Witam

A jednak pozostanę przy swoim: napisałem tak dlatego, gdyż drugie Twoje zdanie stoi w opozycji do pierwszego, bo zaczyna się od słowa NATOMIAST. Tak więc, albo Cię nie zrozumiałem, albo zastosowałeś skrót myślowy, albo coś pokręciłeś.


Patrząc na kontekst jest to wg. mnie pytanie raczej retoryczne, lub też pytanie, na które autor daje odpowiedź przed bądź też po jego zadaniu; czasem nie wprost. Stąd moja reakcja. Poza tym, moją odpowiedź też można potraktować jako teoretyczny komentarz na teoretyczną odpowiedź, że obdarzenie człowieka śmiertelnością jest darem. A jak to jest wg. Ciebie? Jest to dar czy nie? Jak to jest wg. mnie to już wiesz.

Przyjmując dogmat o grzechu pierworodnym, tak właśnie się przyjmuje: że Bóg całe obdarza stworzenie śmiertelnością "na dzień dobry"? Z tego co rozumiem, to żadna teologia, ani katolicka ani prawosławna, ani protestancka nie ma takiego podejścia. Tak więc po co takie pytanie? Skoro wszyscy wierzący wiedzą, że to nie jest prawda? Że zarówno grzech pierworodny (wg. katolicyzmu) jak i grzech prarodziców (wg. prawosławia) jest "darem" pierwszych rodziców, a nie Boga...


I tu mam potwierdzenie słuszności skomentowania poprzedniego cytatu.

Teraz ja zadam Ci pytanie: Czy Bóg dał komuś raka, że piszesz takie założenia? Widać, że się nie rozumiemy, bo nie wyraziłem tego wprost. Bóg nikogo nie obciąża chorobami. Wszelkie choroby nie są wynikiem Bożej woli, tylko Bożego dopustu. Wynikają m.in. z dania człowiekowi wolnej woli, także dotyczącej obszaru rodzenia potomstwa. Jeśli rodzice szkodzą swojemu zdrowiu, to nie raz wychodzi to w kolejnych pokoleniach. Szkodzenie nie musi być świadomym działaniem. Pomyśl o ludziach mieszkających w okolicach Czarnobyla i ich dzieciach. Jak żyją i jak wyglądają.


Działa. Popatrz: To że coś jest w jakiejś teologii (np. krk), nie oznacza że to istnieje. Po prostu źle poszli.
O to mi chodziło.


Nie zejście, tylko nawiązanie do wciąż przemilczanej przez Ciebie kwestii, ciut szerzej opisanej w jednym z poprzednich moich postów.


Jakieś uzasadnienie? Jak można oddać głębię, opierając się na przekręconych zdaniach... Coś mi tu śmierdzi...


Jakieś uzasadnienie, czy kolejne pustosłowie?


Lutrowi nie dorównujemy, ani Ty, ani ja. Brooklyn nie jest dla mnie "mózgiem". Osobom takim jak x. Pindel, x. Meynet, x. Kot nie dorównasz w tym życiu. Ani ja.

Mogę o to prosić, byś sprawdził podane przeze mnie nazwiska i się do tego ustosunkował? Czy wg. Ciebie są owymi mózgami czy też nie?


Pozdrawiam

Zapewne jak zwykle pokręciłem stosując skrót myślowy aby nie zostać zrozumianym


Czyli wracamy do punktu wyjścia. Czy Bóg, którego faktycznie jesteśmy dziećmi dopuściłby, aby nasi ziemscy(chwilowi bo jedynie na czas pobytu na ziemi) pra...prarodzice obarczyli nas skutkami swoich niecnych czynów? Czyli czy gdyby Twój pradziadek dostal dożywocie to również powinni dostać je Twoi dziadkowie, rodzice, Ty i Twe dzieci, wnuki itd? Kiedy wreszcie zrozumiesz słowa
1Kor 15:22 BT "I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni," przy czym adam znaczy gleba(na które sieje ziarno Bóg i szatan jak w przypowieści) a nie imię osoby.
Dobitnie i jednoznacznie wyjaśnia to duchowy autorytet Benedykt 16 pisząc "Św. Maksym powiada nam, a my wiemy, że to prawda: Adam (a Adamem jesteśmy my sami) myślał, że „nie” jest szczytem wolności."

Dlatego nie zganiaj winy na jakichś przodków lecz wiedz, że to my sami jesteśmy winni naszego upadku. Zganianie winy u ŚJ i innych jest podobne do zrzucania winy przez Adama na Ewę a Ewy na węża. Pokusa byla wprawdzie przedstawiona przez demona, ale wolny wybór był człowieczy.



