medieval_man
pudlo -w zwiazku z praca bylam badana przez psychologa. Calkowita norma. I to samo co do Alus- brak argumentow, to inwektywy. Ja bym sie nie osmielila stawiac diagnozy na odleglosc, nawet w swojej specjalnosci. Nawet, jezeli jestes psychologiem/psychiatra ( a wlasciwie szcegolnie wtedy) powinienes to wiedziec,

pudlo -w zwiazku z praca bylam badana przez psychologa. Calkowita norma

Jeśli faktycznie trafiłaś na takich księży, a zakładam, że to nie jakieś uprzedzenia, to faktycznie miałaś do czynienia z idiotami ,a nie księżmi. Nie wiem jakim cudem tylu ludzi, którzy w ogóle nie nadają się na posługę kapłańską stają się nimi. Kto takich wypuszcza z seminariów?

Cześć,

ogólnie nie jestem niewierzący. Kiedyś byłem w pełni katolikiem i przyjmowałem wszystko jak leci.
Nie będę tutaj opisywał swojej historii, bo to nie temat od tego, chcę tylko spytać właśnie o tę jedną rzeczy.

Dlaczego mam praktykować akurat religię katolicką, a nie żadną inną? W czym te praktyki są lepsze od innych?

Dla mnie bowiem, nie ma żadnej praktyczniej różnicy pomiędzy modlitwą, a medytacją. Poza tym, gdybym urodził się w innym kraju o innej wierze to pewnie tamtą bym przyjmował i akceptował i praktykował.
Czy sam fakt urodzenia się w rodzinie katolickiej determinuje sposób mojego kontaktu z Bogiem?

Doszedłem do miejsca, w którym religia jest dla mnie jedynie narzędziem i pomocą dojścia do Boga. Bo przecież należy mówić: "wierzę w przesłanie jakie głosi religia katolicka", a nie "wierzę w religię katolicką". Jeśli ludzie na całym świecie, różnych kultur i religii doznają podobnych cudów, wizji, natchnień, uzdrowień - to w czym inne praktyki są gorsze od katolickiej?

Dochodzę więc do konkluzji, że tak naprawdę jeśli religia jest tylko narzędziem, to być może żadnej religii nie potrzebuję. Być może nie potrzebuję specjalnie przygotowanych modlitw, rytuałów, sakramentów i tak dalej.

Na razie tyle
Pozdrawiam wszystkich przy okazji pierwszego postu na tym forum.

To ja napisalam, ze wierzylam, i ze mi to zaszkodzilo. Eubulides prosil, zebym wyjasnila, w jaki sposob zaszkodzilo.
Po pierwsze -strata czasu. Gdy umysl jest najbardziej chlonny ja musialam wkuwac jakies prawdy wiary czy przykazania koscielne. Na pamiec. Obowiazkowa msza w niedziele (rano) i czwartek (wieczor) na ktorej dawali jakies karteczki, trzeba sie bylo potem nimi legitymowac. Spowiedz chyba przed msza w czwartki (jakis pierwszy czy ostatni piatek mialo to chyba znaczyc) na ktorej tez jakies karteczki. Czyli w skali tygodnia co najmniej 5 godzin.
To, czego sie nauczylam kompletnie w zyciu mi sie nie przydalo.
Do tego musze przyznac, ze trafilam na bardzo nieciekawych ksiezy. Najpierw usilowalam cos z tej religii zrozumiec, nie moglam. Wmawiali mi, ze jestem niedorozwinieta... Potem zaczelam kuc na pamiec, coz, juz bylam podpadnieta, bo prosilam o wyjasnienia. Wiec tez zle oceny. Doprowadzilo to do sytuacji, ze zwatpilam w swoje mozliwosci. Wykuje tekst na pamiec, wyrecytuje, i mam gorszy stopien niz ten co nic nie umial? Bylam dobra uczennica, uwazano mnie za pilna i inteligentna. Jakby nie to, jakby nie swieccy nauczyciele, mozliwe, ze bym dala sobie spokoj z dalsza nauka.'
Dalej. Bog sam o sobie mowi, ze jest sprawiedliwy i milosierny. Coz, tak mowi kazdy tyran. A tymczasem co robi? Topi cala ludzkosc z niemowletami, zwierzetami - co one zawinily? Chce wyprobowac Hioba- zabija jego dzieci. Potem daje mu nowe- Hiob szczesliwy, bo te nowe pewnie byly ladniejsze, grzeczniejsze niz te stare... I tak dalej.
Wiec jako dziecko pojelam, ze moze mnie walnac znienacka, bo taki bedzie mial plan. Nic dziwnego, ze go nie lubilam. A ksieza mowili, ze kto nie kocha Boga pojdzie do piekla.
Jeszce mi powtarzali, ze jak sie nie zmienie, to sie nie bede Bogu podobac. Bo dziewczynka ma byc grzeczna, nie miec wlasnego zdania, nie odzywac sie nie pytana i w pieknej sukieneczce kwiatki sypac i spiewac w chorze. No i grzech glowny - za duzo czytam...
Caly czas wzbudzane bylo poczucie winy. Przeciez po to wymyslono grzech pierworodny- zeby nawet ci, co nie grzesza byli winni.
Wiec mialam caly czas poczucie, ze nie spelniam bozych oczekiwan, a nawet jak spelniam, to nic to nie pomoze - patrz przyklady z Biblii.Wiec poczucie bezsilnosci, beznadzieji, braku perspektyw.
Byl okres, gdy postanowilam byc przykladna katoliczka. Horror. czy dwie modlitwy dziennie wystarczy? Czy skupilam sie dostatecznie podczas mszy? Czy moge kupic sobie ciastko, czy raczej dac na ofiare? I tak cale dnie. Malo to mnie do choroby nie doprowadzilo.
Moge napisac duzo wiecej. Ale mysle, ze to wystarczy. Po co psuc sobie zycie - ja uwazam, ze to zniszczylo by mi zycie gorzej niz alkoholizm. Szansa na istnienie jakiegokolwiek boga jest znikoma. Na istnienie akurat katolickiego - juz wlasciwie zerowa.
Jeszce jedno. Jako dziecko bylam pelna marzen o podrozach, odkryciach, widzialam sie jako uczona... A tu mowia, ze to mezczyzni sa przeznaczeni do wielkich zadan..
Kobieta ma byc podporzadkowana. Wiec czarna robota - na tym wlasnie hierarchia polega. Nawet dzisiaj mowie otwarcie - jakbym miala byc przykladna katolicka zona, to wole skonczyc jako narkomanka pod mostem.
Podroze mi sie sprawdzily. Teraz sie zastanawiam - Grenlandia kutrem czy Lofoty zaglowcem.

