Gamety to materia, dusza materią nie jest. Ty nadal w jakiś sposób upatrujesz duszy w czymś materialnym, jakby w genotypie człowieka. A jeśli kobieta zostanie zgwałcona przez goryla i urodzi hybrydę z genotypem ludzkim to co, ta istota będzie miała nieśmiertelną duszę ponieważ dusza została zapisana w ludzkim DNA kobiety? Ja uznaję że dusza jest jak dar, dana przez Boga, w naturalnym akcie stwarzania nowego życia.

Ja upatruję w materii Bożego dzieła przede wszystkim, które zresztą przy bliższym zbadaniu okazuje się zaskakująco mało substancjalne – można wręcz pomawiać materię o "duchowość" (w sensie braku esencji). Co do gwałcenia kobiet przez krokodyle, tudzież żaby, to nic ci nie poradzę na to, że odmawiasz zwierzętom duszy nieśmiertelnej (zdaje mi się, czy w końcu potwierdzono istnienie cmentarzysk słoni?) i wychodzą ci z tego niesamowitości, w których się lubujesz. A przecież wiesz, że masz się zaprzeć samej siebie. Albo Bóg – który stworzył świat zwyczajnym, codziennym i nudnym, i podobnież nudno się wcielił – albo Szatan i piekielne horrory. Wybór jest twój.

I wreszcie niech dotrze do ciebie, że w moim poglądzie dusza jest tak samo materialna jak prędkość. Ile kilogramów waży czterdzieści kilometrów na godzinę, hm?

A to jest interesujące spostrzeżenie, to też było nie raz przedmiotem moich rozmyślań. Materia wydaje się być tak nieuchwytną przy jednoczesnym odczuwaniu skutków jej posiadania. To znaczy że jak walniesz w ścianę to sobie guza nabijesz ale jakby wejść głębiej w to wszystko to materia jest zbiorem atomów zlepionych ze sobą w konkretne kształty, a sama materia jest zbudowana z tak małych składników że to aż niewiarygodne iż jesteśmy widzialni i odczuwalni, bo jakby to odsunąć nieco od siebie, to staniemy się nierozpoznawalni dla zmysłów, to znaczy niewidzialni.

Także nie wiem, może świat działa na zasadzie Matrixa lub hologramu a my mamy projekcję doznań które nazywamy fizycznymi, a materia osiąga także nieśmiertelność. Bowiem ciało po śmierci nie ginie całkowicie, ale rozpada się na atomy które nadal mogą krążyć w obiegu wszechświata. Jednakże dusza to nadal coś innego.



Przyjmuję w tej kwestii naukę Kościoła iż zwierzęta nie posiadają nieśmiertelnej duszy.



Ależ Ergo byłby zaskoczony jakby mnie poznał naprawdę. Ja nawet horrorów nie oglądam. Ale mam pasje w życiu, i bynajmniej nie są to niesamowitości bo od tego to uciekam, szczególnie teraz.



Cały problem jest w tym iż nikt z nas nie wie czym tak naprawdę jest dusza. Możemy czytać metafizyczno-teologiczne artykuły, mamy jakieś przeczucie czym to może być, ale tak naprawdę to chyba dowiemy się jak przekroczymy bramę.

Istnieje w Tobie coś takiego co daje Ci poczucie Twojego ja, taka najgłębsza Twoja istota, jakby esencja Twojego istnienia. To chyba jest coś nawet wyżej niż świadomość.

Tu przyjmujesz nauczanie Kościoła, a kwestii tego, że tylko Bóg może stwarzać cokolwiek już masz swoje zdanie (w temacie duszy dzieci poczętych in vitro).

Musiała utopić zwyczajną rzecz w niesamowitościach. Po prostu jestesmy duchami, niebianami. Również dlatego szinto, aczkolwiek z zastrzeżeniem, że kwarki na razie posądza się o substancjalność.


Na razie materia wydaje się być nietrwała w kosmologicznej skali czasu.


Forma ciała, podług filozofii antycznej. Pochodna z ciała po czasie, podług mojego "ójeńcia". Zróbże tę maturę.


Nie. Ty się przypadkowo zgadzasz z Kościołem w tej kwestii, a myślisz swoje.


Tya, iskra boża. Mówiłem, że gnostyczka.

Może przejdź się na cmentarz w nocy, a nuż owe atomy świecą unosząc się nad grobami .
Zejdź na ziemię, bo filozofujesz w negatywnym tego słowa pojęciu. Ciało ulega rozkładowi, staje się pożywieniem istot podziemnych i "użyźnia" glebę.

Małgosiu, właśnie niejako potwierdziłaś nieświadomie to o czym piszę - tylko Bóg może stwarzać cokolwiek, także duszę.

Bowiem dusza jest stworzona a nie dana z automatu na podstawie kodu genetycznego.

Ciało nie jest stwarzane, ciało jest efektem połączenia materii i genotypów matki i ojca, ale dusza i stwarzanie duszy, ten moment należy do Boga i to On decyduje tutaj.



Małgosiu, to nie filozofowanie, ale także nauka. Ciało składa się z atomów, sugerujesz iż one po prostu znikają? Przechodzą w coś innego przestając formować ciało. Po prostu, i nikt tutaj nie mówi na temat świecenia atomów.






A filozofii nie zna? Tam to są dopiero niesamowitości. Nie do końca jesteśmy duchami. Bowiem połączeni jesteśmy także z materią, czyli jesteśmy istotami duchowo - materialnymi.



