Niebo jest niczym nieskrępowaną jednością z Bogiem i braćmi. Jest nieustannym dzieleniem się miłością i dawaniem innym tego czego się najbardziej pragnie. Jest nieustannym dawaniem samego siebie po to aby siebie zatrzymać. Tak czyni Jezus i tego naucza. Zaczynając od ustanowienia eucharystii fizycznego symbolu samego siebie. Fizycznego symbolu , który też symbolicznie rozmnożył aby pokazać ,że w Bogu i w Królestwie Niebieskim nie istnieje żaden niedostatek żadna strata a wieczny wzrost i i pomyślność pod każdym względem.

A więc Bóg który nie jest za specjalną atrakcją, oraz do tego jeszcze są osoby trzecie.

Spokojnie. Nikt nie może byc w jedności z Bogiem jeżeli tego nie chce. I nikt nie może być w tej jedności która jest w prawdzie jeżeli ceni sobie bardziej to co jej przeciwieństwem a raczej czynnym zaprzeczeniem.

Po zastanowieniu, muszę stwierdzić, że chciałabym się w niebie spotkać z pewnymi osobami. Ale są to nie tylko ludzie, z którymi zetknęłam się tutaj. Chciałabym może porozmawiać z osobami mniej lub bardziej znanymi, a w życiu doczesnym chyba nie będzie mi to dane. A więc rzeczywiście wierzę, że w niebie wszyscy zbawieni będą wzajemnie się mogli spotykać. Można to nazwać przyjaźnią. Nie zapominajmy jednak, że Bóg jest na pierwszym miejscu. I Jemu nasze uwielbienia, dziękczynienia należą się najbardziej.

Skąd pomysł, że bedą z tobą chcieli rozmawiać?



Jak masz go za co uwielbiać, to uwielbiaj.