[...]

No ale one są logicznie sprzeczne!

Ok, zanim skomentuję przykład o lekarzu, odniosę się do tego. Jeśli jest blokada, a Bóg i tak może działać pomimo niej, to nie potrzeba modlitwy osób trzecich, bo przecież Bóg zna tego człowieka który robi blokadę lepiej niż ktokolwiek i pragnie jego dobra oraz żeby się nawrócił.

To nie jest dobre porównanie, Andr2eju, bo w nim odwracasz role Boga (lekarz) i nas - w Twoim przykładzie lekarz chce pomóc, ale to ludzie dają lekarstwo, oni pośredniczą między lekarzem a chorym i oni uzdrawiają lekarstwem lekarza. To byłoby właściwe porównanie gdy np. modlilibyśmy się do Boga o siły aby komuś pomóc, albo gdyby ktoś uzdrawiał mocą Boga. W przypadku modlitwy jest jednak zupełnie inaczej - modląc się nie oddziałujemy na kogoś bezpośrednio (np. modlitwa o nawrócenie zatwardziałego grzesznika to nie podejście do niego i rozmawianie o religii - choć oczywiście można te dwie rzeczy łączyć), ale działa Bóg - to On jest wykonawcą. Dlatego Twój przykład, Andr2eju, tu nie pasuje.

Fragmenty postów Andrzeja i Incognito dotyczące sposobu uświęcania się zostały wydzielone:
viewtopic.php?p=111394#111394
baranek

Czym jest modlitwa?

Modlitwa ma kształt dialogu. Bóg mówi, poucza, wzywa, a człowiek odpowiada. Podstawą dialogu człowieka do Boga jest bezgraniczne zawierzenie Bogu, powierzenie się w Jego ręce. Człowiek zwraca się do Boga jak do Ojca, jak do Oblubieńca, który jednoczy z sobą i Naród wybrany i każdego w nim w mistycznym małżeństwie. W tej rozmowie i kontakcie człowieka z Bogiem, widać, że inicjatywa należy do Boga. Podstawowym aktem ze strony człowieka jest wiara i przez nią słuchanie Słowa, wołania Bożego. jest też wzajemnym odniesieniem dwóch osób - Boga i człowieka: Boga wzywającego do przyjaźni z sobą, obdarzającego łaską i człowieka, który odpowiada na Jego dar. Obdarzenie ze strony Boga i odpowiedź człowieka najdoskonalej zostały urzeczywistnione w Jezusie Chrystusie. Człowiek zawsze odnajdywał Boga zarazem dalekiego i bliskiego. Bóg bowiem w rzeczywistości pojmowanej przez człowieka jest bardzo daleki w odniesieniu Stwórca - stworzenie. Równocześnie jest On bardzo bliski, o czym poucza całe Objawienie; bliski w Jezusie Chrystusie, szczególnie w Nim wydającym siebie za nasze zbawienie i wszczepiającym nas w Siebie. Modlitwa wprowadza w przyjazną zażyłość z Bogiem. W niej ludzie prawdziwie religijni rozmawiają z Bogiem, doświadczają Boga, doznają dotknięć Pana, których owocem jest zjednoczenie z Nim w miłości. Ono wprowadza w pełne uczestnictwo w życiu Bożym. Modlitwa wprowadza i wznosi istotę człowieka, tzn. jego umysł i serce do Boga. Można powiedzieć, że Bóg sam ustanowił modlitwę jako źródło łączności z Nim i źródło życia Bożego. Człowiek odczuwając potrzebę łączności z Bogiem i jej poszukując, pod działaniem łaski Pana odnajduje to źródło i podejmuje modlitwę, z której wypływa całe życie chrześcijańskie, i w której ono się wyraża. Modlitwa bowiem jest oddechem i atmosferą życia chrześcijańskiego. Dzisiejsze czytanie, Ewangelia i psalm mówią nam o modlitwie i o miłości Boga do człowieka, ale też uczą nas że poprzez modlitwę, w tym poprzez czytanie Pisma Świętego przeprowadzamy rozmowę z Bogiem który chce nas słuchać i pomagać. Pytanie zawarte w Psalmie jest pytaniem retorycznym znajdującym natychmiastową odpowiedź, jedynie oczywistą, „Naszą pomocą jest nasz Pan i Stwórca.” Wsłuchując się w kolejne zwrotki psalmu dowiadujemy się, że „Pan cię uchroni od zła wszelkiego, ochroni twoją duszę. Pan będzie czuwał nad twoim wyjściem i powrotem, teraz i po wszystkie czasy.” Natomiast w czytaniu z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza Święty Paweł poucza nas mówiąc: „ Pisma święte.. ...mogą cię nauczyć mądrości wiodącej ku zbawieniu przez wiarę w Chrystusie Jezusie. Wszelkie Pismo od Boga jest natchnione i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do kształcenia w sprawiedliwości...” Wreszcie Święty Łukasz w swojej Ewangelii słowami Pana także zaleca nam nieustanną modlitwę do Pana „A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę.”. Tak więc rozmawiajmy poprzez modlitwę z Panem dziękując Mu za wszystko czego doświadczamy, aby Syn Człowieczy znalazł wiarę na ziemi, gdy przyjdzie...

