Okej, ale na podstawie czego możemy różnicować przedmiotowość i podmiotowość? Bo chyba nie stosujesz kołowego uzasadnienia? Jeśli uznajemy podmiotowość jakiejś istoty, to tym samym przyznajemy, że powinny jej się należeć pewne prawa. Ale dlaczego, na podstawie jakich kryteriów i przesłanek w danym przypadku mielibyśmy przyznać podmiotowość? Przecież nie dlatego po prostu, że chcemy nadać prawa. Byłoby to błędne koło.

Podmiotowość na pewno jest czymś co przysługuje osobom, ale nie przyznajemy statusu osoby i podmiotowości np. kamieniom, drzewom, czy euglenom. Ani nawet ślimakom. Polskie prawo zwierzęta bezkręgowe traktuje jak rzeczy, zaś zwierzętom kręgowym: ssakom, ptakom, rybom, płazom, gadom przypisuje pewne prawa z następującym uzasadnieniem:
Wyraźnie widać, że ustawodawca przyznał dla pewnych zwierząt pewne prawa, ponieważ odczuwają cierpienie. Inne zwierzęta nie mają tych praw, są traktowane właśnie przedmiotowo, mają status rzeczy.

Rozwój zdolności odczuwania następuje stopniowo, ale w pierwszych trzech miesiącach ciąży płód nie jest zdolny do odczuwania wrażeń, w szczególności do czucia bólu.

Jednak sam chyba przyznasz, że zwierzęta są mniej kontrowersyjną kwestią niż to, co uznajemy za potencjalną osobę?
Niedawno biolodzy z Queens University w Belfaście odkryli, że skorupiaki odczuwają ból. Jest to o tyle specyficzna sprawa, że mogą one kopulować lub jeść nie posiadając mózgu.
Jak to sprawdzono? Razili kraby prądem.
Tymczasem dotąd wrzucano je żywcem(!) do wrzątku lub rozgrzewano na patelni na maśle. I zapewne nadal wielu to robi.



Patrząc na powyższy przykład z krabami widać, przed jakim wyzwaniem staje etyka.
Ponadto, skoro Ty twierdzisz, że 3 miesiące, natomiast wedle innych:

W 2010 raporty zamówione przez Departament Zdrowia Wielkiej Brytanii stwierdzają, że przed upływem siódmego miesiąca ciąży płód znajduje się w stanie stałego braku przytomności, przypominającego sen lub narkozę oraz, że jest widoczne, że połączenia nerwowe z korą mózgową są nierozwinięte, a ponieważ większość neurochirurgów wierzy, że kora mózgowa jest niezbędna do odczuwania bólu, można wnioskować, że płód nie może odczuwać żadnego bólu do tej fazy rozwoju

Coraz powszechniejszy wśród neurobiologów zajmujących się rozwojem ośrodkowego układu nerwowego staje się pogląd, że kluczowym dla wykształcenia zdolności odczuwania bólu przez płód jest wykształcenie odpowiednich połączeń wzgórzowo-korowych, które ma miejsce około 26. tygodnia ciąży

Nie ma również zgodności co do istoty odczuwania bólu w ogóle. Część badaczy uważa, że ponieważ odczuwanie bólu może być związane z czynnikami zmysłowymi, emocjonalnymi i poznawczymi, to ból może być w ogóle nieodczuwany przez płód przed urodzeniem[3].

W 2001 roku grupa robocza przy Medical Research Council w Wielkiej Brytanii wezwała do dalszych badań nad bólem u płodu[8]. Przewodnicząca rady, Eve Johnstone, w wywiadzie dla Daily Telegraph stwierdziła, że istnieją dodatkowe argumenty przemawiające za dalszymi badaniami[9].


Źródła cytatów z wiki
Czyli nie ma jednoznacznej odpowiedzi w tym temacie, gdyż wciąż prowadzone są badania.
Czy jednak oznacza to, że należy odgórnie hurraoptymistycznie zakładać, że jak nie ma pewności, to na pewno bólu nie odczuwa? Co jeśli ta teza po latach okaże się nieprawdziwa?

No ale kilkutygodniowy zarodek chyba żadnego bólu odczuwać nie może, co?

To są fantastyczne NADintepretacje, co wykazano dawno temu.