Myślę, że najważniejsze to wierzyć w autorytet Slowa Bożego.
To jest przecież Boży list Boga do nas, do ludzi. Po to zostal nam dany, abyśmy go poznawali i wykonywali to co w nim jest zawarte.
To z niego sie dowiadujemy Kim Bóg jest, co dla nas uczynil, jakie ma dla nas plany, jak można dostać się do nieba, czym jest grzech czym balwochwalstwo itd. To ze Slowa wiemy, że Jezus żyl na ziemi jako czlowiek, bo dla nas stal się czlowiekiem, dla nas i za nas umarl na krzyżu i zmartwychwstal.
Jeśli nie wierzymy w Slowo Boże to oznacza, że każdy wierzy w swojego Boga i wymyśla swojego Boga, każdy wg wlasnego widzimisie, wlasnego wyobrażenia modli się do stworzonego przez siebie Boga, każdy przecież inazcej, trochę po swojemu rozumie kim jest dla niego Bóg, jak powinno się oddawać Bogu chwalę itd.
To jest ni mniej ni więcej jak zwyczajne balwochwalstwo.
A Bóg nam już powiedzial jak mamy Jemu oddawać chwalę, co Mu się podoba a czego nie nawidzi. To On jest przecież Bogiem i to są Jego wymogi i zasady, które określil jasno i klarownie - wlaśnie w Slowie Bożym. Jego Slowie.
To z Biblii dowiadujemy się o Jego świętości, prawości i milości. I że wszystko co mamy to wierzyć w Niego, ufać Mu, ale na Jego zasadach, nie na naszych.
On pownien być Panem, a nie dostosowywać się do każdego czlowieka - przez pryzmat tego jak my odbieramy Jego i jak nam sie wydaje, że mamy Mu slużyć i czcić Go.
Bez wiary w Boże Slowo wiara jest tylko wymyślaniem wlasnych rytualów albo modleniem się gdy mamy 'wenę' czyli zwyczajnie wtedy gdy nam się chce modlić. A jak nam się nie chce to nic nie robimy.
Slowem każdy robi co chce i jak chce. Ot takie panowanie.
Ale raczej wciąż wlasne. Na pewno nie Boga w naszym życiu.
To na pewno nie jest sposób na oddawanie Bogu czci i chwaly.

Galacjan 3,28

Jestem protestantka w kosciele niedenominacyjnym.

To zupelnie legalny protestancki kosciol denominacyjny.

Zacznij czytać Slowo Boże.

Kobieta może tak samo jak mężczyzna - uczyć, glosić, być pastorem, apostolem

Biblia zawiera bowiem mnóstwo stwierdzeń, które na pierwszy rzut oka są ze sobą sprzeczne. Kościół katolicki w nauczaniu i praktyce stara się je ze sobą godzić, w miarę możliwości respektując każde z nich. Protestanci natomiast w ogóle się tym nie przejmują. Opierają się na jakimś jednym, wyciągają z tego wnioski i wówczas nie zwracają żadnej uwagi na to, co mówią inne. Odwołują się do tych innych tylko wtedy, kiedy akurat jest im to potrzebne - albo, jeżeli "mentalność" danego zgromadzenia na to nie pozwala (na przykład jest to zgromadzenie "feministyczne"), nigdy.

Swoją drogą to zabawne, że kilkudziesięciu ludzi, kilka tysięcy lat temu pisało co im ślina na język przyniesie, kolejne dziesiątki osób przez setki lat te teksty tłumaczyło, zmianiało i dopasowywało do swoich wyobrażeń czy po prostu partykularnych interesów a ci się teraz kłócą, co znaczy jakieś zdanie czy jego część, zmienione trzydzieści razy w ciągu wieków lub po prostu dopisane w pewnym momencie.