Rozumując w ten sposób Bog staje się współwinnym, ponieważ mogąc pomóc lub zapobiec nie robi tego i cierpią 'niewinni'. Czy Ty też byś tak postępował? Jeżeli nie to znaczy, że błędnie myślisz w tej kwestii. Bóg wie wszystko, nawet długość życia każdego przed jego poczęciem.

Masz za mało danych aby zrozumieć ten temat. Dam Ci przykład-komunizm i faszyzm -przyniosly (i komunizm nadal przynosi) niewyobrażalne cierpienia setek milionow ludzi. Jednak ta wladza pochodzila ...od Boga
Rz 13:1 BT "Każdy niech będzie poddany władzom, sprawującym rządy nad innymi. Nie ma bowiem władzy, która by nie pochodziła od Boga, a te, które są, zostały ustanowione przez Boga."

Powtarzam: masz za małą wiedzę-wymienieni przez Ciebie teolodzy również- aby to zrozumieć. Nie piszę to aby Cię obrazić ale uświadomić Ci, że faktycznie mało rozumiemy.
Podobnie jest z chorobami.



Nie wiem o co chodzi.



Zdecydowanie wolę być najmniejszym w Niebie niż największym na ziemi. Nie czytam tych autorów, interesuje mnie duchowość Pisma a nie zewnętrzna powloka. Preferuję JP2 i B16 oraz ich 'mistrzów' w wierze.
Co do Lutra to mu nie ufam chociażby z powodu:
1.doprowadzenia do rozlamu
Tt 3:10 Br "Tych, którzy wprowadzają rozłamy, upominaj raz i drugi, a jeśli to nie pomoże, po prostu ich unikaj,"
Jud 1:19 Br "Są to ludzie, którzy powodują rozłamy, są uwikłani w sprawy tylko materialne i nie posiadają w sobie nic z Ducha [Bożego]."
Ga 5:20-21 BT „uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy,(21) zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą.”

2.Luter i ci, ktorzy go wciąz jeszcze reformują przez ostatnie 500 lat działają wybiórczo odrzucając z Pisma to co im niewygodne w ich teologii lub pomniejszając znaczenie"słomianych" nauczań

3.W jakim stanie psychicznym dzialał Luter? Luter sam pisze w liście z Wartburga: "Siedzę tu cały dzień próżnując i pijąc", a 19 marca 1522 r. zaznacza "piszę to trzeźwy". Aleander mówi o Lutrze, że jest bardzo oddany pijaństwu .Halucynacje, jakie miewał często, wizje szatanów, nie opuściły go i przed śmiercią. Sam zaznaczał często, że diabły go nawiedzają, których przez okno nawet w postaci psów w Wartburgu wyrzucał; cierpiał nad tym okrutnie, więc chciał tym cierpieniem obdarzyć innych, wysyłając ich często do diabła. Lekarz Ratzeberger, leczący Lutra w ostatnich chwilach, opowiada, że szatan w nieprzyzwoity sposób okazał swą pogardę Lutrowi, gdy ten w oknie podczas modlitwy siedział. Wreszcie z 17 na 18 stycznia 1546 r. znaleziono Lutra umarłym. Tenże sam lekarz opowiada, że na ścianie przy łożu śmiertelnym Lutra widniał napis jego ręką napisany: "Pestis eram vivens, moriens ero mors tua Papa". Umarł w stanie nienawiści a nie Chrystusowej milości. Z mojej strony zero zaufania i odrzucenie zgodnie z cyt. powyżej NT.

Skoro dr Luter jest dla Ciebie autorytetem to porównaj Ga 5:20-21 BT „...nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niezgoda, rozłamy,(21) zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą.”

z zachowaniem Lutra ( o jego pijaństwie pisałem w poprzednim poście):
Okładał papieża obraźliwymi epitetami: „Najpiekielniejszy Ojciec, Paweł III"; "Jego Piekielność"; Do papieża Pawła III zwrócił się ironicznie: „Kochany Pawełku, kochany osiołku, najmilszy osiołku..." W innym tekście znowu pisał bez ogródek: „Jesteś nieokrzesanym osłem, jesteś papieżem-osłem i pozostaniesz osłem...". Z pełną świadomością zwracał się do papieża słowami obraźliwymi i pełnymi pogardy. Papież Paweł III dla Lutra, to „okropny oszust i złoczyńca Paweł, ten nienasycony, bezdenny brzuch skąpca." Gdzie indziej znów: „Ty jesteś epikurejską świnią, tak samo wszyscy papieże, twoi poprzednicy".

