie moralnym, która szkodzi samej demokracji, ta bowiem potrzebuje prawdziwych i solidnych podwalin, to znaczy zasad etycznych, które ze względu na swą naturę i rolę, jaką pełnią w życiu społecznym, nie mogą być przedmiotem «negocjacji».

[...]Jan Paweł II, w duchu niezmiennego nauczania Kościoła, wielokrotnie przypominał, że na wszystkich, którzy bezpośrednio uczestniczą w ciałach ustawodawczych, spoczywa "konkretna powinność przeciwstawienia się» jakiejkolwiek ustawie stanowiącej zagrożenie dla ludzkiego życia. Obowiązuje ich — tak jak każdego katolika — zakaz uczestnictwa w kampaniach propagandowych na rzecz tego rodzaju ustaw, nikomu też nie wolno ich popierać oddając na nie głos.

[...]Gdy dochodzi do konfrontacji polityki z zasadami moralnymi, które nie mogą być uchylone, nie dopuszczają wyjątków ani żadnych kompromisów, zadanie katolików staje się szczególnie ważne i odpowiedzialne. W obliczu tych fundamentalnych i niezbywalnych nakazów etycznych wierzący muszą zdawać sobie sprawę, że w grę wchodzi sama istota ładu moralnego, od którego zależy integralne dobro ludzkiej osoby. Odnosi się to na przykład do ustaw dotyczących aborcji i eutanazji [...] W myśl tej samej zasady należy przypominać o obowiązku poszanowania i ochrony praw ludzkiego embrionu.

[…] nikomu z ludzi wierzących nie wolno powoływać się na zasadę pluralizmu i autonomii świeckich w dziedzinie polityki, aby popierać rozwiązania, które przekreślają lub podważają zasady etyczne o fundamentalnym znaczeniu dla dobra wspólnego społeczeństwa. Nie chodzi tu w istocie rzeczy o «wartości wynikające z wyznawanej wiary», ponieważ te zasady etyczne zakorzenione są w samej naturze człowieka i stanowią część naturalnego prawa moralnego.

[…] Zabierając głos w tej sprawie, Urząd Nauczycielski Kościoła nie zamierza sprawować władzy politycznej ani odbierać katolikom prawa do wolności opinii w konkretnych sprawach. Pragnie natomiast — zgodnie z właściwą sobie misją — kształtować i oświecać sumienia wiernych, tych zwłaszcza, którzy poświęcają się działalności politycznej, tak aby ich wysiłki przyczyniały się zawsze do integralnego postępu człowieka i dobra wspólnego. Przez swoje nauczanie społeczne Kościół nie chce uczestniczyć w rządzeniu poszczególnymi krajami. Niewątpliwie natomiast nakłada na wiernych świeckich moralny obowiązek wierności przekonaniom, obowiązek wpisany w ich sumienie, które jest jedno i niepodzielne. "

To ciekawe, bo na moje oko niewiele różni się to od dążenia do wprowadzenia prawa szariatu przez islam. Czyli państwo wyznaniowe, tyle że nie-wprost.

Każdemu wolno mieć swoje oko, nawet jeśli
jest trochę krótkowzroczne

Prorokini jakaś czy co... Przecież nie mam oka za okularem w awatarze

Ale doprecyzuję, co widzi moje krótkowzroczne oko: z wiary wynika zasada X, a wierny ma obowiązek dążyć do zapisania jej w prawie państwowym. Zasada wynikająca z islamu może być inna niż zasada wynikająca z katolicyzmu, liczba tych zasad może być inna, ale mechanizm jest ten sam.

A w ten sposób patrząc ( ) to wypatrzysz co bądź.
Liczba i rodzaj tych zasad jest bardzo istotna.
Mechanizm ich wprowadzenia zresztą też nie jest ten sam,
czy prawo szariatu zostało wprowadzone w demokratyczny sposób?