Ooo jak ja tu długo nie zaglądałem.
WIST widzę nowych użytkowników a ty cały czas ten sam, poczciwy WIST :
Ale nie o Tobie tu rozmowa

Trzcinka głowa do góry sama nie jesteś, możesz mi wierzyć.
Zawsze sobie myślę ze następny rok będzie lepszy, wyjdę na prostą, zapisze sie do jakiegoś klubu sportowego, poznam nowych znajomych - będzie lepiej i co nadal jest tak jak było. Każdy weekend sam gdyż mój brat bawi sie w najlepsze, kazdy sylwester w domu.

Skąd jestes może sie spotkamy, porozmawiamy ?

Zastanowilam się nad twoim problemem, Trzcinko .., i czuję, że również i mi nie jest on obcy. Chociaż może nieco inaczej rozumiem samotność. Nie oznacza ona dla mnie faktu bycia samą, czyli braku ciągłego otoczenia ludźmi, ale raczej braku istnienia dla mnie - gdzieś tam - ludzi, z którymi mogę wejść w głębszy kontakt, a w nim we wspólne poszukiwanie i odkrywanie prawdy istnienia, w zbliżanie się Boga ..

Bo samotność powstaje we mnie przede wszystkim "pod powierzchnią" i istnieje nawet wtedy, gdy wokół mnie, na powierzchni, roi się od kontaktujących się ze mną ludzi. I odwrotnie, gdy jestem sama, ale przy tym (tylko) wiem, że mogę mieć dostęp do ludzi, ktorzy są gotowi zanurzyć się wspólnie ze mną "pod powierzchnię", nie czuję się samotna, bo mam z nimi tą nieustanną, głębszą więź .. nawet na odległość.

Pzdrawiam serdecznie.