Nazywał papieży "przebiegłymi arcyoszustami, mordercami, zdrajcami, kłamcami i rzeczywistym oparciem (grundsuppe) wszystkich najgorszych ludzi na świecie." Namiestnicy Chrystusa, są jego zdaniem „wrogiem Boga i ludzi, burzycielem chrześcijaństwa i cielesnym mieszkaniem szatana.", a po diable, nie ma „żadnego gorszego ludu nad papieża i jego zwolenników." Każdy uczciwy chrześcijanin, „gdzie tylko dostrzeże herb papieski, powinien nic więcej tylko splunąć i kałem go obrzucić, gdyż bałwana powinno się w ten sposób opluwać i kałem obrzucać, Panu Bogu na chwałę." Tak pisał o papieżach Marcin Luter...

Czy z dobrego drzewa spożywasz owoce...?

Piękna, acz syzyfowa praca z tym pisaniem o Lutrze. Mam w domu 4-tomową pozycję o reformacji.

1. Sprawa Lutra stała się w tym wątku zbytnim OffTopem.
2. Przyjąłeś błędne częściowo założenie (powyższy cytat) - błędne wnioski same więc przyszły.
3. Mam dostęp do życiorysów papieży. O Pawle III czytałem. No comments. Luter, czy papiestwo... I to i to zepsute w pewnej mierze.
4. Na resztę odpowiem na dniach.

On
"pierwsze wyjmij belke z wlasnego oka"


Oto opis z jednej imprezy u namiestnika Chrystusa, papieża Aleksandra VI(Rodrigo Borgia):



Pozdrawiam

PS: Język nienawiści nawet w polemicznych pismach teologicznych był w tamtych czasach na pożądku dziennym (co oczywiście nikogo nie usprawiedliwia) zarówno u protestantów jak i katolików.

Nie rozróżniasz poruszanych spraw Arku N. z ŚJ i stąd Twoje problemy ze zrozumieniem.
Z jednej strony jest wierność nauce Jezusa pod względem formalnego przekazu a z drugiej rzeczywiste wypełnianie tej nauki przez tych, którzy uważają siebie za wierzących.
Jeżeli chodzi o przekaz nauczania to w KRK trwa on nieprzerwanie od prawie 2000 lat i jest jednolity.Natomiast protestanci rozpoczęli 'reformowanie' nauki po 1500 latach od działalności Jezusa, powyrzucali to co im było niewygodne aby uzasadnić swoje teorie, pomniejszyli rolę niektórych pism co jest bulwersujące i robią to nadal.Doprowadziło to do powstania setek różnych wzajemnie sprzecznych wywodów pseudoteologicznych. Od nich wywodzą sie ŚJ, którzy w ramach swojego nurtu również zmieniają swe doktryny i to nawet wielokrotnie na ten sam temat. Gdyby te 'nauki' pochodziły rzeczywiście od Ducha Św. to czy byłyby sprzeczne? Czy Duch kłamie?Nie można tych spraw rozpatrywać wyłącznie rozumem, który jest omylny, lecz jak wiemy to Duch ma wiernych WSZYSTKIEGO nauczyć.

Natomiast druga sprawa to życie nauką Jezusa w praktyce przez wyznawców i ich przywódców. Przekręty i zgorszenia są w KRK, u protestantów a także u ŚJ z tym, że wy na ogół załatwiacie to we własnym gronie i stąd opinia publiczna nie jest informowana.
Poza tym jak widać w mediach atak idzie na KRK a nie na protestantów czy ŚJ.
Osoby mające negatywny udział w KRK z tego co mi wiadomo nie podejmowały wiążących decyzji doktrynalnych ważnych dla wiary, lecz po prostu wykorzystywały swe stanowisko dla uciech tego świata. Po nich kolejni papieże musieli naprawiać złe wrażenie pozostawione przez poprzednika.
Należy też wziąć pod uwagę kto to opisuje.Jeżeli jest to osoba niechętna temu papieżowi to tak to opisze, że wyjdzie z niego potwór. Jak przychylna to wiele pominie a resztę wytłumaczy.

Ja nie czepiam się zachowań poszczególnych osób w zborach czy KRK ale umocowań prawnych i doktrynalnych pozwalających na te zachowania wbrew zapisom Pisma.
Natomiast wiele daje do zastanowienia świadomość twórcy protestantyzmu -Lutra, który był pijakiem, być może chorym psychicznie lub opętanym. Jaki twórca takie dzieło.

