Czyli egoizm

Szantini nie wiem czy rozumiesz o czym jest ta rozmowa. Nie o tym że masz prawo sama kreować swój wizerunek i styl, ale o negatywnych skutkach zbyt odważnego ubioru. Czy w tym drugim przypadku też Cie nic nie obchodzi? Jesteś taką przykładową (podkreślam że to przykład do interpretacji) nauczycielką która w minispódniczce i obcasach wchodzi do gimnazjum na lekcje?

Temat trochę, upadł, więc jeszcze raz podziękuję za odpowiedzi, faktycznie w obecnych czasach trakruje się kobietę jak towar (nie wszyscy). W każdym razie masz rację Wist, że się zagubiłam w tym temacie, faktycznie dopadły mnie skrupuły i nie potrafię nie myśleć. Dziękuję Ci jeszcze raz za bardzo mądre i pomocne odpowiedzi może przesadzam, muszę sobie w głowie poukładać pewne rzeczy i zastanowić na co realnie mam wpływ, a na co nie. W swoim środowisku chyba jestem postrzegana jako "porządna osoba" jeżeli chodzi o ubiór,dlatego zastanawiałam się czemu spotkały mnie w życiu różne nie za przyjazne rzeczy, może nie miałam szczęścia. No ale to inna dyskusja już, na razie postanowiłam starać się ubierać normalnie, w kanonach neutralnej niewyzywającej mody i nie habitowej, żeby nie wyróżniać się zbytnio. Mam nadzięję, że kiedyś mi się rozjaśni jak powinno być. pozdrawiam

Czy ktoś kiedyś Cie oceniał, lub mówił że źle się ubierasz?

Tak. Opinie były bardzo różne i bardzo skrajne. Moi znajomi rodzina i osoby z uczelni twierdzą że mam skromne ubrania, a czasem, że moj strój jest trochę staromodny. natomiast reakcje z jakim się spotkałam temu przeczą (jeden facet zaczął się onanizować inny nazwał cudzołożnicą, nie osobiście, ale do swojego znajomego, inny zasugerował pójście z nim do mieszkania, a podobnych incydentów było więcej. Miałam okres kiedy nosiłam barhany, lużne blezery itp. i czułam się wtedy źle, miałam wrażenie jakbym była starą ciotką. Chciałaby wyglądać ładnie i wzbudzac szacunek stąd moje pytania. Nie chcę być abnegatką. Raz kiedy powiedziano o tej cudzołożnicy może było to kwestią płaszczyka związanego w pasie, i prostych spodni rurek co może podkreślało nogi, a mam raczej dobrą figurę (kiedyś zrezygnowałam z modellingu). Widziałam naprawdę odważniej ubrane albo ładniejsze dziewczyny i takie które nawet w workach wyglądają dobrze, bo mają do tego jeszcze śliczną buzię jak moja koleżanka. Może problem się zaczyna wtedy kiedy choć jestem ubrana to podkreślam kształty, choć mi się wydaje że granic normalnego ubioru nie przekraczam, poprostu nie noszę już szerokaśnych spodni, ale nie nosze jednak żadnych legginsów i tym podobnych mocno obcisłych. Zastanawiało mnie jak wygląda druga strona barykady i ile jest w tym mojej winy. Chociaż zdaję sobie sprawę że żadne forum nie rozwiąże problemu to nie rozumiem różnic w opiniach na temat tego samego stroju i mnie samej. Może inne dziewczyny, albo nawet każda też takich ludzi spotkały, tylko o tym się nie rozmawia i one się tym tak nie przejmują, abo faktycznie to ze mną jest coś nie tak i na jakimś etapie jestem wyzywająca.

Zadałem to pytanie bo mam odczucie że chyba te opinie Cie skrzywdziły. Przy czym to wszystko jest nadal enigmatyczne, choć udzielasz obfitych informacji i odpowiadasz na zapytania. W pewnym sensie można powiedzieć że brakuje nam tutaj chyba tylko Twoich zdjęć. Nie chodzi jednak o to że masz je tutaj je podesłać, tylko raczej o pokazanie że nie do końca wiadomo o czym mówimy. Oczywiście ten sam wizerunek może wzbudzić różne opinie, ale to chyba już coś dziwnego jeśli wzbudza aż tak skrajnie różne. Możliwe że spotkałaś na swojej drodze człowieka, który ma wybitnie wąskie normy, gdzie zwykłe dżinsy to już jest przesada, a kobieta ma nosić długaśne suknie i najlepiej zbrojne po szyje.

Wydaje mi się że problem nie jest w Twoim ubiorze ale w tym że ktoś mógł bezmyślnie Cie urazić, a Ty bardzo to wzięłaś do siebie. Tak bardzo że pilnujesz się w każdej chwili. Natomiast to co opisujesz w pewnym momencie to jakiś kosmos - facet się onanizuje, a inny proponuje pójście do domu. Nie wiem w jakiej sytuacji, ale to musieli być jacyś niewyżyci zboczeńcy.

Wiem, że probem jest nie do rozwiązania przez internet, ale nie mam w otoczeniu nikogo kogo mogłabym wprost bez zażenowania zapytać co jest ze mną nie w porządku, mówienie o tym komuś w realu jest dla mnie ogromną barierą. Dlatego szukałam informacji teoretycznych żeby sobie je przenieść na mój grunt i zrozumieć czemu takie rzeczy się działy.
W sytuacji zwykłej, nie żadnej imprezowej, a ja tych panow nawet nie znalam, dla mnie to też jest kosmos żeby nie powiedzieć otchłań kosmiczna, ale przecież nic nie dzieje się bez przyczyny, albo poprostu nie było mi dane ominać ludzi z problemami. Nie rozumiem tego co się działo, ani czemu akurat mnie to spotykało (przy założeniu że inne dziewczyny tak nie miały może się o tym nie mówi), a chciałabym bardzo znać przyczynę i ja ze swojego życia wyłączyć. W każdym razie dziękuję Wist za zainteresowanie problemem i odpowiedzi.

No wiesz, mężczyźni nie powinni być takim wyznacznikiem, czy wszystko z Tobą w porządku


To były nietypowe, zaskakujące sytuacje, którymi za bardzo się przejęłaś, a przez to zaczęłaś wątpić w swoje umiejętności trzeźwego osądu.


Ekshibicjoniści są wśród nas, nic na to nie nie poradzisz, choćbyś nie wiem jak starała się ubierać, aby nie prowokować takich sytuacji.


Wybacz im, nieumiejętnie wychodzi im podryw

Jest różnica między ubiorem a seksapilem. Są kobiety i mężczyźni, którzy mimo przeciętnego ubioru, fryzury i makijażu, mają to "coś", co przyciąga płeć przeciwną. Zastanów się co w Tobie może być atrakcyjne dla tych facetów, że działasz tak na ich wyobraźnię. I nie myśl o stroju, ale o cechach swojego charakteru, barwie głosu czy wyglądzie (fizyczność) etc.
Jak wynika z Twoich postów, nie jesteś świadoma tej przewagi, jaką masz nad innymi kobietami, gdyż Ty po prostu seksapil masz, a one nawet za milion dolarów go nie kupią
Nie chcesz ubierać się jak zakonnica, gdyż źle się czujesz w takich ciuchach, masz prawo ubierać się w to, w czym się dobrze czujesz, w końcu ubiór wyraża w pewnym stopniu naszą osobowość, to kim jesteśmy i dlatego swoboda w tej kwestii jest bardzo ważna.