No to zapraszam do mojego garażu. Ofiaruję Ci podobnie cudowny dar. Oj, jak ja Cię obdaruję przy pomocy zwykłych kombinerek i młotka, to będziesz mi resztę życia dziękował. Wchodzisz w to?

To znaczy że nie jest wszechmocny, skoro nie może podnieść logicznie pustego kamienia
A czy logicznie puste nie jest żądanie aby zlikwidował cierpienie skoro uważa to za coś cennego?
----------------------------------------------
Zapętliłeś się
Ciągle wyskakujesz z tym garażem. Musisz sobie zdać sprawę że nie jesteś Bogiem. Między Bogiem a tobą istnieje kolosalna przepaść, zupełnie inne reguły odnoszą się do czegokolwiek stworzonego a Boga.

Stygmaty są np. uważane za wielki dar a nie sadyzm Boga

Nie. Zwyczajnie coś takiego nie może istnieć, bo jest pozbawione treści, podobnie jak sucha woda.

Jeśli uważa cierpienie za coś cennego to znaczy, że nie jest miłosierny. Czy się zgadzasz?

Wiem, Więc będę działał na miarę swoich sił, ale obiecuję - będziesz zadowolony! Jeżeli cierpienie uważasz za coś cennego - nie będe Ci go szczędził! No chyba nie jestes kolejnym internetowym bohaterem, który dużo mówi, ale boi się już ronić tego, co deklaruje?

... a pewnych ludzi cieszy, jak są batożeni. Jestem jednak pewny że Wszechmocny, gdyby chciał, potrafiłby ich bardziej uszczęśliwić innymi,zdrowszymi sposobami. Czy się zgadzasz? Potrafiłby?

Nie


Cennego dla Boga, ja boję się cierpienia.


Ojca Pio nie cieszyły, był zawstydzony, bo uwazał że nie jest godzien.

My sobie radzimy, ewidentnie to Twój nieustający problem

@Acro

Jest jakaś intencja w tym, co piszesz tutaj na forum (każdy z nas ma jakąś).

Wydaje mi się, że przeżywasz jakiś problem światopoglądowy i chcesz go rozstrzygnąć.
Czasami jest tak, że obserwując rzeczywistość dojrzewamy i to, co myśleliśmy wcześniej (np. o Bogu) nie przystaje do rzeczywistości.

Oczywiście nie ma w tym niczego złego

Rozwiązania problemu nieszczęścia na świecie, które przyjąłeś (nie ma Boga, jest, ale nie wszechmocny, jest ale niemiłosierny), są logiczne z punktu widzenia czysto racjonalnego.

Rzecz jednak w tym, że spraw wiary nie rozstrzyga się na płaszczyźnie czysto ludzkiego rozumowania.

Bóg nie jest możliwy do ogarnięcia. Nie ogarniamy ani Jego Istoty ani logiki, która Go obowiązuje.
Istnienie paradoksów jest więc pozorne a wynika z tego, że znamy niewielki wycinek całości.

Więc wierzący nie przekonają Cie do swoich racji a Ty nie przekonasz wierzących, bo opieramy się na różnych przesłankach.

Do zaakceptowanie Boga KONIECZNE są WIARA i ZAUFANIE.

Wiara to taki pomost, dzięki któremu "przeskakujemy" nad tym, czego w Bogu nie rozumiemy, co jest dla naszego poznania nielogiczne. Przeskakujemy wprost do Boga. Bez wiary Bóg jest dla nas nieosiągalny.
Zaufanie oznacza, że wiemy o dobrych intencjach Boga względem nas.

Tak więc podstawową kwestia jest to czy chcesz wierzyć i ufać. Czy chcesz powiedzieć Bogu i sobie: "Boże, nie umiem zrozumieć tego całego zła na świecie i tego ogromu cierpienia. Ale ufam Tobie, wiem, że chcesz mojego dobra, chcę iść Twoją drogą. Wierzę, że to czego teraz nie rozumiem stanie się kiedyś dla mnie jasne."

Jeśli dokonasz takiego aktu woli i będziesz w tym konsekwentny i stały, to uwierz mi, że wszystko to, co Cie niepokoi powoli będzie stawało się jasne a ostatecznie wszystko zrozumiesz po śmierci.

Co więcej - w Twoim życiu pojawi się miłość do Boga - bo przestanie On być jakimś nieokreślonym groźnym tworem a stanie się kimś jak ojciec, przyjaciel.

Radzicie sobie metodą wyparcia. No, jakiś sposób to jest

Czyli ktoś, kto sobie ceni zadawanie bólu jest miłosierny? Ciekawe.


Żałujesz Bogu trochę swojego cierpienia. Nieładnie! Nie kochasz go!


Wstydził się daru Bożego?

@ Qwerty
Pozwolę sobie wyłuskać tylko to, co dotyczy dyskusji.