1. Sporo sprzeczności i stronniczości w Twoim podejściu.
2. Co bezpośrednio ten post wnosi do tematu dyskusji?

1.Wykaż sprzeczności. Nieuleganie kompromisom w wierze to nie jest stronniczość.
2.Pokazuje, że nie wolno mieszać nauki wiary z zachowaniem osób afiszujących się wyznawaniem tej wiary co jest nagminnym odskokiem w dyskusjach.

Witam

A po cholerę, skoro nie lubisz logiki? Syzyfowe prace to nie moja specjalność... Wykazywać mogę ludziom na takim poziomie, którzy lubią logicznie myśleć, a nie zasłaniać się jakimiś rzekomymi objawieniami Ducha św.


Jak Ty nie rozumiesz czym jest konsensus z czym kompromis, to o czym tu dalej dyskutować...


Acha, czyli jak trzeba to używamy danego sposobu myślenia na swoją obronę, a jak pasuje to czasem i na atak. Super manipulacja.


Pozdrawiam

Witam

Tak czasem jest.


Dlaczego tak uważasz?


Z tego co wiem, to tak właśnie generalnie nauczają kościoły wschodnie, katolickie i protestanckie. Jeśli są jakieś, które nauczają inaczej, to ja o nich nie wiem. Można to sprawdzić i uzupełnić.


To pozwól, że przytoczę czym jest owe "dożywocie" wg. KKK:

KKK 403: Za św. Pawłem Kościół zawsze nauczał, że ogromna niedola, która przytłacza ludzi, oraz ich skłonność do zła i podleganie śmierci nie są zrozumiałe bez ich związku z grzechem Adama i faktem, że on przekazał nam grzech, z którego skutkami rodzimy się wszyscy i który jest "śmiercią duszy". Ze względu na tę pewność wiary Kościół udziela chrztu na odpuszczenie grzechów nawet małym dzieciom, które nie popełniły grzechu osobistego.

KKK 404: W jaki sposób grzech Adama stał się grzechem wszystkich jego potomków? Cały rodzaj ludzki jest w Adamie sicut unum corpus unius hominis - "jak jedno ciało jednego człowieka". Przez tę "jedność rodzaju ludzkiego" wszyscy ludzie są uwikłani w grzech Adama, jak wszyscy są objęci sprawiedliwością Chrystusa. Przekazywanie grzechu pierworodnego jest jednak tajemnicą, której nie możemy w pełni zrozumieć. Wiemy z Objawienia, że Adam otrzymał świętość i sprawiedliwość pierwotną nie dla siebie samego, ale dla całej natury ludzkiej; ulegając kusicielowi, Adam i Ewa popełnili grzech osobisty, ale ten grzech dotyka natury ludzkiej, którą będą przekazywać w stanie upadku. Grzech będzie przekazywany całej ludzkości przez zrodzenie, to znaczy przez przekazywanie natury ludzkiej pozbawionej pierwotnej świętości i sprawiedliwości. Dlatego grzech pierworodny jest nazywany "grzechem" w sposób analogiczny; jest grzechem "zaciągniętym", a nie "popełnionym", jest stanem, a nie aktem.

KKK 405: Chociaż grzech pierworodny jest grzechem własnym każdego, to jednak w żadnym potomku nie ma on charakteru winy osobistej. Jest pozbawieniem pierwotnej świętości i sprawiedliwości, ale natura ludzka nie jest całkowicie zepsuta: jest zraniona w swoich siłach naturalnych, poddana niewiedzy, cierpieniu i władzy śmierci oraz skłonna do grzechu (ta skłonność do zła jest nazywana "pożądliwością"). Chrzest, dając życie łaski Chrystusa, gładzi grzech pierworodny i na nowo kieruje człowieka do Boga, ale konsekwencje tego grzechu dla osłabionej i skłonnej do zła natury pozostają w człowieku i wzywają go do walki duchowej.

