mam problem- nie potrafie mówic o swoich uczuciach o przezyciach, czasami starm się je przelac na papier, ale nie udaje mi się- słwoa i tak nie oddadzą dokładnie mego wnętrza.

Co powinnam zrobic??

Może powinnaś poszukać jakiejś inspiracji, np. przeczytać jakiś tomik poezji, to naprawdę pomaga. Mogłabyś też posłuchać muzyki, może być Chrześcijańska. Jak już znajdziesz taką inspirację to znacznie łątwiej będzie powiedzieć, lub napisać co w danej chwili czujesz. Powinnaś poznać swoje wnętrze.
Życzę powodzenia

hm, wiesz słucham muzyki religijnej, co do czytania to czasami czytam (tylko trudno znależź takie naprawde dobre), co do własnego pisania, tez próbowała- coś dało, ale mam wrażenie że wiekszośc w nich to kłamstwo.
Nie potrfaie przelac swoich uczuć na papier, mysli. Fajnie ze wiesz ze tego na 100% nie da się zrobic.

Wiele osób ma problemy z wyrażaniem swoich uczuć, ja również. Nierozumiem co oznacza to, że to co napisałaś o swoich uczuciach to kłamstwo. Może wcale tak nie jest i wydaje Ci się, że to rozmija się z prawdą. Spróbuj zajrzeć w głąb siebie, bo tylko Ty możesz wiedzieć co czujesz, nikt inny.

mysle, ze mozna sie powoli nauczyc mowic o uczuciach... fakt spisanie ich w jakiejkolwiek formie nie przekaze w pelni ich glebi... ale warto probowac, pisac do szuflady... pisac to co sie mysli i nie zastanawiac sie za bardzo nad doborem slow, bo wtedy rzeczywiscie wychodzi sztucznie, pisac poprostu zwyczajnie... a z czasem spodoba ci sie to co napisalas

wiem jak było ze mną. Na dobry początek też pisałam, ale niestety niewiele to dało. Z reguły pisałam jak miałam jakąś wene Ludzie otaczający mnie powoli uczyli mnie właśnie wyrażania swoich uczuć, myśli i mogę powiedzieć, że dopiero powoli zaczynam się uczyć. Życzę powodzenia.

osobo, nie każdy ma talent do przelania swoich uczuć, przeżyć itp na papier.
Wyrazić pięknie swoje myśli potrafił tylko Nasz Rodak, Kochany Jan Paweł II. On i pięknie mówił, i pięknie pisał o swych myślach, doznaniach. Nie równajmy więc do Niego.
Ale powoli, powoli i ty będziesz to umieć, choćby w ułamku tego, co On umiał. Trzeba się tylko samozaprzeć, dużo czytać, pisać nagłe myśli do szuflady. W każdej chwili mieć długopis i kartkę pod ręką. A, nie po jakimś czasie, jak z owych myśli ochłoniesz. Wtedy to musztarda po obiedzie. Podejrzewam, że chcesz karmić ludzi swą poezją, bo ona jest wyrażaniem naszych uczuć i myśli.
Ze mną jest tak, że jak piszę coś poetycznego, to piszę to nie wtedy, gdy tak nakazuje chwila.
Muszę się "zetknąć z weną" i nawet napiszę wtedy będąc w WC.
Nie śmiej się, ale tak ze mną jest. Po prostu natchnięta piszę wtedy będąc gdziekolwiek.
Mam dość wspaniałe osiągnięcia, ale tu nie miejsce na to.

z całym szacunkiem dla ciebie, nie przesadzaj dobra. JPII nie jest jedyna osobą która potrfaiła pięknie pisac o swoich doznaniach- nie równam się z nim, bo dla mnie część jego poezji jest wprost nie zrozumiała, aż trudna do czytania.


