Dobrze napisane!
Pod pojęcie "miłość" tak wiele się wtłacza zachowań, że aż głowa boli...
Możecie się ze mną nie zgadzać, ale ja nie umiem myśleć o homoerotycznym związku jako o odbiciu tej prawdy, że Bóg jest Miłością, a ludzie są na Jego podobieństwo uczynieni...; innymi słowy: nie mogę tego nazywać miłością...

Otoz to.

Milosc blizniego jest ponad wszystko, a jesli choc troche kieruje sie w kierunku seksu-rozmnazania, nie jest juz Miloscia blizniego tylko miloscia malzenska.
Z tym sexem jest najwiekszy problem, bo rozni ludzie roznie to interpretuja.
Natomiast prawda jest taka ze jesli osby homoseksualne odczuwaja milosc malzenska, tzn seks i pociag do tej samej plci, to dowodzi tego ze ich percepcja milosci zostala wypaczona zewnetrznymi czynnikami, ktore nie sa ich naturalnym osobowym odzwierciedleniem potrzeb.
Moim zdaniem powinny byc przeproowadzane badania na poziom testosteronu i jego odpowiednikow u plci przeciwnej.
Takie proste badanie pokaze kto po prostu ma zboczone wyobrazenie relacji miedzy osobnikkami plci roznej czy tej samej, a faktycznymi uwarunkowaniami genetyczno enzymatycznnymi.
Dochodzi do tego takze obojetnosc plciowa, co w wielu przypadkach prowadzi do rozterek i zaleznie od informacji z zewnatrz osoba ta sama niejako ustala sobie plec-preferencje, ktore nie zawsze sa zgodne i prawidlowe.
Najgorszym przypadkiem jest obawa przed ocena osob plci przeciwnej ktora pwoduje zainteresowanie ta sama plcia tylko dla tego ze plec przeciwna wydaje sie niedostepna z uwagi na problemy psychologiczne z nawiazaniem kontaktow.
Osobiscie uwazam ze 90% osob homoseksualnych to zwyczajnnie ofiary niezrozumienia albo ze strony spoleczenstwa, albo strachu przed plcia przeciwna i problemow psychologicznych w kontaktach z ta przeciwna plcia.

Moglbym tu wyglosic referat na temat prawd wiary i problemow seksu i psychologii z tym zwiazanych, ale ogranicze sie do tej wypowiedzi bo nie mam wystarczajaco duzo czasu na referat.

Ciekawe. A ja myślałem, że miłość do Boga.


Gdzieś czytałem, że miłość małżeńska jest obrazem miłości Boga do ludzi. Chyba to był list do Efezjan.


Nie wiem dlaczego, ale przy takich tekstach zawsze myślę o byłym prezydencie Clintonie. Interpretował po swojemu.


Na dzień dzisiejszy nikt nie wie, skąd się ta... przypadłość bierze. Ale tezy o zewnętrznych czynnikach raczej nikt już nie bierze na poważnie. Tzn. o ile masz tu na myśli wychowanie czy edukację. No chyba że jakichś nowych badań nie znam.


Ciekawa teoria. Tylko trzeba podeprzeć tymi prostymi badaniami. Nobel gwarantowany.



Homoseksualizm jako efekt nieśmiałości wobec kobiet? To już nawet lepsze, niż mierzenie poziomu testosteronu (czy jego odpowiednika) u lesbijek. Ale ani bert mimo nieśmiałości gejem nie został. Ani nie slyszał, żeby jakiś gej cierpial na strachy przed kobietami. Albo brak zrozumienia. Raczej wprost przeciwnie, jak wieść niesie, niektóre kobiety lubią rozmawiać z gejami, gdyż lepiej je (ponoć) rozumią... ten, rozumieją.


Szczerze mówiąc, mi starczyło. Bez obrazy. Ale nie wiem, jak inni.

