Generalnie istniała dłużej niż chrześcijaństwo, zatem nie jest to chyba dobry moment, by mówić "hop!"...

No raczej
I nie mówię hop.
Antropologia chrześcijańska jest najpierw antropologią „obrazu Bożego” w człowieku.
Wierzysz że Bóg żyje w Tobie?
Czy Go w sobie widzisz?
Czy widzisz Jego dary dla Ciebie?
Czy doceniasz te dary...nie depczesz...

Niestety nie mogę odnaleźć źródła o którym mówię, bo jednak było to kilka lat temu.
Ale znalazłem coś takiego:
http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/ ... 13304.html
Mało tego, że to absolutnie Kościół odpowiada za taki stan rzeczy, i doprowadziły do tego nauki Kościoła, to jeszcze ksiądz nazywa wiernych "ignorantami" z tego tytułu...
Bezczelność nie ma granic.


Bardzo ładnie. Czyli jak mówiłem... całkiem nie dawno.



Dlatego tak bardzo śmieszą mnie twierdzenia katolików, że "ta" wiara istnieje tak długo, bo jest prawdziwa. Niestety tak nie jest.
Każda religia ewoluuje, i tak też było z wierzeniami Egiptu, które ewidentnie zmierzały do monoteizmu i dały podwaliny pod obecną Rzymsko-katolicką religię.
Warto o tym czytać, i sięgać do korzeni, a nie jedynie polegać na bardzo "wykręconych" interpretacjach religijnych, bo są one nieobiektywne!

Dobrze, wierzę Ci na słowo.

Wiesz, ja myślę że katolicy modlą się do Boga poprzez wstawiennictwo świętych.
Z mojego doświadczenia ze św. Ignacym...pomógł mi zrozumieć jak modlić się brewiarzem. I choć miałam wszystko pozaznaczane wstążeczkami...to było przede mną zakryte. Dopiero 31 lipca we wspomnienie św. Ignacego, po 50 dniach od Zesłania Ducha Św. i Eucharystii u Jezuitów. gdy wróciłam do domu, sięgnęłam po brewiarz i odmówiłam Nieszpory...a potem już poszło jak trzeba.

I gdy byłam w Montserrat, pomógł mi zdążyć na Eucharystię. Płakałam tam ze szczęścia że mogę tam być, modlić się, przyjąć Komunię Św. i wiedząc, że Ignacy modlił się w tym samym miejscu.

To wszystko to dary od Boga...dla mnie.

Każdy z nas otrzymuje od Ojca dary...tylko zły duch za wszelką cenę chce abyśmy bardziej zastanawiali się nad tym czego nam brak...wmawiając sobie że Bóg czegoś nie che nam dać.

Trzeba wracać do tych Bożych darów i pielęgnować w swoim sercu.
Mam ich całkiem sporo....myślę że powinnam je spisywać....by móc wracać, gdy pamięć zacznie mi szwankować.

A po co? Temat tego wątku to czyściec. Umiesz się trzymać tematu, czy wszędzie musisz ustawicznie zmieniać temat rozmowy na coraz to inny?

Nie, nie tak jak mówiłeś. Bo mówiłeś o "zniesieniu" inkwizycji. A ja mówię o tym, kiedy przestała ostatecznie funkcjonować jako instytucja śledczo-sądowa o szerokich uprawnieniach, czyli kiedy skończyła się "inkwizycja" w potocznym sensie tego słowa (tym razem użyłem cudzysłowów, żeby było jasne). Ponieważ ściśle i formalnie rzecz biorąc, inkwizycji nigdy nie zniesiono, tak jak napisał medieval_man. Nie było i nie ma takiego rozporządzenia w Watykanie "o zniesieniu inkwizycyi". Inkwizycja czyli Święte Oficjum po prostu z biegiem czasu nie stosowała już niektórych metod -- części nie chciała, części już nie mogła, nie miała takich możliwości. Ale kongregacja istniała nadal pod tą samą nazwą, a pod zmienioną - istnieje w dalszym ciągu. Ciągłość instytucjonalna tej kongregacji to elementarna wiedza, zaś "koniec inkwizycji" to skrótowe, potoczne wyrażenie oznaczające "koniec działania w taki sposób, jaki potocznie wiążemy ze słowem 'inkwizycja'". Bynajmniej nie oznacza "zniesienia" Kongregacji Świętej Inkwizycji.

Podam prosty przykład:
Modlitwa do św Rity
"O potężna i sławna Święta Rito, oto u twoich stóp nędzna dusza potrzebująca pomocy, zwraca się do ciebie z nadzieją, że zostanie wysłuchana..."

"O, święta Rito od Rzeczy Niemożliwych, pozdrów słońce, pozwól znieść oddech życia, dodaj różom czerwieni..."

"Z głębi serca czczę Ciebie i zarazem błagam módl się za mną, o uległość woli Bożej..."

Katolicy nie modlą się do Boga... ale do półbogów.

"Święci" nie są pośrednikami między człowiekiem a Bogiem. (oddawanie czci)
Kapłani nie są pośrednikami między człowiekiem a Bogiem. (spowiedź)
Matka Chrystusa nie jest pośrednikiem między człowiekiem a Bogiem. -(orędowniczko nasza, pośredniczko nasza... )

Nawet Chrystus nie nakazał się modlić do Niego bezpośrednio, ale modlić się do Ojca w Jego imieniu, bo tylko On jest pośrednikiem między człowiekiem a Bogiem.

