toć widzisz: jestem słaby, chory,
jeden z Sodomy i Gomory;
toć widzisz: trędowaty, chromy,
jeden z Gomory i Sodomy,

pełna "problemów", niepokoju,
z zegarkiem wielka kupa gnoju.

Nie mogę. Zrozum. Jestem mały
urzędnik w wielkim biurze świata,
a Ty byś chciał, żebym ja latał
i wiarą mą przenosił skały. [...]



K.I. Gałczyński, Notatki z nieudanych rekolekcji paryskich

[...]

Marta mówi wdzięczność
Maria śpiewa Hosanna
Za co

Wróciłem do umierania
Będę musiał jeszcze raz
jeszcze wiele razy

Nie Nie mam żalu
warto było ale po to tylko
żeby się dowiedzieć
że on
zanim mnie wskrzesił
płakał
ponieważ umarłem


Janusz S. Pasierb, Łazarz

[...]

Rzekł Chrystus: "Oddaj naprzód wszystko, co posiadasz,
A przyjdź". A na to człowiek wyszeptał ze łzami:
"O Panie, Ewangelię którą opowiadasz
O młodzieńcu, co nie chciał dzielić się skarbami,

Pamietam. Ale moje odmienne są dzieje,
Nie mam nic do oddania i nic do dzielenia,
Straciłem dom i bliskich, i kraj, i nadzieję,
I nie mam nic prócz wspomnień".
"Oddaj mi wspomnienia".

[...]

Stanisław Baliński, Smutny młodzieniec

Po angielsku niestety, ale za to piękny tekst i dobry na dzisiejszy dzień:

Material things can't conquer
me
Matter nothing to me, only your soul can be free
When we connect, spiritually
I feel you never went away from me

Waking up and I freak
Now it's so hard to breathe
Blood, sweat, and my tears
Make the fear disappear

Now that you are gone
I try staying strong

All these painful years
All these fallin' tears
Will never bring you back
Bring you back to me

I know one day
I'll see you again
I know this can't be the end
I know you'll be there waiting for me, waiting for me

Carry on
Stay strong
Carry on

Now that you are gone
All these painful things
Make me bleed inside
I try staying strong

I just want to see you
I just want to see you
Dana, Moses
Watch me, watch me

Oh God, take the pain away
I'll give you my life instead
Oh God, take the pain away
For you, my life I'll trade

Waking up and I freak
Now it's so hard to breathe
Blood, sweat, and my tears
Make the fear disappear

Now that you are gone
I try staying strong

Carry on
Stay strong
Carry on

(Soulfly, Stay strong )

"Nie kupisz cukierków, sunku.
Maszyna jest zepsuta. Spójrz,
tu wisi wywieszka."

Lecz on nie rozumiał. Miał przecież
chęć i miał pieniądze, a mógł
oglądać cukierki tylko przez szybkę.

Bo jednak coś, gdzieś, jakoś
było zepsute, nie mógł otrzymać
swoich cukierków.

Chłopiec odszedł ze swoją mamą,
zachciało mu się płakać.

I ja, Panie, poczułem, że płaczę, płaczę
nad ludźmi, zaklętymi w zepsute
zamknięte machiny, wypełnione po brzegi
skarbami, których inni tak potrzebują
i pragną, a nigdy tego nie otrzymają,
bo tam w środku coś, gdzieś, jakoś
potoczyło się nie tak.

Andre Auw "Zepsuta Maszyna"

eeeee to fajne Incognito
nawet
i ciekawe
daje do myslenia

Usłyszałem ten cytat dziś rano na kazaniu i zamurowało mnie...

Bóg jest gotów w każdym czasie, my natomiast nie bardzo jesteśmy gotowi. Bóg jest blisko nas, ale my daleko. On jest wewnątrz, my na zewnątrz. On jest w nas u siebie, my na obczyźnie. (Mistrz Eckhart)

Tu wczorajsze "Słowo, które dostałem."

"Robota w drewnie"
Ernest Bryll

Kiedy Józef nauczał Boga jak pracować
Uczył Go wbijać gwoździe - by równo wchodziły
Jednym stuknięciem młotka, drewna nie raniły
Więcej niźli potrzeba, aby dom zbudować

Bo widzisz - mówił - synu, drewno wycierpiało
Kiedy toporem stopy mu ścinano
Ze skóry obdzierano, piłą rozrywano
Popatrz jak płacze swą żywicą białą...

Wiem, drzewo musi ścierpieć, aby się przemienić
Musi umrzeć, by ożyć. Ale bądź cierpliwy
Dla bólu drewna. Nie bierz gwoździ krzywych
Wbijaj je tak, jak każe ciesielskie sumienie

My krzyżujemy drewno by mocniejsze było
Każdy dach z bólu drzewnego się rodzi
Żaden cud tego bólu w świecie nie osłodzi
Ale wbijamy gwoździe by najmniej raniło

A więc Jezus się uczył, stukając w milczeniu
Jak trzymać młot ciesielski, gwoździe brać do ręki
Jak dom budować z drzewnej i człowieczej męki
Jak mieszkać w Bożym świecie pod dachem cierpienia