Aby Bóg mógł działać mimo blokady czyli w ten szczególny sposób konieczna jest jakaś przyczyna. Tą przyczyną jest nasza prośba, nasza modlitwa.



Chciałem abyś znalazł analogię pomiędzy działaniem Boga mimo blokady grzesznika a lekarzem, który pomaga mimo blokady (urazy) chorego. Można tu dopatrywać się roli Boga (lekarza) ale nie koniecznie.

Miłość do człowieka jest przyczyną lepszą niż wszystkie inne, a gdyby było tak jak piszesz, to Bóg byłby maszynką do spełniania cudzych życzeń która wymaga impulsu człowieka do działania.

To Ty masz znaleźć odpowiednią analogię, jeśli chcesz mi coś udowodnić, nie ja W każdym razie użyty przez Ciebie przykład nie jest właściwy z powodów, które wymieniłem. Czekam na coś innego.

.Masz rację. To właśnie miłość do człowieka porusza Boga do działania. Tylko jest problem - jeżeli ta miłość nie jest odwzajemniana.



Bóg działa bez żadnego impulsu. Jednak jeżeli człowiek prosi ( modli się) to Bóg wysłuchuje Go. Nie jest żadną maszynką do spełniania życzeń. Może spełnić czyjąś prośbe ale wcale nie musi.


Chodziło mi o podobieństwo postawy Boga ratującego obrażonego człowieka i lekarza ratującego obrażonego pacjenta. Chodzi mi tu o pomoc choremu który odrzuca naszą pomoc.

Inny przykład. Człowiek popoełnia samobójstwo a inni śpiesza aby go ratować aby przywrócić mu życie. Teoretycznie nie powinni nic zrobić. Bo przecież sam dokonał wyboru, sam zdecydował. A jednak się go ratuje bo życie jest ważniejsze niż czyjaś błędna decyzja. Tutaj również robimy coś wbrew człowiekowi, wbrew jego decyzji.

Andr2eju, Ty chyba zapomniałeś o czym my rozmawiamy - nie jest przedmiotem naszej dyskusji sama kwestia tego czy Bóg oddziałuje na osoby, które nie chcą Jego pomocy, ale co do tego mają osoby trzecie, czyli jaki sens ma np. modlitwa za nawrócenie kogoś.

Wcześniej w topiku "Jezus pragnący naszej miłości" już Ci to wyjaśniałem. Napisz czego jeszce nie rozumiesz !

viewtopic.php?t=5067&postdays=0&postorder=asc&start=15

Pismo święte pełne jest sytuacji i cytatów w których jesteśmy zachęcani aby modlić się za siebie nawzajem. Jak chcesz to mogę Ci poszukać i wkleić cyaty. Pełno jest literatury na ten temat. Wielokrotnie papież o tym mówił. Wklep sobie w googlach "modlitwa o nawrócenie" i też sobie poczytaj.

Zaczynam odnosić wrażenie, że żarty sobie robisz ze mnie. Twoje "wyjaśnienia" są nimi tylko w cudzysłowie, przeczytaj jeszcze raz naszą dyskusję stamtąd - wygląda ona tak, że Ty coś napisałeś, ja podałem do tego kontrargumenty, potem Ty na nie próbowałeś odpowiedzieć, ja podałem kolejne uzasadnienie swoich kontrargumentów, na co Ty powtórzyłeś jakiś fragment tego co napisałeś na początku myśląc, że coś wyjaśniłeś Wybacz, Andr2eju, ale ja Cię dyskusji nie będę uczył.

Nie chcę.

Skoro tyle jest świetnych tekstów na ten temat to dziwne, że nie potrafisz tej sprawy wyjaśnić w dyskusji.

Post przeniesiony z tematu:
viewtopic.php?p=118929#118929

Hmm... Modlitwa to piękna rzecz, ale ja oststnio mam problem z modlitwą Jakoś trudno mi się na niej skupić, zaczynam (a raczej próbuję się midlić) i zachwilę myślami jestem zupłnie gdzie indziej. Ciekawe czy taka modlitwa ma w ogóle sens???

Anku, każda modlitwa ma sens
Im trudniej jest Ci się modlić
i mimo wszystko to robisz, tym
większą wartość ma w oczach
Boga Twoja modltwa bo
jest ona także pokonywaniem słabości:)
Powodzenia