Mnie też styknie...
Szkoda, że tak mało osób się wypowiada w dość ciekawym temacie.

oj, trochę mnie tu nie było....
mam strasznie dużo roboty na uczelni, więc nieco zaniedbałam wszystkie fora i grupy na jakich się udzielam.



zgadzam się =) sądzę, że zawsze trzeba uczynić pewien wysiłek i poznać drugą osobę, spróbować "wejść w jej buty". Nie trzeba się ze wszystkim zgadzać i w wielu sytuacjach człowiek w pewnym momencie machnie ręką i pójdzie dalej
niemniej trzeba spróbować.

wszystko prawda, osobowość i tożsamość się kształtują, ale do poglądów dorasta się cały czas. To nie tak, że poglądy kostnieją razem z kręgosłupem. Przecież ogrom ludzi zmienia swoje życie w dowolnym momencie (czy to przez jakąś sytuację, spotkanie odpowiednich osób, usłyszenie czegoś inspirującego czy załamanie...ile ludzi tyle historii)


Sapper, wspominałeś o obojętności płciowej.
Jak rozumiem masz tu na myśli brak pociągu seksualnego do obu płci, tak?
Sądzę, ze w takim razie szukanie "tego czegoś" w związkach homo- i heteroseksualnych jest kwestią pewnego zagubienia i niezrozumienia siebie. Do tego dochodzi jeszcze strach przed samotnością. W końcu nikt nie chce być sam. ośmielę się stwierdzić, że chodzi tu głównie o ten strach. To próba odnalezienia komfortu w towarzystwie drugiej osoby. Niestety w większości przypadków rozsypie się to wcześniej czy później.

Do tego sprawa "nieśmiałości". Tu bym się raczej nie zgodziła. Mówię co prawda z perspektywy kobiety, więc nie wiem jak jest z drugiej strony.
Mnie osobiście odrzuca ten cały pośpiech jaki narzucają mężczyźni. U kobiet, przynajmniej większej części, to wszystko odbywa się nieco inaczej. My musimy najpierw zbudować pewną relację, zaufanie itd. Sama "gra wstępna" zajmuje często tygodnie, miesiące.
Z moich relacji z mężczyznami wyniosłam tyle, że większość chce brzydko mówiąc zaliczyć i zapomnieć, ewentualnie znaleźć materiał do regularnego zaliczania. Chyba to jest główny problem. Te wszystkie zachowania mające na celu zaciągnięcie dziewczyny do łóżka budzą we mnie po prostu głęboką odrazę.
Może to ja jestem jakaś niedzisiejsza, ale po co ten pośpiech?

Wiesz, jest takie powiedzenie, ze "kij ma dwa konce".

Przeczytaj to co napisalas, to pewnie niepotrzebne bedzie moje wyjasnienie.
Jak widac tobie tez sie do czegos spieszy i po co od razu kierowac sie w nieodpowiednim kierunku. Po prostu trafialas na nieodpowiednich mezszczyzn, albo niedojzalych.
To jest chyba glowny problem z dzisiejszym trendem w kierunku orientacji homo.
mezszczyzni obwiniaja kobiety a kobiety mezszczyzn, a tylko dlatego ze nie potrafia byc cierpliwi, a wielu to w ogole nie rozumie o co chodzi w zyciu, mysla tylko o konsumpcji i nawet pracy fizycznej sie po prostu boja. Kazdy chce brac, a nikt nie chce dac nic od siebie.
Teraz popatrz jak przydatne sa tu przykazania i ich przestrzeganie.

Dopiero dziś dopatrzyłam się, że gdzieś wcięło moją odpowiedź x)
może znowu kwestia internetu
nieważne....
Mimo, że zgadzam się z większą częścią Twojej wypowiedzi to muszę sprostować kilka rzeczy.
Okres tego zachłyśnięcia się dorosłością był u mnie bardzo krótki i gwałtowny. Zakończył się szybko i niezbyt miło. Może to i lepiej, bo teraz mój były chłopak planuje ślub i z tego co zrozumiałam jest szczęśliwy. Uznałam, że po prostu to musiało się posypać. Nauczyłam się, że jeśli chodzi o uczucia nigdy nie ma co się spieszyć, więc jedyne do czego się spieszę, to podejmowanie decyzji odnośnie obiadu stojąc przy ladzie w bufecie x)
serducho mi nieco ostygło przez te kilka lat x)
uważam, że każdy czerpie z życia tyle dobra ile w nie włoży, więc na szczęście trzeba zapracować.
Cierpliwość jest cnotą, niestety tak jak zauważyłeś brakuje jej w społeczeństwie. Podejrzewam, że dużą winę ponoszą tu mass-media, które kreują model takiego "amerykańskiego życia", czyli wszystkiego dużo, kolorowo i natychmiast.
Sądzę, że nie tylko przykazania się tu przydają, ale przede wszystkim zdroworozsądkowe podejście i pewna doza sceptycyzmu wobec tego co się nam wmawia na co dzień.