Czy to oznacza, że jesli nie przyjmę Chrystusa podczas mszy niedzielnej bo mam wątpliwości a potem te wątpliwości po długim i pozytywnym rozważeniu w swym sercu rozwieję to sobie mogę pójść do Komunii podczas następnej mszy bez korzystania z sakramentu spowiedzi?

Gdyby spojrzeć na dzisiejsze nasze polskie realia to wielu może się lekko zdziwić po śmierci, że nie trafi tam gdzie w założeniu myśleli. Już sama myśl o tym, że po śmierci pójdzie się do nieba to pewnego rodzaju "bluźnierstwo". Niektórzy ludzie zdają się tak mysleć.

Tego nie wiedziałem. Czy to oznacza, że jesli nie przyjmę Chrystusa podczas mszy niedzielnej bo mam wątpliwości a potem te wątpliwości po długim i pozytywnym rozważeniu w swym sercu rozwieję to sobie mogę pójść do Komunii podczas następnej mszy bez korzystania z sakramentu spowiedzi?

Osąd sumienia jest osądem praktycznym, to znaczy sądem, który wskazuje człowiekowi, co powinien czynić lub czego unikać, albo że ocenia czyn już przezeń dokonany. Jest osądem konkretnej sytuacji opartym na racjonalnym przeświadczeniu, że należy miłować i czynić dobro, a unikać zła. Ta pierwsza zasada rozumu praktycznego należy do prawa naturalnego, stanowiąc wręcz jego fundament, wyraża bowiem owo pierwotne rozumienie istoty dobra i zła, będące odblaskiem stwórczej mądrości Boga, które niczym niezniszczalna iskra (scintilla animae) rozjaśnia serce każdego człowieka. Podczas gdy prawo naturalne zawiera obiektywne i powszechne normy dotyczące dobra moralnego, to sumienie jest zastosowaniem prawa do konkretnego przypadku, dzięki czemu prawo staje się dla człowieka wewnętrzną regułą, wezwaniem do czynienia dobra w konkretnej sytuacji. Sumienie formułuje zatem obowiązek moralny w świetle prawa naturalnego: jest to obowiązek czynienia tego, co człowiek poprzez akt sumienia poznaje jako dobro powierzone mu tu i teraz. Charakter uniwersalny prawa i powinności nie zostaje zniesiony, ale raczej potwierdzony przez fakt, że rozum określa ich zastosowanie w konkretnej sytuacji. Osąd sumienia jest „ostateczną” instancją, która orzeka o zgodności konkretnego zachowania z prawem; formułuje on normę bezpośrednią moralności dobrowolnego aktu, a tym samym dokonuje „zastosowania prawa obiektywnego do konkretnego przypadku”.
60. Podobnie jak samo prawo naturalne i każda wiedza praktyczna, także sąd sumienia ma charakter imperatywny: człowiek powinien działać zgodnie z nim. Jeżeli działa wbrew temu sądowi albo jeśli popełnia określony czyn nie będąc pewnym, czy jest on słuszny i dobry, zostaje potępiony przez własne sumienie, stanowiące bezpośrednią normę osobistej moralności.

Ponadto orzekamy, że według ogólnego rozporządzenia Boga dusze umierających w uczynkowym grzechu śmiertelnym zaraz po śmierci zstępują do piekła, gdzie doznają kar piekielnych.
[H.Dz.531]

Dusze zaś tych, którzy umierają w uczynkowym grzechu śmiertelnym lub w samym grzechu pierworodnym, natychmiast zstępują do piekła, gdzie jednak nierównym podlegają karom.
[H.Dz.1306]

Chciałbym dodać, że te orzeczenia noszą znamię nieomylności i należą do Tradycji Kościoła. Tak więc, choć wielu się nie podoba, iż do piekła trafią wszyscy nieochrzczeni, obumarłe płody, ofiary aborcji itd., to stwierdzenie takie należy do nauki Kościoła i dopóki się w samym Kościele coś nie zmieni, tak właśnie będzie.

Mamy zawarte w Dekrecie do Greków zdanie: „Dusze zaś tych, którzy umierają bądź w uczynkowym grzechu śmiertelnym lub w samym grzechu pierworodnym, natychmiast zstępują do piekła, gdzie jednak nierównym podlegają karom.” I tak uczy Kościół do dnia dzisiejszego – nic się w tym względzie nie zmieniło. Gdzie zatem tkwi problem? Otóż wiele osób stwierdzenie w samym grzechu pierworodnym odbiera tak, jakby chodziło o wszystkie dzieci nieochrzczone. Normalnym sposobem zgładzenia grzechu pierworodnego jest „chrzest z wody”, ale jak mówi Kościół – nie jedynym. Można zatem zostać zbawionym bez chrztu „z wody”. Skoro zatem istnieje taka możliwość, to przyjęcie jej odnośnie dzieci umierających bez chrztu nie jest czymś sprzecznym z twierdzeniem zawartym w Dekrecie. Przyjmuje się po prostu, że Bóg może zgładzić ich grzech pierworodny w inny sposób niż przez chrzest. Jest to oczywiście pewna hipoteza teologiczna, a nie nauczanie nieomylne – podobnie jak nauka o limbusie, która również jest tylko koncepcją, a nie dogmatem. Limbus bowiem nie wynika wprost z tego, co zostało ogłoszone w Dekrecie.

Nie jest to prawdą. Powtórzę wyjaśnienie za kimś innym(za dyskusją na Wikipedii). Otóż:
[...]
KKK 1261 Jeśli chodzi o dzieci zmarłe bez chrztu, Kościół może tylko polecać je miłosierdziu Bożemu, jak czyni to podczas przeznaczonego dla nich obrzędu pogrzebu. Istotnie, wielkie miłosierdzie Boga, który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni 52 , i miłość Jezusa do dzieci, która kazała Mu powiedzieć: "Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im" (Mk 10,14), pozwalają nam mieć nadzieję, że istnieje jakaś droga zbawienia dla dzieci zmarłych bez chrztu. Tym bardziej naglące jest wezwanie Kościoła, by nie przeszkadzać małym dzieciom przyjść do Chrystusa przez dar chrztu świętego.

Pysznie. A inni nieochrzeczeni?

W konstytucji Benedictus Deus papież Benedykt XII