Sama też przeżyłam taką spowiedz. Rzeczywiście ona jest inna. Ale myślę,że pojęcie ,,fajny ksiądz" nie istnieje. Wyznajesz swoje grzechy nie księdzu tylko Bogu. Pozdrawiam

Agatha - Questa dobrze napisał, bardzo dobrze.

Spowiedz św. to nie kozetka u psychologa albo wyżalenie się przed kolegą - musisz zacząć od tego, od spełnienia, a nie stawiania warunków.

Ks. Pawlukiewicz na jednej ze swoich konferencji powiedział jasno, że na rozmowe z księdzem można się umówić kiedy indziej, a spowiedz to przede wszystkim na kolana i wyznawaj swoje grzechy. Jeśli ksiądz będzie miał sposobność porozmawiać w konfesjonale ok, ale to już nie jest obligatoryjne.

Rozumiem co masz na myśli mówiąc "fajny", ale spowiedz ma swoje wymagania i warunki. Zadbaj wcześniej o spowiednika, który ci pasuje, który bedzie wiedział, że troche się zejdzie i trzeba będzie wyjaśnić pare spraw, ale wyspowiadaj się w konfesjonale kleczącz o reszte zadba Pan Jezus ten przed, którym masz się uniżyć, nie musisz sztucznie rozładowywać stresu przez wprowadzanie miejsca i atmosfery pogawędki.

Ja popieram formę spowiedzi jako dialogu z księdzem, który wysłucha, poradzi i pocieszy. Spowiedź z całego życia jest właściwie rozmową o kształcie swojego życia i zastanowieniem się, jak dalej postępować. Wydaje się, że ksiądz jest wtedy nie tylko spowiednikiem ale również pomocnikiem w podejmowaniu decyzji. Myślę, że jakbym stała przed poważnym dylematem, w którą stronę pójść, zdecydowałabym się na taką spowiedź.

Ja uważam że w formie rozmowy tez można się spowiadać, oczywiście z wyznawaniem gzrechów, sama taką spowiedź przeżyłam.

Jak przygotowaliście się do spowiedzi z całego życia?

Ja mam trudności w spowiedzi. Wypisałem w komputerze grzechy, wydrukowałem i odczytywałem przy konfesjonale, ale to mi się nie za bardzo podobało.

ja odbyłam taką spowiedź niecałe 3 miesiące temu i była dla mnie jednym z najbardziej niesamowitych doświadczeń w kwestii wiary. żałowałam, że odkładałam ją tak długo, powinnam ją odbyć zaraz po nawróceniu (tylko, że wtedy o tym nie wiedziałam) i tak minęły prawie 4 lata zanim się zdecydowałam. spowiadałam się u zakonnika, którego poznałam jakiś czas wcześniej na rekolekcjach, poświęcił mi sporo czasu, spowiedź wyglądała jak rozmowa.

jak się przygotować? przede wszystkim trzeba pamiętać, że na spowiedzi generalnej nie mówi się absolutnie wszystkich grzechów i drobnych grzeszków, tylko rozmawia się o tych, które miały największy wpływ na nasze życie. warto tu wspomnieć o wszystkich wizytach u wróżek, uzdrowicieli i tym podobnych, oczywiście o grzechach ciężkich, o tych, które były zatajone i o świętokradczych komuniach. dobrze jest podzielić swoje życie na kilka okresów, np. podstawówka, gimnazjum, liceum, studia i dalej i po kolei je analizować pod kątem grzechów. można też zacząć mówić grzechy wg. ich wagi, tj. od tych, które miały największe znaczenie po te, które miały mniejsze. jeśli macie możliwość, poradźcie się spowiednika.

polecam spowiedź generalną

Moja siostra chodzi do kapucynów się spowiadać i jest bardzo zadowolona, mówi, że oni inaczej podchodzą do popełnionych grzechów, że rozumieją, starają się wesprzeć, a nie tylko krzyczą i czuć od nich pogardę. Jak wraca ze spowiedzi to jest zadowolona, pełna wiary i chęci zmian, które sukcesywnie wprowadza w życie. Polecam udaj się tam i zobacz myślę, że bardzo chętnie porozmawiają w 4 oczy, będzie to naturalna spowiedź, a nie jak napisałeś w zapytaniu "sztuczne i szybkie spowiadanie w konfesjonale"


aa sistra też z Wrocławia