A ja tylko mówię - Igancy, proszę pomóz mi.

I właśnie o te "metody" się rozchodzi, bo to one są sednem inkwizycji!
Owa inkwizycja przestała funkcjonować na określonych zasadach. To wszystko.

Ale czy powinnaś?
Skoro wierzysz w Boga, a już na pewno w Chrystusa...? Przecież tylko On jest pośrednikiem.
Ignacy Ci nie pomoże...

No więc zaprzestanie "tych metod" też nie ma jednej daty i nie nastąpiło z upadkiem Państwa Kościelnego. Przeważnie inkwizycja kojarzona jest z torturami i "sądami kapturowymi", bez możności poznania tożsamości świadków oskarżenia, bez możliwości obrony. Tortur w praktyce inkwizycyjnej zaprzestano w połowie XVIII wieku, a formalnie zakazano na początku XIX wieku. W ramach tych samych zmian zniesiono anonimowość świadków, których inkwizytorzy mieli obowiązek konfrontować z oskarżonymi. Metody używane przez inkwizycję zmieniały się z biegiem czasu, podobnie jak zmieniały się metody sądów biskupich czy świeckich. Owszem, dopóki istniało Państwo Kościelne, inkwizycja wciąż dysponowała środkami przymusu i z nich korzystała (np. sprawa Edgardo Mortara), ale to nie znaczy, że do końca tego istnienia państwa była "inkwizycją" w potocznym sensie.

Co, oczywiście, jest XIX-wiecznym uproszczeniem.
Jak pisałem, metoda inkwizycyjna była w XIII wieku postępowa wobec metody: ten sam oskarżyciel, ten sam śledczy i ten sam sędzia. Jedna osoba - miejscowy władca mógł kogokolwiek oskarżyć, przeprowadzić swoje dochodzenie i skazać w majestacie prawa.
Inkwizycja to uniemożliwiała. Co do zasady. Nie twierdzę, że nie pojawili się nadgorliwi kretyni, którzy wykorzystywali tę instytucję i tę procedurę dla własnych korzyści,

Co więcej, wprowadzono zasady postępowania sadowego jeszcze doskonalsze niż metoda inkwizycyjna, jak rozdzielenie funkcji oskarżyciela, obrońcy i sędziego.

Przypomnę, że inkwizycyjny model procesowy dotyczył nie tylko oskarżeń o herezję, czyli spraw kościelnych, ale wszystkich, związanych z jakimkolwiek przestępstwem.
Ba, inkwizycyjny model procesowy obowiązywał także w państwie świeckim, jak na przykład we Francji w czasie Rewolucji francuskiej, czy w późniejszych państwach totalitarnych (III Rzesza, czy ZSRR) aż do dzisiaj (Korea Płn).
Wprawdzie model akuzacyjny (skargowy) przewidywały różne postanowienia prawne (jak na przykład Ludwika XVI z 1670 roku), ale w praktyce w sądownictwie wszędzie stosowano model inkwizycyjny.
Dopiero rzeczywiste wprowadzenie postępowania mieszanego (łączenie elementów inkwizycyjnych i skargowych 1811 - Francja) zastąpiło wyłączność modelu inkwizycyjnego.

Ciekawostka: do dzisiaj w Polsce (jak i w większości krajów Europy Zachodniej i Ameryki Łacińskiej) w sądownictwie mamy do czynienia z postępowaniem inkwizycyjnym.
Tylko kraje anglo-saksońskie mają procedurę czysto akuzacyjną, podczas której rola sędziego ogranicza się do wysłuchania stron i wydania postanowienia.
Oczywiście z postępowaniem inkwizycyjnym mamy do czynienia w fazie postępowania przygotowawczego, podczas którego oskarżony nie jest informowany o szczegółach toczącego się przeciw niemu postępowania
Dopiero postępowanie główne odbywa się w ramach (bardziej postępowego) postępowania skargowego.

Tak więc inkwizycja w sensie metody procesowej (bez stosowania jednak środków takich jak tortury) nadal istnieje, ma się dobrze i dotyczy wszystkich spraw, a obecnie głównie pozareligijnych...

Whispernight,
czy wiesz, że wszyscy jesteśmy powołani do świętości?
Czy wierzysz w świętych obcowanie?
Z kimś kogo znałeś, byłeś w bardzo bliskich relacjach, np. rodziców, czy dziadków...męża, żonę...
Przecież na nagrobkach jest napisane świętej pamięci.
Zatem dlaczego jestes oburzony i nie rozumiesz że ja prosze o pomoc Ignacego. On jest mi bliski duchowo. Nie wychwalam go ponad niebiosa, bo chwała należna jest tylko Bogu
A co z pomocą ludzi których Bóg stawia na Twojej drodze?

Czy nie widzisz tu Bożego działania?
Ja widzę, że Bóg działa porzez Ciebie...i nie zamierzam się tego wypierać jak żaba błota.

Pamiętaj, że szanuję Ciebie i Twój światopogląd.
Lubię jak pokazujesz mi swój świat, wartości które sa dla Ciebie ważne.
To pobudza mnie do myślenia....poszerza moje horyzonty. Czy to jest złe?
Pomagasz mi świadomie podchodzić do wiary....Czy to jest złe?

Czym się nie odniósł jeno do Twej wypowiedzi?

Nie. Bo chciałeś, żeby jeszcze bardziej oddalić się od tematu niż to zaszło w wyniku dygresji.