To wedlug Ciebie hinduizm jest religia prawdziwa? To znaczy to co glosi, jest prawda?

Przecież wystarczy przejrzeć to forum. Według wielu tutaj chrześcijaństwo a konkretnie katolicyzm to jedyna słuszna religia a cała reszta to wytwory Szatana. Religie Wschodu, medytacje... wszędzie tam Diabeł macza palce

A co to znaczy prawdziwa religia, według Ciebie?
Ja jestem teistą, wierzę w Boga i w rzeczywistość transcendentną, duchową. Postrzegam ją moją własną duchowością w osobistych aktach doświadczenia.

Nie wnikam, co odczuwa hinduista, bo mnie to nie interesuje. Na pewno odczuwa coś, co sprawia, że wyznaje on religię hinduistyczną, a nie np. chrześcijańską. Dla niego jest to więc prawdą.

Do ataków śmiechu przywołuje mnie usiłowanie ateisty grzebania między religiami i dzielenia ich na słuszne i niesłuszne, prawdziwe i nieprawdziwe. Nie dostrzegasz absurdalnej mega śmieszności w tym?

Stanislav,
ja nie jestem "wielu tutaj", tylko jestem maly_kwiatek

Miliardy??? Gdzie?
A ich religia jest dokładnie po to, po co isnieje każda inna - daje wskazówki jak żyć oraz nadzieję na lepsze życie pośmiertne.

A, teraz rozumiem. Prawdziwa jest kazda religia, jakkolwiek niedorzeczna by byla. Trzeba w cos wierzyc, chocby w oderwane od rzeczywistosci i prawdy glupoty. Byle by nie byc ateista.

Dokładnie.
Jeśli jesteś otwarty na Boga, to nawet jeśli jest to wiara naiwna i jak mówisz "głupia" , zawsze może się rozwijać w kierunku wiary bardziej świadomej, pełnej, a nie głupiej.
Ateista ma zamknięte drzwi i nie może się rozwijać duchowo.

Jajko, jakie to są obietnice przyszłości po śmierci dla buddystów?
Bo ja dowiedziałem się tylko, że rozpłyną się w pustce.
Jakoś dla mnie to nie jest atrakcyjne.

Na skali naiwnosci 0-10 masz u mnie 9. Jest ciagle jeszcze pole do popisu...

To pytanie jest adresowana do Jajka, ale jeśli można to odpowiem na nie. Więc nie ma żadnych obietnic, w tym sensie że nikt nikomu nic nie obiecuje. Wszystkie istoty odradzają się zgodnie ze swoją karmą, a więc każdy otrzymuje to na co sobie zasłużył. Tak więc mały_kwiatek, jeśli jest dobrym chrześcijaninem ma szasne odrodzić się w niebiańskich światach, do których bardzo tęskni. Spędzi tam tysiace ziemskich lat na wysublimowanej ezgystencji doświadczając szczęścia i radości. Istoty życjące w światach niebiańskich doświadczają dużej szczęśliwości. Niestety ale problemem w ich przypadku jest to, że przebywając w stanie takiego odurzenia łatwo popaść w niekorzystne stany umysłu, takie jak hedonizm, lenistwo duchowe itd. To skutkuje tym, że po pewnym czasie istoty te odradzają się w niższych wymiarach, gdzie cierpią nieświadomie z powodu utraconego status quo.
Dlatego właśnie Budda odradzał aspirowanie do odrodzania się w światach niebiańskich. Jako cel wskazywał na ostateczne wyzwolenie, jaką jest nibbana (opisałem to w moim poprzednim poście). Być może Jajko doda coś jeszcze do tego.