406 Nauka Kościoła o przekazywaniu grzechu pierworodnego została sprecyzowana przede wszystkim w V wieku, w szczególności pod wpływem refleksji św. Augustyna przeciw pelagianizmowi, oraz w XVI wieku w opozycji do Reformacji protestanckiej. Pelagiusz utrzymywał, że człowiek, opierając się na naturalnej sile swojej wolnej woli, bez koniecznej pomocy łaski Bożej, może prowadzić życie moralnie dobre. Wpływ grzechu Adama sprowadzał on jedynie do złego przykładu. Natomiast pierwsi reformatorzy protestanccy nauczali, że człowiek jest radykalnie zepsuty, a jego wolność unicestwiona przez grzech pierworodny. Utożsamili oni grzech odziedziczony przez każdego człowieka ze skłonnością do zła (concupiscentia - pożądliwość), skłonnością, która miała być nie do przezwyciężenia. Kościół wypowiedział się na temat sensu danych objawionych, dotyczących grzechu pierworodnego, przede wszystkim na drugim Synodzie w Orange w 529 r. i na Soborze Trydenckim w 1546 r.

KKK 407: Nauka o grzechu pierworodnym - związana z nauką o Odkupieniu przez Chrystusa - daje jasne spojrzenie na sytuację człowieka i jego działanie w świecie. Przez grzech pierwszych rodziców diabeł uzyskał pewnego rodzaju panowanie nad człowiekiem, chociaż człowiek pozostaje wolny. Grzech pierworodny pociąga za sobą "niewolę pod panowaniem tego, który ma władzę śmierci, to jest diabła". Nieuwzględnianie tego, że człowiek ma naturę zranioną, skłonną do zła, jest powodem wielkich błędów w dziedzinie wychowania, polityki, działalności społecznej i obyczajów.

KKK 408: Konsekwencje grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów osobistych ludzi powodują w świecie, ujmowanym jako całość, stan grzeszności, który może być określony wyrażeniem św. Jana: "grzech świata" (J 1, 29). Wyrażenie to określa także negatywny wpływ, jaki wywierają na osoby sytuacje wspólnotowe i struktury społeczne, które są owocem grzechów ludzi.

KKK 409: Ta dramatyczna sytuacja świata, który "cały... leży w mocy Złego" (1 J 5, 19), sprawia, że życie człowieka jest walką:

W ciągu bowiem całej historii ludzkiej toczy się ciężka walka przeciw mocom ciemności; walka ta zaczęta ongiś u początku świata trwać będzie do ostatniego dnia, według słowa Pana. Wplątany w nią człowiek wciąż musi się trudzić, aby trwać w dobrym, i nie będzie mu dane bez wielkiej pracy oraz pomocy łaski Bożej osiągnąć jedności w samym sobie.
Źródło: http://www.katechizm.opoka.org.pl/rkkkI-2-1.htm


Coś jeszcze o katolickim ujęciu grzechu pierworodnego: http://www.parafia.siedlce.pl/?cat=16&id=114


Ja rozumiem jak rozumiem, ale nie wiem co Ty w nich widzisz.

Co do BXVI i św. Max. Kolbe to w ogóle nie wiem o czym tu piszesz. Nie znam kontekstu więc na razie nie rozumiem.


Mamy upadłą naturę po przodkach i ciągnie nas do zła. Ciało wierzącego dąży do czego innego niż jego duch.


To pytanie chyba powinieneś zadać papieżowi BXVI. Bo ja nie mam pojęcia.


Dokładnie.


Cóż, chyba znów odeślę Cię do jakiegoś katolickiego teologa, który wytłumaczy Ci czym jest dopust Boży i dlaczego np. Bóg nie wyratował cudownie ofiar wojen, choć mógł. Lub dlaczego Jezus nie wszystkich uzdrawiał, choć mógł.


No to nie będziemy o tym tu rozmawiać.


OffTopic.


Już nie ważne. Mimochodem ująłeś to w tym post'cie.

Reszta postu była ciekawa ale zbytnio agresywna i OffTop'owa, za co oberwało się nam od Mod'a



Pozdrawiam

Odpowiadam na pytania z innego tematu:


Myślę, że ważna jest tutaj subtelna różnica między "wiemy, że są zbawione" a "wyrażamy nadzieję, że są zbawione".

Jak jest napisane w Katechizmie Kościoła Katolickiego:
1261 Jeśli chodzi o dzieci zmarłe bez chrztu, Kościół może tylko polecać je miłosierdziu Bożemu, jak czyni to podczas przeznaczonego dla nich obrzędu pogrzebu. Istotnie, wielkie miłosierdzie Boga, który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni, i miłość Jezusa do dzieci, która kazała Mu powiedzieć: "Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im" (Mk 10,14), pozwalają nam mieć nadzieję, że istnieje jakaś droga zbawienia dla dzieci zmarłych bez chrztu. Tym bardziej naglące jest wezwanie Kościoła, by nie przeszkadzać małym dzieciom przyjść do Chrystusa przez dar chrztu świętego.