Co sprawia, że człowiek jest wielki,
jest cudem stworzenia
miłym w oczach Boga?
Co sprawia, że człowiek jest silny,
silniejszy niż cały świat,
co sprawia, że jest słaby,
słabszy niż dziecko?
Co sprawia, że człowiek jest twardy,
twardszy niż skała,
co sprawia, że jest miękki,
miększy niż wosk?
Miłość.
Co jest starsze niż wszystko?
Miłość.
Co przetrwa wszystko?
Miłość.
Co pozwala się brać,
lecz samo wszystko zabiera?
Miłość.
Co pozwala się dawać,
lecz samo daje wszystko?
Miłość.
Co trwa,
gdy wszystko się wali?
Miłość.
Co pociesza,
gdy cała pociecha zawodzi?
Miłość.
Co trwa,
gdy wszystko się zmienia?
Miłość.
Co pozostaje,
gdy wszystko inne przeminie?
Miłość.
Co daje świadectwo,
kiedy milkną przepowiednie?
Miłość.
Co nie gaśnie,
gdy zcierają się twarze?
Miłość.
Co rozjaśnia
mroczny tok myślenia?
Miłość.
Co czyni
przemowę głupca mądrą?
Miłość.
Co się nigdy nie zmienia,
gdy zmienia się wszystko?
Miłość.
Tylko to jest miłością,
to,
co nigdy nie będzie czymś innym.

Sören Kierkegaard

Od tylu lat
usiłuję tańczyć z Tobą, Panie,
nie mogę jednak
pochwycić Twojego rytmu.
Miotam się po parkiecie,
gubię krok,
słyszę inną muzykę
- bliższą mi i łatwiejszą.
Każ grać głośniej, Panie,
albo wycisz tę drugą kapelę,
bo nie wiem czy nadążę.

W wiarę moją nie dowierzam
Pozwól mi Panie wierzyć w wiarę
Bo wiara czyni cuda
I wiara powstanie.

O duszo moja
pod krzyżem Pana
zostawiam serce
grzechotkę świata

Dopilnuj chwili
gdy spadnie jedna
krwi Boskiej kropla
uzdrawiająca


ks. M. Dziewiecki

Pod niebem głuchym jakby odszedł z niego Bóg
By nigdy już nie wrócić
Pod skargą Syna stromą i zawrotną
Jak mrok przepaści -
stała Bolesna
nie kamienna ale mityczna Niobe
stała człowiecza
Matka Boga -
Jak łza stężała
Jak pieśń przerwana
Jak moc dojrzała
Jak ból milczący -
Bogurodzica
Nieprawda że tylko siedmioma mieczami
ból przeszył jej serce na wylot
pod krzyżem wszystkie ludzkie dzieci
otrzymała w testamencie od Syna
Każdy z nas tkwi w sercu Jej męczeństwa
Jak miecz –
a Ona – Matka - nigdy go stamtąd
Nie zechce wyjąć
Dopóki nie przemieni

S. Imelda

Spotkanie z Bratem Albertem

Stał na peronie górskiej stacji kolejowej

ze żmudną cierpliwością starców i świętych

beznogi opierał się na kuli

a w ręku trzymał podróżny tłumoczek

jak dziad któremu mama każe podać groszak

prosiłam go by zechciał wysłuchać spowiedzi

nie jestem spowiednikiem odrzekł nie mam mocy

Ta spowiedź będzie jak chrzest z wody

bo już zrobiło się późno i pilno

Wyznaję chciałam ze słów czynić sztukę

nie wiedząc co to znaczy

skąd mogłam wiedzieć ze wśród tylu słów

brak tych najprostszych i prawdziwych

zatrzymałam się na migotliwej skórze świata

zadowalając się czasem błyskotką

jak unieruchomiona przez Rembrandta ręka

z kolczykiem

mogąc wybierać wybierałam rozpacz nie ironię

choć nikt nam nie dał do nich obu prawa

nie dość strzegłam litości na dnie słowa

i mnie czasem zwiodło tak zwane piękno

z którego zawiść i pycha

Ojcze a raczej bracie w żarliwości sztuki

nikt nas nie rozgrzeszy z grzechów

przeciwko Duchowi tej gołębicy groźnej

zawieszonej jak jastrząb nad światem

kulawy kuternogi bracie

kto moje kalectwo zrozumie lepiej

niż ty co porzuciłeś swoją sztukę i rozdałeś

pomyśleć rozdałeś wszystkie posłuszne barwy

pozostawiając sobie tylko ciemność

a nie wiadomo

czemu by się miała zmienić w światło

Milczysz

nie dasz mi lekcji innej oprócz siebie

innej pokuty oprócz mnie

spojrzyj jak Nauczyciel z miłością i żalem

bo trudno mi się rozstać

z jeszcze zbyt wielką namiętnością mojego ubóstwa

z workiem słów trocin wierszy słomy

powiesz ja nie usłyszę

I tak porozumiemy się w świętym braterstwie

po ludzku zaprzeczonej sztuki.

A.Kamienska

Uwielbiam cię, siano wonne, bo nie znajduje w tobie
dumy dojrzałych kłosów.
Uwielbiam cię, siano wonne, któreś tuliło w sobie
Dziecinę bosą.

Uwielbiam cię, drzewo surowe, bo nie znajduje skargi
w twoich opadłych liściach.
Uwielbiam cię, drzewo surowe, boś kryło Jego barki
w krwawych okiściach.
Uwielbiam cię, blade światło pszennego chleba,
w którym wieczność na chwilę zamieszka,
podpływając do naszego brzegu
tajemną ścieżką.

Karol Wojtyła