Wiesz, Indianie dla zwiększenia efektywności palili dodatkowo "zioło", aby odpowiedzi Wielkiego Ducha były bardziej precyzyjne...


Jeśli widzisz sens w zadawaniu pytań w "eter", i na domiar złego, jesteś przekonany o "trafności" odpowiedzi, które padają od kogokolwiek napotkanego... to wybacz mi, ale chyba nie masz pojęcia co oznacza słowo "sens".

Mój post nie jest odpowiedzią na pytanie autora wątku, ale refleksją.
Gdy słyszałam o wizjach świętych, mówiących, ze człowiek może w chwili śmierci Boga odrzucić, nie przyjąć Jego miłości, przebaczenia i nie żałować za swoje grzechy,. tylko świadomie wybrać miejsce i stan bez Boga czyli piekło, nie mogłam zrozumieć jak to możliwe.
Przecież niepodobna, aby sam człowiek skazywał się na takie nieszczęście.
Jednak po postach takich jak te autora wątku, czy innych podobnych widzę, że jest to możliwe.
Bo wobec ewidentnych znaków Bożej obecności, ci wciąż zaprzeczają, a jakiekolwiek natchnienia w ich sercu/umyśle, które im przychodzą, traktują jak iluzje ze strony umysłu, że to ich umysł robi ich w bambuko.
Ciekawe co musi się im przydarzyć, żeby otrzeźwieli....tylko czy nie będzie wtedy dla nich za późno.

Obawiam się, że myslisz kategoriami swojego malego światka. A co np. z hinduistą, czy on przyjmuje czy odrzuca, a może nie ma okazji ani na jedno ani na drugie? Jakie znaki on odbiera?

To są ewidentne znaki indoktrynacji, i braku wiedzy z zakresu historii i religii szeroko rozumianej... a nie znaki Bożej obecności.
Droga @magda68, jak powiedział @Askadtowiesz, patrzysz przez nieco "wąski" pryzmat własnej religii na ogromny świat, a to oznacza, i w efekcie (niestety) widzisz tyle, co przez dziurkę od klucza. Nasz świat to nie tylko Kościół Rzymu i jego "produkty", ale znacznie więcej.

Jeśli kiedykolwiek zdobędziesz się na odwagę, czy też poprzez własną ciekawość przyjrzysz się bliżej (znacznie bliżej aniżeli do tej pory) wszystkim innym wierzeniom i religiom, tym obecnym, i tym z zamierzchłej historii, to "zobaczysz" że Twoja religia jest dokładnie taka sama, jak ich.


Jak widać dla wielu osób jest już niestety za późno. O jeden "religijny most" za daleko... aby odzyskać świadomość otaczających ludzkość "mechanizmów" zniewolenia.

Whispernight napisał:

Oczywiście bo nie wierzyli, że odpowiedź można otrzymać w innych postaciach. A przecież ludzie aby wyjść z zamkniętego kręgu swoich przekonań próbują wielu sposobów aby coś zmienić i znaleźć wyjście ze swoich problemów i lęków. Najprostszym jest oczywiście rozmowa z kimś kogo uznajemy za dostatecznie mądrego.
Problem zaczyna się gdy ci najmądrzejsi karzą pogodzić się z tym co dla nas jest niedopuszczalne. Lub ich odpowiedzi zasłaniają się tajemnicą.

Whispernight napisał:

Oczywiste, że dla osoby nie wierzącej zadawanie pytania w eter jest całkowicie bez sensu. I nawet gdyby ona otrzymała odpowiedź, mogła by doznać takiego lęku (związanego z uprzytomnieniem sobie swojej całkowicie przeciwnej postawie względem Boga), że mogła by zapragnąć natychmiast umrzeć. Mógłby również uznać, że jest niespełna rozumu. Wszystkie te ewentualności zawsze łączą się z lękiem. Na nasze szczęście Bóg jest miłością a prawdziwa miłość nigdy nie działa wywołując lęk. Jak również nie chce abyśmy odczuwali winę z jakiegokolwiek powodu. Bóg jest prawdą. I można by powiedzieć: Bóg jest miłością i skończyć wywód bo to zawiera wszystko. Wszystko zależy od tego co dla kogo jest cenne. Co jest jego skarbem co sobie ceni najwyżej ponad wszystko. Wiele wyjaśniają np badania psychologów nad ludzkim umysłem wskazując na kluczowe właściwości umysłu np automatycznego nakierowania umysłu na znajdowanie tego co wyznaczamy sobie jako cel ( a często tym celem jest to co uznajemy za nasz skarb)
Kluczowym jest jednak zawsze to w co wierzy dany człowiek. Ponieważ właśnie to staje się pośrednio jego celem. W sytuacji gdy Bóg jest wszystkim ,niewiara jest praktycznie wiarą w nicość. Nie jest jednak prawdą, że jesteś kimś osobno żyjącym w swoim ciele dlatego, nie jesteś na zawsze zamknięty w swoim zamkniętym systemie myślowym, który dobrowolnie odcina się od swojego źródła.

W sytuacji gdy Bóg jest urojeniem, niewiara jest praktycznie uświadomieniem sobie tego prostego faktu, co prowadzi do uwolnienia się od zniewolenia religijnego.
Ateizm jest dla mnie "ewangelią"... mówiąc wprost: dobrą nowiną!