No i po wielu stronach postów przyznałeś to, co utrzymuję od początku. Wiara, ze Bóg jest miłosierny i wszechmocny jest nieracjonalna. I o tym tylko piszę.

Ponieważ przekręciłeś moje słowa to napiszę to tak:
Istnienia Boga a więc i zagadnień związanych z wiarą nie da się udowodnić empirycznymi metodami, typowo racjonalnym sposobem myślenia.
Do pozostałych, poruszanych przez mnie spraw nie musisz się odnosić, istotniejsze będzie przemyślenie ich.

Nie wiem, co tu można było przekręcić, napisałeś wyraźnie:

Z punktu widzenia nieracjonalnego, KAŻDE rozwiązanie DOWOLNEGO problemu jest racjonalne. Np że Hitler miłował Żydów.
Pomijam sprzeczność zdania: racjonalizm wymaga logiki, brak logiki wyklucza racjonalność, więc nic nieracjonalnego nie jest logiczne.


Znowu - dowodzenie to proces racjonalny. Nie istnieją dowody nieracjonalne. Jak taki miałby wyglądać?

Zresztą, to miecz obustronny. Bo ja mogę stwierdzić cokolwiek, że Bóg to np pijaczyna - i też nie muszą tego racjonalnie udowadniać, więc moje stwierdzenie będzie dokładnie tyle samo warte co te Twoje.

Nawet nie mam zamiaru, bo to OT.

Echem. Racjonalnie możnaby dowodzić, że pojęcie Pana Boga jest niesprzeczne wewnętrznie i mieści się w jakimś systemie ludzkiej wiedzy. Chyba. (Aczkolwiek ja uważam, że pojęcie Pana Boga trzeba przyjmować jako aksjomat, na wiarę czystą. Być może się mylę.)

Natomiast do stwierdzenia istnienia Pana Boga jako takiego faktycznie brak nam danych empirycznych.

Bo Bóg nie jest "empiryczny". Poza tym, kto udowodnił, że świat empiryczny istnieje samodzielnie? Nie doświadczamy wprost, ale poprzez nasze zmysły, jedynie więc co dociera do naszego poznania, to wrażenia. Tymczasem te wrażenia mogą być stymulowane przez jakąś wyższą od nas istotę. (Jeśli ktoś oglądał film Matrix zapewne lepiej kojarzy kontekst) Nikt nie potrafi udowodnić, że nie żyjemy właśnie w Matriksie, czyli świecie naszych idei.

Dziś całe rzesze osób przyjmują na wiarę wszystko co mówią nauki empiryczne ale brakuje refleksji nad charakterem dostarczanej nam wiedzy. Poza tym, kto powiedział, iż jedyna właściwa wiedza to wiedza empiryczna? Ja uważam, iż równie dużo można poznać za pomocą dedukcji z praw logiki. Jest to wiedza zupełnie nieempiryczna, którą stworzyć można siedząc wygodnie w fotelu. Cała matematyka jest czystą wiedzą aprioryczną.

Jeżeli więc Bóg nie podlega empirii stosujmy w rozważaniach nad Bogiem narzędzia logiki, które nie zawodzą nigdzie, gdzie mamy jasne definicje,wyjściowe aksjomaty i zasady dedukcji.



Proponuję zastosować prawa logiki. Określimy zbiór zdań tyczących się Boga i pewnych stanów rzeczy i zobaczmy czy ten zbiór naprawdę jest sprzeczny. Proponuję tak:

1. Bóg jest wszechmocny.
2. Bóg jest miłosierny.
3. Bóg jest wszechwiedzący.
4. Zło istnieje.

Nazwijmy to zbiorem "A". Nasz zbiór A nie jest jawnie sprzeczny, ponieważ żadne zdanie nie przeczy innemu ale być może jest sprzeczny implicite bądź formalnie sprzeczny. Zbiór formalnie sprzeczny to taki, który okaże się sprzeczny jeśli weźmiemy wszystkie zdania zbioru oprócz jednego, i za pomocą praw dedukcji uzyskamy zdanie które przeczy pozostałemu. Czyli Biorąc np. zdania 1, 2, 3, uzyskujemy drogą dedukcji zdanie "Zło nie istnieje" (które jest przeczeniem zdania 4). Zbiór jest sprzeczny implicite jeśli sprzeczność uzyskamy po dodaniu do niego koniecznie prawdziwe zdanie. Koniecznie prawdziwym zdaniem jest np: "nikt nie jest wyższy od samego siebie" czy też: "Kawalerowie to mężczyźni nieżonaci".

Proponuję zatem aby ci, który uważają iż fakt zła, nie da się pogodzić z miłosierdziem Boga udowodnili swoje twierdzenie. Niech pokażą jaki jest tok dedukcji i co z czego wynika.

Nie da się udowodnić sprzeczności, jedynie Acro zaraz wyjedzie ze swoim garażem.