I tak mamy cały czas królową - Maryja została nią formalnie w 1656 r. w katedrze lwowskiej (król Jan Kazimierz).
I możecie się zrzymać.

Ano, macie. I cóż?

Chrystus nie jest "jednym z bóstw" - to tak dla formalności. O jakiej? No, normalnej. Po prostu zachowują bezstronność wobec czyichś przekonań.



Tam wcale nie jest napisane, że "nie zajmują stanowiska", tylko że "zachowują bezstronność". Sędziowie też są wierzący i niewierzący, co im wcale nie przeszkadza w zachowywaniu bezstronności na salach sądowych. Poza tym, literalnie czytając ten przepis, można uznać, że rację ma Barnaba - w zasadzie zawiera on bowiem definicję "bezstronności", mianowicie stwierdza, na czym polega "zachowywanie bezstronności": "władze publiczne RP zachowują bezstronność w sprawach [takich i takich](...) zapewniając swobodę ich wyrażania w życiu publicznym". Póki więc ową swobodę zapewniają, póty przepis nie jest łamany.



No właśnie? Godzi to w bezstronność jakiejś władzy publicznej?

Nie godzi, bo władza publiczna nie ma z tym nic wspólnego przecież.



Heh, właśnie byłem ciekaw, czy ktoś spróbuje ten zapis w tym kierunku zmanipulować .

Przeciwnie - legalny urząd królewski to jak najbardziej władza publiczna

Niestety, legalny urząd królewski od dość dawna w tym kraju poza sferą imaginacji nie funkcjonuje, podobnie jak akty prawne z XVII wieku.

A na czym tu niby polega manipulacja? Sorry, ale to, że chciałbyś nadać jakiemuś przepisowi takie znaczenie, jakie ci pasuje, nie oznacza, że inna - a przy tym bliższa literalnemu brzmieniu, bez dokładania dodatkowych założeń - interpretacja jest "manipulacją"

A na mocy jakiego dokumentu nastąpiła abdykacja?

Na drastycznym zawężeniu znaczenia. "Bezstronność" oznacza właśnie bezstronność, a nie "przyzwolenie na wyrażanie innego stanowiska po zadeklarowaniu własnego".



1. Nie było komu abdykować
2. Sam urząd z którego można by abdykować (gdyby było komu) nie istnieje

Widzę że dyskusja idzie w inną stronę. Nie wiem Barnabo czy uda nam się podtrzymać naszą, choć myślałem raczej nad jakimiś wnioskami, bo obawiam się że do pełnej zgody nie dojdziemy. Osobiście postuluje aby wszelkie działania typu intronizacja były jasno uzasadnione, z pominięciem kreowanej niekiedy duchowej otoczki niejasności czyli "zróbmy to bo nie wiemy czy nie przyniesie skutku", albo "w sferze ducha, nie musimy rozumieć sensu, ani go widzieć, bo zapewne jakiś skutek będzie". W waszej dyskusji widzę echo powrotu do początków tego tematu. Ja też nie uważam aby intronizacja pod względem prawa miała sens. Maryja jest królową Polski, choć szczerze przyznam nie wiem co to oznacza. W praktyce nie widzę efektu, ani znaczenia, ani sensu. Akty zawierzenia dla niestety były efektem trudnej sytuacji i na dłuższą metę wątpię czy Maryja pomogła skuteczniej zabijać Szwedów i innych. A jak znamy naszą historię to trudno tam dostrzec happy end, oczywiście jeśli patrzymy na całość, a nie fragmenty. I w tym wszystkim bardziej liczę na indywidualne przemiany serce, nawrócenie, a nie jakieś inicjatywy państwowe, które nic w życiu przeciętnego ateisty polskiego, czy też katolika nie zmienią.

WIST, ja myślę że te akty mają kapitalne znaczenie - oprócz pewnych zdarzeń cudownych jest jednak ta ciągła opieka. Nie wiemy co by się stało gdyby nie ona.

Akty duchowe mają swoje bardzo realne skutki.

Co do zawierzenia przez parlament - nie wiem, jakoś tego nie widzę (mogę nie mieć racji).

No właśnie, owo "nie wiemy" mnie zupełnie nie przekonuje. Według mnie poza wpływem psychologicznym historią wyglądała by z grubsza tak samo. Bo to co przeżyliśmy nie świadczy o opiece, ale raczej o bezmyślności i słabości naszego kraju. Jak znam historię mam mnóstwo przykładów że gorzej być już nie mogło, oczywiście w ramach tego co było prawdopodobne, a nie tego co umysł ludzki najgorszego mógłby wymyślić. I choć jako Polakowi nie jest mi obojętny los tego kraju, jego trwanie, to wiem że niejeden chrześcijanin stracił swoją ojczyznę. Dla wiary nie jest ta ziemska ojczyzna niezbędna. Nasze klęski to nie kara za grzechy, a wznoszenie modłów przyczyna ocalenia. Nasze klęski to skutek, a ocalenie to lepszy lub gorszy zryw. Czasem przynosił pozorne sukcesy, niekiedy dawał nam kilka lat, ale niestety często nie prowadził do niczego. I niestety ale pośrednio Ty też musisz rozłożyć ręce, bo nie możesz powiedzieć kiedy i jak pomogło i zamiast tego możesz powiedzieć jedynie, że nie wiesz czy nie pomogło.

A jak chciabyś "wiedzieć" ? Co by Cię zadowoliło?
Musiałoby być IDEALNIE - a idealnie to będzie w Królestwie Niebieskim.
Równie dobrze (czy raczej - równie bez sensu) mógłbyś "dowodzić" nieskuteczności jakiejkolwiek modlitwy.
Idziesz bracie w ogólniki.

W takim razie skoro nie mamy jak się dowiedzieć, to logicznym jest nie zakładać że coś działa. Modlitwa sama w sobie nie ma być skuteczna, bo to kontakt. Proszenie to tylko element, wcale nie najważniejszy. Dowodzić nic nie trzeba. Konkrety były podawane przez 38 stron tej dyskusji. Nie piszę jedynie o naszej rozmowie, ale o całości. Wiele mi to dało do myślenia co w tym temacie się dowiedziałem. Ale nic mnie nie przekonało nawet nie do samej akcji, ale do tego że wielu zwolenników wie czego chce. Mam odczucie że to trochę jak pytanie kogoś o sens danej czynności, gdy ten człowiek sam go nie zna. Trudno tu być przekonanym, bo nie ma do czego.

Z tym że to jest zarzut - z racji ich obowiązków - do hierarchii, a nie do inicjatorów. Cały czas usiłuję Ci wytłumaczyć, że zarzucasz inicjatorom brak załatwienia spraw, od których załatwiania jest hierarchia.