Zatem,
sytuacja uwalniania się od zniewolenia religijnego, prowadzi do prostego faktu, uświadomienia sobie że jest się bogiem.
Zatem, rodzi sie pytanie: czy bardziej jestem bogiem czy urojeniem?

Nic z tych rzeczy M-M. Człowiek jest tylko człowiekiem, i jestem w pełni świadomy, że nim właśnie jestem.


Jestem... to przede wszystkim. Oddycham, widzę, słyszę, czuję... jestem, wiec jestem. Z pewnością nie jestem urojeniem... mam na to świadków.
I z pewnością nie jestem Bogiem... bo byłbym wtedy urojeniem...

A urojeniem jest coś czego nie ma, a jest traktowane, jakby było.

Uff...chwała Bogu


Zatem czy o miłości możemy powiedziec że jest urojeniem?

Dziękuję whisper.. za ten komplement. Chciałeś wyśmiać/"uświadomić" mnie/"otworzyć" mi "horyzonty"/wykazać ignorancję, a ty mnie zwyczajnie budujesz takim postem. Bo... określenie mojej religijności jako "wąskiego pryzmatu" mojej "własnej religii na ogromny świat" kojarzy mi się z "ciasną bramą i wąską do niej ścieżką", która prowadzi do życia wiecznego, podczas gdy ta "szeroka" "szeroki świat i jego horyzonty" - do zatracenia.
Kto to powiedział?Ano sam Jezus w Ewangelii. Tak więc jeśli widzisz u mnie wąski pryzmat, czyli analogicznie wąska drogę po której krocze, to super, znaczy to, że jestem na właściwej (drodze).
Niech zgadnę? nie czaisz o czym mówię? cóż.... trudno mówić ślepemu o kolorach.

Ja to nawet rozumiem. Bo skoro nie wierzysz, a masz po temu podstawy przedstawiane ci przez cały niemal świat, to jak masz się dogadywać z kimś w kogo nie wierzysz? To dopiero było by bawienie się w urojenia.
Jednak zaświadczam Ci, że masz szansę. Nawet nie wierząc w Boga masz możliwość poznać prawdę. O ile szczerze i głęboko będziesz chciał tę prawdę poznać. W przeciwieństwie do wielu wierzących nie chcę aby twoja droga do prawdy była wyboista i poprzedzona jakimiś nieszczęściami. Znając zasadę , że to czego chcę muszę dać innym , życzę ci ( o ile rzeczywiście cenisz sobie prawdę) aby twoje lekcje poznawania jej były radosne a nawet wręcz entuzjastyczne.

Whispernight napisał(a):

Naprawdę jesteś pewien , że wszystkiego jesteś w pełni świadomy? Jeżeli tak naprawdę myślisz to z całą pewnością się oszukujesz( jak my wszyscy) ponieważ wszystko co zawiera tzw podświadomość jest tym czego niie jesteś świadomy a powiem Ci, że to jest baaaaardzo duży zakres twoich myśli a nawet dokonań.

Niestety nic z tych rzeczy które wymieniłaś. Jedynie przedstawiłem własny pogląd.
Cóż, stanowimy odmienne bieguny @magda68, wiec niejednokrotnie nasze słowa względem siebie, będą odbierane jako obelgi... niestety.
W takiej sytuacji mógłbym Ci powiedzieć moja droga tylko to, że nie mam intencji aby robić Ci na złość. A nasza rozmowa przybiera taki "kształt" tylko ze względu na nasz światopogląd.


Prędzej prowadzą do wyjścia z ciemnogrodu.


No tak... bez wątpienia. Jesteś na właściwej drodze, na której umieścił Cię KRK, bo z pewnością nie Bóg!
Niech zgadnę, nie czaisz o czym mówię!?


I jaka jest według Ciebie, "ta prawda"?

Urojenie jest to pragnienie niemożliwe do zrealizowania!
Miłość można zrealizować, zatem urojeniem nie jest...

A czy wiesz, ze Bóg jest miłością?

Zatem pomyśl w jakiej formie Bóg przychodzi do nas...do Ciebie do mnie, do każdego człowieka.
Innymi słowy jak sie Bóg wyraża/okazuje/daje poznać.

Dobrej nocy

Bóg jest miłością alegorycznie M-M.
Ponadto, w taki sposób Boga traktuje obecna denominacji ludzi... ale wcześniej bywało różnie.
W ST Boga widziano nieco inaczej, a skoro uznano że to jednak nadal jeden i ten sam Bóg, to oznacza że nie jest On miłością! Bo "Jego" czyny opisane w ST mówią zgoła coś odmiennego.

Tak więc nie ma znaczenia, jak widzisz Boga... Bo jest tylko Twoje wyobrażenie, które nie ma przełożenia na rzeczywistość.

A ten świat w którym żyjemy, jest niepodważalnym dowodem, że Twoje bóstwo jest jedynie wytworem nienaturalnym i całkowicie utopijnym...
Możesz sobie oczywiście nadal personifikować miłość, co oczywiście jest (jak widać) iście ludzką "specjalnością".