Nie mam pojęcia, a to właśnie poniekąd zainspirowało mnie do założenia tego tematu. Dlaczego Bogu miałoby najbardziej ze wszystkiego zależeć na ludzkiej wierze, dlaczego człowiek miałby zajmować się głównie Bogiem - nie wiadomo...

A że zakład Pascala jest nic nie warty to chyba wiadomo od dawna.

Któremu Bogu zależy jedynie na wierze w niego?

"Jedynie" to nie moja teza. A najbardziej - Bogu Biblii i Koranu.

Z tego, co ja wiem, jako chrześcijanin, to Bogu Biblii zależy najbardziej, żeby ludzie mieli życie wieczne, czyli szczęście w wiecznej, osobowej relacji z Bogiem (które osiągnąć mogą przyjmując Jego zbawienie), ale co ja tam wiem? Ateiści i agnostycy sa lepiej poinformowani

... a zbawiony będzie ten, kto uwierzy.

Prawda?

Wiara jest tylko środkiem do tego celu.
Kościół wyjaśnia, że konieczność wiary i chrztu do zbawienia dotyczy tych, do których Ewangelia rzeczywiście dotarła.
W Gaudium et spes twierdzi wręcz:
Dokument papieskiej Rady d/s Dialogu Miedzyreligijnego idzie dalej:
Tak więc Bóg pragnie przede wszystkim zbawienia wszystkich ludzi udzielając go tym, którzy spełniaja wymogi ukształotwanego sumienia. Czyli, będziesz zbawiony, jesli słuchasz własnego sumienia. Sumienia, nie samooszukiwania się.
Bóg żąda wiary, jako warunku zbawienia, od tych, którzy Go poznali.
Od wszystkich innych domaga się zgodności postępowania z sumieniem, czyli prawdy w życiu, żeby być na obraz i podobieństwo Boże.

Zresztą to już twierdził św. Tomasz z Akwinu:

Jeżeli przyjąć modną wśród niewierzących praktykę interpretacji na podstawie wyrwanych z kontekstu słów, owszem. Natomiast bez wycinania tego co niewygodne i wybierania co pasuje pod z góry ustaloną tezę wychodzi na to, że to nie takie proste.

Przytaczam całość przypowieści(Mk 16, 15-18):
15 I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! 16 Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. 17 Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; 18 węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie».



W innych przypowieściach jest wyjaśnione, że aby cuda miały miejsce, trzeba żyć ewangelią, być otwartym na boże działanie, być pokornym, nie pysznym itp.
Bez patrzenia na na całość ewangelii, a skupiając się jedynie na tej przypowieści, widać, że Jezus podaje przepis na to, aby ktoś uzyskał takie umiejętności, jakie otrzymali apostołowie. Jak wiemy, apostołowie po nawróceniu nie żyli jak im się żywnie podoba, ale starali się żyć naukami Jezusa.

Pamiętaj, że istnieją hipokryci, którzy wierzą, ale z ewangelią im nie po drodze:

Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia? Wtedy oświadczę im: Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości! Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki . Gdy Jezus dokończył tych mów, tłumy zdumiewały się Jego nauką. Uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak ich uczeni w Piśmie. (Mt 7:21-29)

Tym niemniej owym celem jest Bóg, zgadza się?

Odpowiedziałem Ci na pytanie:

Bogu najbardziej zależy na szczęściu człowieka.
Nie na ludzkiej wierze.
Dlatego proponuje mu drogę zgodności życia z sumieniem (będacym odzwierciedleniem Boga i Jego praw w człowieku). Wiara (nie pojęcie intelektualne, ale wiara praktyczna) jest tylko jedną z takich dróg przewidzianą dla tych, którzy Boga i jego objawienie poznali.

Ty to dopiero umiesz lokis - jednozdaniowy post, a dwie błędne tezy na mój temat. Ani nie jestem katolikiem przecież, ani też nie podważam sensu modlitwy.

Z pewnością, przecież całe życie spowiadamy się z tych samych grzechów.

Bardzo ładnie powiedziane, zgadzam się, uważam to za to uczciwy układ. Rozumiem to tak, że Bóg pomaga tym, którzy zwracają się ku Niemu i nie przeszkadza tym, którzy idą inną drogą, dobrze rozumiem?

Zresztą zdaje się, że jedyną prawdą wiary na temat ekwipunku potrzebnego do zbawienia w jaką zaopatrzono mnie w klasach I-VIII Publicznej Szkoły Podstawowej było że to łaska jest do niego koniecznie potrzebna, dobrze pamiętam? Nie było tam nic o wierze, choć wymieniano ją pośród cnót, acz najwyżej wartościowana była miłość i wierność, ta druga czasem wyrażająca się aktami przemocy wobec niewiernych w wykonaniu wiernych oraz od czasu do czasu samego boga.

A właśnie: nie chciałbym być w różnych kontekstach źle rozumiany, zatem spieszę uprzedzić, że dla uniknięcia nieporozumień oraz by nie ubliżać Waszemu lepszemu Bogu, będę pisał tego gorszego z małej litery, zgoda? Do niego też odnoszą się zaimki pisane małą literą. Nie narzucam tego naturalnie innym dyskutantom, będę rozumiał, gdy quas będzie pisał o bożku, itp.



Nie wiem tylko, na ile taki pogląd na wiarę jest popularny wśród Twych braci w wierze, orientujesz się?

Przyznam że jestem zawiedziony. Czytając post założycielski liczyłem na ciekawą, intelektualnie wymagającą dyskusję. Teraz widzę, że JP się zakręcił i właściwie sam nie wie, co chce tutaj powiedzieć.

Możemy i bardziej serio pogadać, po prostu sądziłem, że nikogo to nie interesuje.
To który wątek, uważasz, warto byłoby pociągnąć?

A to moim postem nie dałem takiego sygnału?
Oryginalny.