Mnożysz identyczne i tożsame dla mnożenia, co jest wyrazem silnego i stresującego dysonansu poznawczego. Mniemanie o sobie nie daje Ci odpowiedzi o sobie. Nie jesteś Bogiem abyś mógł być jednocześnie widzącym i widzianym, dającym byt i bytującym. Nie jesteś źródłem kreacji tylko jej uczestnikiem.

Oho, zaczyna się amatorska psychoanaliza?

Nie, po prostu nie widzę powodu, by się w tym rozumowaniu akurat przy trzecim stopniu zatrzymać. Mógłbyś takowy powód wskazać?

No przecież wskazałem Ci. Poszukujesz z powodu niemożności zrozumienia. Napędza Cię nie poszukiwanie prawdy dla niej samej lecz ból niezrozumienia. Nie psychoanalizuję Ciebie (choć w te klocki też jestem dobry) tylko odnoszę się do twoich pytań. Z pytania pytającego można o wiele więcej wywnioskować niż z jego odpowiedzi. Twój nadprzeciętny popyt na odpowiedzi wskazuje na brak zrozumienia istoty. Jeśli tego nie pojmujesz (a nie pojmujesz) podawanie Ci szczegółów jest stratą czasu dla Ciebie i dla mnie.

Dalej bawisz się w psychoanalizę (nie, nie jesteś dobry w te klocki) zamiast rzeczowo odpowiedzieć na pytanie, które nie dotyczyło mnie, tylko Twojej teorii.

Zdecydowanie potwierdzam, że nie jesteś. Albo nie masz żadnego doświadczenia z forami - gdy ktoś pisze podobnie, jak Ty (zagmatwane lub radykalne tezy), zaraz przyjdzie ktoś inny i powie "sprawdzam".

Za mistyczne (czytaj: co mi przyjdzie do głowy, uznaję za prawdę) dziękuję, nie moja specjalność.
A czym sie różni akt Boga od działania Boga. Gra słów czy cos wiecej?

Doskonałość jest naturalna. Niedoskonałości są wtórne. "Bóg jest doskonały" oznacza, że jest wolny od niedoskonałości.

Jest to oczywiście sofizmat. Pomysłowy, sprytny, zabawny i inteligentny, ale jednak sofizmat.

A ja bym powidział, ze wrecz odwrotnie. Czy widzimy gdziekolwiek cokolwiek doskonałego?
Postulujemy doskonałosć jedynie Boga. Jest to jedyny wyjątek, oczywiscie nie potwierdzony.

Dla mnie Bóg jest naturalny, a cały świat niedoskonałych form jest wtórny. Jest to podobne spojrzenie jak ten nurt filozoficzny, który głosi (chyba ustami Platona), że świat idei to jest ten właściwy, pierwotny świat, a my żyjemy w niedoskonałym świecie wtórnym. Czy jakoś tak, może coś pomieszałem, albo sobie trochę to skompresowałem, żeby mi bardziej pasowało

Moim zdaniem (choc zdanie ateisty pewnie akurat nie jest tu istoitne) określenie "naturalny" jest duzo lepsze niż "doskonały", o ile oczywiscie nie traktować tych wyrazów jako synonimów.
Ja podpowiadam wierzącym, ze doskonałość nie jest możliwa nawet u Boga i sensowniej byłoby mówic o potędze czy nieziemskich mozliwosciach- ale nie chcą mnie słuchać:-)

Bo gdy prawisz takie herezje to nawet zatwardzialym "wierzacym nie praktykujacym" " scyzoryk sam sie w kieszeni otwiera"

Ale dlaczego herezje? Nie mówie nawet o wcześniejszych religiach, ale w samej Biblii Bóg wielokrotnie ukazuje swą nedoskonałosc. Juz na początku, stwarzając świat, ocenia swoje czyny (a powinny byc doskonałe z definicji), potem żałuje ze stworzył ludzkośc, potem nie daje sobie rady z faraonem (do czasu, ma się rozumieć), potem znów mówi ze jest bogiem zazdrosnym, Można by jeszcze wymienic więcej zdarzen sugerujacych niepełna doskonałosć Boga.
Pojęcie doskonałosci pojawiło się na jakims etapie rozwoju teologii, jest pojeciem teoretycznym.
A w praktyce ludzie zanoszą prosby do Boga, tak jakby nie był doskonały i nie wiedzaił co ma zrobic.

Ano, przypuszczam, że autorzy ST mogliby mieć problem ze zrozumieniem opartego na obcej im filozofii pojęcia "doskonałości".

Przypuszczalnie tak. Nie przeszkadzały im drobne niedoskonałości Boga, bo cóz ona znaczą wobec i tak niewyobrażalnej potęgi. Ich podejscie było praktyczne, dzis jest teoretyczne.

Wymień kilka rzekomych niedoskonałości Boga.