tu tez nie przesadzaj - pod prysznicem nie moge mieć kartki pod ręką, sa miejsca gdzie to jest niemozliwe. TO ja mam byc podporządkowana moim myslom czy one mnie?? Przepraszam bardzo, ale to ja raczej rządze a nie ona, wiem że dobrze pisąć jak się ma wenę, ale bez przesady

Osobo, nie obrażaj się i mnie jednocześnie. Co ty nagle z tym prysznicem?
Dałam ci radę o jaką prosiłaś. A i nie ubliżaj JP II, ON był jednym z przykładów podanych przeze mnie. Wiem, wiem, Mickiewicz, Słowacki i im podobni. Ale dałam ci przykład pierwszy, a zarazem ważny, czyli osobę JP II.
A poza tym może ty jesteś nie humanistką, ale mat-fiz, czyli umysł rzeczowy, konkretny, nie "przelewajło".
I, jeśli nie masz predyspozycji do opisywania swoich uczuć i doznań, to po prostu zaniechaj tego.

Osobo, myślę, że jedną z ważnych rzeczy, jakie mamy do zrobienia na świecie jest poznać siebie. Być może opisując swoje uczucia piszesz tak, aby było to zrozumiałe dla innych osób (na początku pisz dla siebie), albo nakładasz wewnętrzną cenzurkę na swoje wypowiedzi (obserwuj to), albo chcesz napisać coś na wzór inspirujących wierszy, a niestety ciśnie się na usta wyrażenie przykrych przeżyć i uczuć... Poprostu pozwól sobie na to, cokolwiek to jest, lecz nie zapominaj by skłaniać się ku Bogu.
Pamiętam słowa hiszpańskiego ministra kultury, który powiedział bardzo dobitnie pewną rzecz: ">Nie da się powiedzieć< to jest jedynie alibi albo oznaka lenistwa. Zawsze można wszystko powiedzieć, bo mowa zawiera wszystko".
A poza tym rozmawiaj z bliskimi o swoich uczuciach i przeżyciach.

szczególnie można powiedzieć obcemu we własnym języku krajowym
my np mamy bardzo dużo pojęć niezrozumiałych dla innych

choćby idea Narodowa
no niech mi ktoś teraz powie ,że inni dobrze rozumią to że to nie rasizm np
albo Miłość to nie miłość
albo wytłumaczcie to komuś obcemu ,że wybaczyć to nieoznacza zapomnieć ...
a Masajom wytłumaczcie ,że polskie bydło do nich nienależy ...

może i da sie wszystko powiedzieć ,ale tu chodzi o zrozumienie bardziej
może czasem na migi nawet lepiej pokazać kuku
wtedy wiadomo ,że dezaprobujemy coś


język polski jest piękną mową szkoda tylko ,że inni tego niepodzielają
wolą angielski

mówić trzeba tak by zrozumiano nas
a nie byleby powiedzieć


piszacy cokolwiek zastanówcie sie nad tym poco piszecie ,po co chcecie przelewać na papier uczucia
wtedy bedzie lżej zapewne
trzeba mieć cel
no np nawracanie grzeszników
albo
sianie propagandy antykatolickiej
jak to niektórzy tu robią ...
przynajmniej byśmy wiedzieli gdyby sie zastanowili nad tym co robią i nam powiedzieli otwarcie ,ze wprost to robią, a nie takie niesobie wypowiedzi

Polecam poezje dantejska, ostatnio zabralem sie za czytanie "komedi", no i autor chrzescijanski . Do lektury zabralem sie po przczytaniu ksiazki "Klub Dantego" autorstwa Matthew Pearl - rowniez goraco polecam . To jezeli chodzi o poezje .

Ludzie wyrażają swoje uczucia i problemy na różne sposoby. Niektórzy rysują obrazki, inni piszą, a jeszcze inni walą prosto z mostu.
Najlepiej jets nie ukrywać uczuć.
Niewykorzystane uczucia są jak waluty pieniężne. Po pewnym czasie stają się nieważne.
Pamiętaj o tym!