Jak dowiedziono, że ODCZUWAJĄ ból?

[/quote]I z tym się w pełni zgadzam. Gdzie w ogóle sprzeczność z moim stwierdzeniem?!? Celowo NIE WYPOWIADAŁEM SIĘ teraz na temat PÓŹNIEJSZEGO okresu niż pierwsze miesiące. Ponieważ pierwsze trzy miesiące są absolutnie bezdyskusyjne, jeśli chodzi o tę kwestię, a równocześnie są "terminem ustawowym".

Dlatego ja też unikałem podawania jakichkolwiek dat, czego Kozioł ode mnie strasznie oczekiwał.

To wcale nie świadczy o odczuwaniu bólu.

Pamięć negatywnego bodźca nie jest dowodem odczuwania bólu.

Notatka PAP nie wspomina o tym, jakie założenie przyjęli badacze (czy ktoś zauważył PYTAJNIK na końcu tytułu oryginalnej pracy badawczej?):

dalej w samym artykule:

To jest bardzo ciekawa i ważna kwestia, zasługująca na osobny wątek:
porównanie osób, potencjalnych osób oraz zwierząt - jak powinniśmy je traktować w naszej moralności i prawie?

Zauważ dobrze:
termin "potencjalna osoba" oznacza, że to nie jest osoba.

Może nią zostać w przyszłości, ale osobą nie jest. To rodzi całe mnóstwo znaczących konsekwencji, począwszy od tego, że potencjalna osoba może być w danym momencie istotą żywą o statusie moralnym niższym od pewnego określonego zwierzęcia.

Zabieg celowy. Taka retoryka sprzyja dyskusji na kontrowersyjny temat i pozwala ominąć przepychanki, które często mają miejsce (A: płód to nie osoba, B: Ty dzieciobójco, nazisto, morderco etc.).

Tyle, że to nie kwestia "retoryki", lecz możliwie neutralnej, nienacechowanej terminologii używanej w rozumowaniu.
W tym przykładzie osoba B jest fanatykiem, który nie zamierza posługiwać się rozumem i analizować racjonalnych argumentów. Z kolei osoba A po prostu stwierdza fakt, bezsporny co najmniej w odniesieniu do pewnego stopnia rozwoju. Nie ma żadnej symetrii, a "przepychanki" wynikają tylko z fanatyzmu jednej ze stron.

Z faktu, że czemuś przypisujemy potencjalność bycia czymś innym nie wynika, że powinniśmy tym samym traktować je jak rzeczywiście będące tym czymś innym i na podstawie tego, czym może się stać, przyznawać takie same prawa (moralne, prawne). Byłoby to absurdalne.

Żołądź jest "potencjalnym 500-letnim dębem", ale nikt nie postuluje, żeby żołędzie objąć ścisłą ochroną, choć robimy tak w przypadku 500-letnich dębów.

Czy możliwe jest uzgodnienie stanowisk w kwestii statusu embrionu pomiędzy katolikami a osobami niewierzącymi? Moim zdaniem to niemożliwe, przynajmniej dziś:Ogólnikowo, pośpiesznie wzmiankowana przesłanka o "wiedzy", nauce, na jaką powołuje się Kongregacja, to faktycznie pobożne życzenie, nie mające żadnego pokrycia w faktycznej "wiedzy o embrionie ludzkim". Dlatego też powtarzany uparcie wniosek, iż embrion powinien być traktowany jak osoba, mieć prawa osoby, jawi się jako powtarzanie zaklęcia. "Wzmacnianie przez powtarzanie" tezy, która w rzeczywistości bynajmniej nie została uzasadniona w treści dokumentu.

Bez względu na słabość uzasadnienia, katolicy są zobowiązani trzymać się nauczania Kościoła (KKK 1785, 1792), by nie popaść w "wypaczenia w postawie moralnej". Co de facto oznacza, że powinni nie odstępować od orzeczenia autorytetu. Dyskusja z osobami, które czują się zobligowane do trzymania się poglądu nakazanego przez autorytet, tak czy owak nie doprowadzi do modyfikacji ani zmiany ich stanowiska, bez względu na argumentację. Ale skoro z góry wiadomo, że jedna ze stron absolutnie nie zmieni zdania, bez względu na argumentację i przebieg dyskusji, to nie ma mowy o dojściu do jakiegokolwiek wspólnego stanowiska innego niż stanowisko tej strony.