Myślę, że więcej będzie w tym temacie - jeśli temat Cię interesuje, to poczytaj go od początku (o ile tego nie zrobiłeś).



Podejrzewam, że odpowiedź jest prostsza niż myślisz.

Wyobraź sobie dziecko, które jest chore - masz lek, który uratuje je przed śmiercią, jeśli mu je podasz. Jeśli nie podasz, to prawdopodobnie też przeżyje, ale pewności nie masz. Co robisz? Oczywiście podajesz lek, bo to jedyny znany sposób na zapewnienie dziecku życia. Ale nie tylko sfera fizyczna/materialna jest rzeczywista - duchowa także. I tak jak można pomóc fizycznie/materialnie konkretnym czynem (np. podając lek) i nikt nie będzie mówił, że to magia, tak samo jest w sferze duchowej. Jedyna różnica polega na tym, że sfery duchowej nie widać i dlatego niektórzy mogą kojarzyć to z magią. Ale w sferze duchowej także można pomóc. Przykład? Modlitwa za kogoś. Modlitwa nie jest magicznym rytuałem, ale wstawieniem się u Boga za kimś i ma realny wpływ. Nieco podobnie jak w przypadku leku jest i z chrztem. Chrzest jest jedynym znanym nam środkiem, który prowadzi do zbawienia. Czy jest jedynym? Nie jest nam znany żaden inny. Bóg dał nam właśnie ten środek i nakazał z niego korzystać.

Patrz co mówi Katechizm Kościoła Katolickiego:
1257 Sam Pan potwierdza, że chrzest jest konieczny do zbawienia 48 . Dlatego też polecił On swoim uczniom głosić Ewangelię i chrzcić wszystkie narody 49 . Chrzest jest konieczny do zbawienia dla tych, którym była głoszona Ewangelia
i którzy mieli możliwość proszenia o ten sakrament 50 . Kościół nie zna oprócz chrztu innego środka, by zapewnić wejście do szczęścia wiecznego. Stara się więc nie zaniedbywać otrzymanego od Pana nakazu, by "odradzać z wody i z Ducha Świętego" wszystkich, którzy mogą być ochrzczeni. Bóg związał zbawienie z sakramentem chrztu, ale sam nie jest związany swoimi sakramentami.
(pogrubienie moje)

Gwoli ścisłości podaję też kolejne punkty KKK:
1258 Kościół zawsze zachowywał głębokie przekonanie, że ci, którzy ponoszą śmierć za wiarę, nie otrzymawszy chrztu, zostają ochrzczeni przez swoją śmierć dla Chrystusa i z Chrystusem. Chrzest krwi, podobnie jak chrzest pragnienia, przynosi owoce chrztu, nie będąc sakramentem.

1259 Jeśli chodzi o katechumenów, którzy umierają przed chrztem, ich wyraźne pragnienie przyjęcia tego sakramentu, połączone z żalem za grzechy i z miłością, zapewnia im zbawienie, którego nie mogli otrzymać przez sakrament.

1260 Ponieważ "za wszystkich umarł Chrystus i... ostateczne powołanie człowieka jest rzeczywiście jedno, mianowicie Boskie, to musimy uznać, że Duch Święty wszystkim ofiarowuje możliwość dojścia w sposób Bogu wiadomy do uczestnictwa w tej Paschalnej Tajemnicy" 51 . Każdy człowiek, który nie znając Ewangelii Chrystusa i Jego Kościoła, szuka prawdy i pełni wolę Bożą, na tyle, na ile ją zna, może być zbawiony. Można przypuszczać, że te osoby zapragnęłyby wyraźnie chrztu, gdyby wiedziały o jego konieczności.



No tak, ale ten długi okres dotyczył dorosłych. Niemowlęta chrzczono bardzo wcześnie.

Witam

Proponuję zgłębić nieco temat poprzez przeczytanie pozycji Chrzest i pokuta w Kościele starożytnym. Antologia tekstów I-III w.


Pozdrawiam

A co z grzechem pierworodnym, który gładzony jest Sakramentem Chrztu Świętego?
Już nie będzie trzeba chrzcić dzieci?

Nadal trzeba chrzcić.
Ale nie każdy ma możliwość zostać ochrzczonym.
I co wówczas? Czyż Bóg mógłby ich pozbawić swej łaski, tylko dlatego, że warunki w jakich żyją nie dają im szansy na przyjęcie chrztu?