Materia w jakiś sposób nie ginie ale zmienia swoją formę. Atomy z ktorych kiedyś skladało się ciało człowieka zostaną jakby przetransformowane w cząsteczki czegoś innego, już nie stanowiąc formy ciała człowieka ale nie ginąc całkowicie. Kiedy gwiazda umiera zostawia ślad po sobie. Atomy gdzieś tam zostają, i teraz kwestia tego czy atomy są nieśmiertelne? W sensie niezniszczalne.



Czyli dusza jako rodzaj duchowego ciała?



Cóż, ta ''iskra Boża'' zwana duszą ma przetrwać po śmierci ciała, i ponoć człowiek nie traci świadomości kim jest po śmierci, ani nie traci świadomości swojego własnego życia. Kiedy zamkniesz oczy, to nie widzisz swojego ciała, ale istniejesz nadal, Twoja świadomość istnieje.

Nie, nie piszesz o tym, bo negujesz stworzenie duszy u dzieci poczętych in vitro.

Litości!!!!!!
„Nie wolno więc człowiekowi gardzić życiem ciała, lecz przeciwnie, powinien on uważać ciało swoje, jako przez Boga stworzone i mające być wskrzeszone w dniu ostatecznym, za dobre i godne szacunku” (KDK 14).
To, że przy owym stworzeniu ciała współdziała dwoje ludzi nie znaczy, że oni produkują człowieka jak samochód w fabryce.


W co przechodzą? Konkretnie.
A o tym świeceniu ..., to była ironia, jeśli nie zrozumiałaś.

I uzasadniam to w pewien sposób. Rodzice dają ciało, poprzez materię, czyli genotyp i gamety. Natomiast Bóg jest dawcą duszy.

I teraz, czy masz pewność że in vitro to jest coś zgodne z wolą Boga i z Jego planem wobec człowieka? A jeśli nie, to naprawdę sądzisz że Bóg niejako wyprze się samego siebie aby uczestniczyć w eksperymentach człowieka?

Bo człowiek robi sobie eksperymenty a Bóg - musi - dac duszę? Naprawdę musi?



Owszem, tak to wygląda. Sztuczne.

Szczególnie to widać u tych kobiet które wybierają dawcę. Czyli kolor nadwozia, ile biegów, ile pali i tym podobne. Super. Na pewno banki spermy to coś w/g Bożego zamiaru. A także to że trzeba jakąś tą spermę dostarczyć, czyli pisemko w dłoń i do toalety z pojemniczkiem. Tak, to na pewno Boży zamiar, czy tak?



Malgosiu, mam takie pytanie. Czy Ty wiesz czym jest atom? A jesli wiesz to będziesz znała odpowiedź na to pytanie.



Ironię wyczuwam, no problem.

I co? Uważasz, że taki człowiek dajmy na to wierzy w Boga, przyjmuje sakramenty... i to wszystko psu na budę?

Trudno mi sobie wyobrazić taką sytuację, bo jednak do tej pory cokolwiek by człowiek w tej dziedzinie nauki nie nawyczyniał, to mimo wszystko wciąż tylko pracuje na materiale, który dał nam Bóg (natura, wstawić odpowiednio do światopoglądu).
Pomimo niedostatków wyobraźni mogę jednak powiedzieć, że odpowiedź właściwie zawarłeś w pytaniu "Dusza (?) człowieka syntetycznego".
Człowiek w teologii katolickiej jest jednością duszy i ciała, więc jeśli będzie to człowiek to niewątpliwie będzie posiadał duszę. Nie ma innego wyjścia.

KKK 365 Jedność ciała i duszy jest tak głęboka, że można uważać duszę za "formę" ciała (Por. Sobór w Vienne (1312): DS 902); oznacza to, że dzięki duszy duchowej ciało utworzone z materii jest ciałem żywym i ludzkim; duch i materia w człowieku nie są dwiema połączonymi naturami, ale ich zjednoczenie tworzy jedną naturę.

No tak, ale przecież w takim przypadku też mielibyśmy pracę na materiale danym (pierwiastkach chemicznych), tylko na innym poziomie.



Jest to logiczne, aczkolwiek choćby po wątku widać, że znajdą się i tacy, którzy człowieczeństwa takiej istocie odmówią.

A w ogóle kto/co? to jest ten syntetyczny człowiek? Wyprodukowany z węgla czy ropy jak np. płytki PCV?

Jeśli nie posiada duszy, to tak.



Myslę że to dotyczy tylko człowieka poczętego w sposób naturalny. W przeciwnym razie jest to sugerowanie iż dusza jest zapisana w genotypie człowieka. Czyli byłaby materią, jak ciało.



W takim razie w jaki sposób dusza jest w stanie istnieć poza ciałem? Przecież wierzymy iż tak jest. Dusza zostaje rozdzielona z ciałem, ale to nie powoduje jej śmierci. Istnieje nadal.

I myślę iż duchowni piszący te słowa mieli na myśli istotę ludzką która zaistniała w sposób naturalny. Te wszystkie słowa odnoszą się do człowieka poczetego w sposób naturalny.



Nie odmawiam takiej istocie prawa do istnienia i prawa do człowieczeństwa, jednak pozwolę sobie poddać w wątpliwość posiadanie duszy przez takiego człowieka.

Toż białogłowa przecie zwłaśnie wywiodła, że w świetle nauki Kościoła podanie w wątpliwosć posiadania przez kogoś duszy to zaprzeczenie jego człowieczeństwu.





No popatrz, a Chrystus mówił, że kto uwierzy, ten będzie zbawiony...





Wyjaśniłem w pierwszym poście