Pełna asymetria, bo od samego początku jednej ze stron z założenia nic nie jest w stanie przekonać, bez względu na to, jak bardzo druga jest otwarta na możliwość zmiany swoich poglądów.

Nienarodzone dziecko ma pełne prawa spadkowe, a prawo te sięga czasów rzymskich i dalszych, najwczesniejszy biblijnych. Jest to wyraz zdrowego rozsądku człowieka i chęci przetrwania, instynktu samozachowawczego.
Są rośliny i zwierzęta pod ścisłą ochroną jak i całe tereny taką ochrona objęte (żołędzi wtedy zbierac nie wolno!). Cała więc dalszą argumentację na tym opartą możesz wyrzucic do kosza.

Sprawa macierzyństwa, ciąży, konfliktu interesu matki i poczętego dziecka jest bardzo delikatna w swej naturze. Niektóre Kościoły (a właściwie wyznawcy) stawiają tu bardzo ostre granice i progi wymagań, inne w swej mądrości są mniej jednoznaczne (niektóre zdecydowanie za bardzo) ale (mam nadzieję) nie ma żadnego Kościoła chrześcijańskiego, który pochwaliłby hodowlę ludzi (czy "potencjalnych ludzi") na części zamienne.

No widzisz, a osoba B również jest przekonana, że stwierdza bezsporny fakt, więc dyskusja(...) tak czy owak nie doprowadzi do modyfikacji ani zmiany ich stanowiska, bez względu na argumentację.

Jednemu puszczą nerwy i zacznie wyzywać od nazistów, a drugi może wyzywać od zacofanych kretynów. W końcu obie strony są święcie przekonane, że ich kryterium jest idealne.
Jednak oboje mogą się zjednoczyć przeciwko C, który uważa za bezsporny fakt, że póty nie dojdzie do urodzenia, póty płód nie jest osobą.



Racja. W Kanadzie rozwiązali problem aborcji i jest dostępna bez ograniczeń.
Można przyjąć, że do momentu urodzenia płód jest jedynie potencjalną osobą, więc nie ma żadnej wartości, a przyznawanie mu jakichkolwiek praw jest absurdalne. Zgodzisz się?


A czy musi prowadzić do modyfikacji lub zmiany? Nie wystarczy, że ktoś się zastanowi nad swoim stanowiskiem?
Koniec końców definicja "osoby" jest ustalana na podstawie rozważań filozoficznych.

Mylisz się. Nie ma pełnych praw. Nie bez powodu pochodzący z łaciny i używany również u nas termin prawny to nasciturus, czyli "mający się urodzić". W tym przypadku stosowano i stosuje się, z powodów praktycznych, fikcję prawną, czyli przyjęcie w prawie, że należy uznać za fakt coś, co faktycznie nie miało miejsca. Polski Kodeks Cywilny reguluje kwestię spadkową tak samo jak prawo rzymskie:
Innymi słowy, jest to w stosunku do embrionu prawo potencjalne, warunkowo przyznawane w przyszłości, które faktycznie przysługuje dopiero wtedy, kiedy nastąpi żywe urodzenie.

Możesz swój argument wyrzucić go kosza. Ponieważ objęcie ochroną terenu nie następuje z uwagi na wartość, jaką przypisujemy żołędziom jako takim, które, tak się składa, również występują na tym terenie.

Nie każdy kilkusetletni dąb jest pod ochroną, a jedynie ten, którego zgłoszono urzędnikom i pod warunkiem, że owi urzędnicy dokonali niezbędnych formalności bez uchybień. Papier jest, to i ochrona jest.
Ta matka, co swoje nowonarodzone zamrażała w zamrażarce postępowała zgodnie z analogią dębu , więc analogia żołędzia nie jest dobrym przykładem rozwiązania prawnego...

Zresztą żołądź jest jak plemnik. Sam z siebie nie wyrośnie, jak mu nie przygotujesz gruntu, a my dyskutujemy o potencjalności osoby, gdy rozwój się rozpoczął , no chyba że chcesz dyskutować o potencjalnych warunkach do rozwoju potencjalnej osoby .