2 x dziennie, skoro wczoraj Twoje "rano" było o 11.00 godzinie, to wypełniłeś pokutę.
Bóg patrzy na serce, nie na godziny odmawianych modlitw pokutnych.

Racja, święta racja. Nie chcę poprawiać Kościoła, ale dwa przykazania kościelne są irracjonalne:
Przynajmniej raz w roku przystąpić do sakramentu pokuty.
Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć Komunię Świętą.
Jak taki wierny pójdzie dwa razy, przed jednymi i drugimi świętami, to już się czuje superkatolikiem.
Słówko "przynajmniej" niczego nie tłumaczy. Chyba powinno się uczyć, że do spowiedzi idzie się "z okazji" grzechu ciężkiego a nie świąt czy chrzcin u szwagra, a do komunii przystępuje się na każdej Mszy. I, że spoko, nic się nie stanie jak dwa razy w roku się to nie uda, a nie że jest super jak dwa razy trafi się do konfesjonału. Wtedy rzeczywiście by nie było kolejek w wigilię czy Wielką Sobotę.

Wręcz przeciwnie. Powinien się czuć marnymkatolikiem.

To są warunki minimum. Z pewnością nie maksimum, a nawet nie optimum.

No.....kiedyś w 2-tysięcznej historii Kościoła teolodzy/duchowni uznali, iż żaden człowiek nie jest godzien przyjmować ciała Pańskiego.
Zatem posłuszni superkatolicy latami nie przystępowali do konfesjonałów i Komunii.
Stąd wziął się późniejszy nakaz przynajmniej raz w roku....

Mam nadzieję, że zauważyłeś ironię w mojej wypowiedzi


Przykazania kościelne wszak zmienne są.

No tak. Tylko że dzisiaj nie odmówiłem rano :// wróciłem z dyskoteki o 9 do kościoła i po kościele dalej spac dopiero teraz sobie przypomniałem że nie odmówiłem :// Czyli zaczynam od nowa ...

Lepiej będzie jak zacznę od nowa. Zaczynam od jutra. Muszę się bardziej przypilnować.

Mam pytanie czy jeśli nie jestem w stanie łaski uświęcającej a nie odprawiłem jeszcze zadanej pokuty (znaczy zostało mi pare dni do końca) co teraz pokuta będzie nie ważna nie

@ stefano24

Spokojnie, będzie ważna.

Do Karoliny i wszystkich tych, którzy się " zbierają do spowiedzi". Przez lata miałam podobne dylematy. Tak było, dopóki Pan Bóg nie dał mi łaski stanięcia w prawdzie przed samą sobą i poznania, kim naprawdę jestem w oczach Boga. Dał mi Bóg łaskę zobaczenia całej mojej marności, wszystkich grzechów, które popełniałam od wczesnego dzieciństwa, dał mi łaskę wyznania wszystkich tych grzechów. I to wyznania ich bez żadnego upiększania, zmiękczania. Dał mi łaskę spowiednika, który cierpliwie słuchał, prawie nie komentował, prawie nie dopytywał. Widziałam, że cały czas tej mojej spowiedzi modli się. To był całkowity przewrót w moim życiu i w podejściu do spowiedzi. Bardzo głęboko odczułam, że jest to prawdziwy sakrament pojednania z miłującym Bogiem. że jest źródłem nieprzewidzianych łask, że zmienia mnie, że dzięki niemu mogę rosnąć. Ale uważajcie - taki stan można osiągnąć tylko wtedy, gdy żyje się w prawdzie o samym sobie.
Teraz staram się przystępować do tego sakramentu regularnie co miesiąc. Zanim to się stanie modlę się o światło Ducha Świętego, by ujrzeć, co we mnie jest niedoskonałe, co Bogu niemiłe, bo tak jak Wy, na pozór nie mam się z czego spowiadać. Dopiero taka głęboka modlitwa otwiera kanał łączności Z Bogiem. Zawsze dźwięczą mi wtedy w uszach słowa " jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy". To, co objawi mi Bóg podczas takiej modlitwy, zapisuję w zeszyciku spowiedzi i z nim idę do kapłana. Od dwóch lat mam tego samego spowiednika. Bardzo ułatwia to spowiedź. Modlę się też na co dzień, by Pan Bóg oczyszczał mnie z moich nieprawości, by uświęcał mnie w prawdzie, by przemieniał mnie tak, bym była Jego dumą. Dzięki takiej modlitwie, Bóg szlifuje mnie, ale oczywiście wciąż pojawiają się nowe powody do upokorzenia się. Człowiek jest grzeszny dopóki żyje na tej ziemi i ta walka z grzechem, z pokusami to stan permanentny. Życzę wszystkim korzystania pełnymi garściami z sakramentu pokuty.

Witam, mam na imię Monika i jestem nową użytkowniczką tego forum. Dziękuję za ten wątek, który pomógł mi pójść do spowiedzi po kilku latach przerwy. Pozdrawiam!

Witajcie
Ostatnio zdarzyła mi się smutna sytuacja-od kilku dni planuje wybrać się jutro do spowiedzi. Niestety wczoraj popełniłem grzech ciężki i obawiam się, że trochę na zasadzi "po jutrze się wyspowiadam". Na dodatek nie wiem też, czy odpowiednio za niego żałuję... Czy w takim wypadku mogę iść jutro do spowiedzi?

Eh, często błądzę więc po raz kolejny witam szanowną brać forum.
Zwracam się tym razem do was z zapytaniem: Czy nieprzeciwdziałanie pokusie, ale nie ulegnięcie grzechowi jest grzechem? A jeśli tak to jakiej wagi?
Pozdrawiam Podpłomyk

To jest pytanie do jakiegos turnieju, czy jak?

Moze ksiadz w konfesjonale zgadnie?