Nie mniej gdyby mierzyć prawdzwość religii atrakcyjnością obietnic,tego co wydarzy się po śmierci, to iększość z nas przeszłaby chyba na islam, który obiecuje wspaniałe rozkosze zmysłowe itd. Zmierzam do tego, że nie arakcyjne wizje życia pozagobowego powinny stanowić kryterium dla duchowych poszukiwaczy, lecz mądrość rozróżniająca między tym gdzie jest źródło cierpienia i gdzie jest zakończenie cierpienia.
Wystarczy uświadomić sobie prosty fakt znany chyba każdemu. Gdy czegoś bardzo pragniemu, jesteśmy skłonni przyuszczać, że gdy w końcu to otrzymamy, będziemy wreście szczęśliwi i spełnieni. Po pewnym czasie, gdy już dopniemy swego i znajziemy się w posiadaniu przedmiotu pożądania, przez pewnien czas bardzo się z tego cieszymy. Jednak nieuchronnie nadchodzi moment, gdy przedmiot pożądania staje się czymś normalnym trywialnym itd. Tak właśnie działa samsara. Nibbana to m.in. kres wszelkiego pragnienia. Istoty boski przebywające w niabiańskich, szczęśliwych krainach też po pewnym czasie doświadczają znużenia.
Dlatego ideałem dla buddysty nie jest odrodzenie się w niebie (jakby to ująć po chrzecijańsku), lecz poniekąd wyeleminowanie takiego pragnienia, które jest przeskodą na drodze do ostatecznego wzywolenia.

Szyszkownik,
bardzo dziękuję za przystępne przedstawienie buddyzmu.
Ja bardzo niewiele znam buddyzm, choć od czasu do czasu wydaje mi się,że go znam juz całkiem dobrze. A dzieje się tak dlatego, że znajomi maja pasję przepowiadania, czy nauczania i wciskają mi wszystko co sami umieją. Myżlę, że ten buddyzm u znajomych wziął się głównie z kontestacji Kościoła, do którego z jakichś przyczyn czują nienawiść.

A ja wiem, skądinąd, że prawdziwy buddysta nie niesie w sobie żadnej nienawiści.
Jeśli buddysta potrafi, to napełnia się miłością. Podglądam tę miłość buddystów i wydaje mi się bardziej podobna do miłości Świadków Jehowy (miłość ze strachu przed karą), niż miłości chrześcijan (miłość w odpowiedzi na odczuwaną miłość Bożą).
Islam uważam za religię dosyć młodą i dlatego przeżywającą wciąż takie wstrząsy wewnętrzne, jakie przeżywało chrześcijaństwo w okresie średniowiecza i inkwizycji. Wielka religia przechodzi przez okres szczytowania zbiorowego EGO wyznawców, którym wydaje się, że ich religia jest najlepsza a oni są już teraz wyzwolonymi istotami, których poglądy, z całą pewnością są zbieżne z poglądami Boga.

A jaki jest Bóg?
Bóg jest Ten, Który Jest.
Do niczego nas nie zmusza, nie traktuje nas jak niewolników, bo jest Naszym Ojcem.

Bardzo uważnie przygląda się naszym poczynaniom, byśmy przypadkiem nie rozsadzili świata przedwcześnie. Bo jesteśmy do tego zdolni. A jesteśmy wszyscy przeznaczeni do Raju a nie do terminalnej katastrofy kosmicznej.

Jaka religia najlepiej przystaje do realnego Boga?
W moim odczuciu - katolicka.
W odczuciu hinduisty - hinduizm, w odczuciu muzułmanina - islam. Itd, itd, itd.

Dla Boga nie ma znaczenia w ramach jakiej religii do Niego zbliża się człowiek. On czeka na wszystkich ludzi. Także na ateistów. Choć tym, ze zrozumiałych względów, najtrudniej dotrzeć do Boga.

Jak bardzo ludzkie i ziemskie opisy tych niebiańskich doświadczeń, cierpienie jako skutek "niekorzystnych" ale przyjemnych stanów umysłu...

No cóż, istniej bardzie analityczna i precyzyjna typologia możliwych stanów egzystencji. Można to znaleźć w Abhidammapitaka (trzeci z księgozbioru Kanonu Palijskiego - zbioru nauk buddyjskich), ale wolałem opisać to w nieco prostszy, przystępniejszy sposób. Inaczej musiałbym odwołać się do terminologii palijskiej co wprowadziłoby duży zamęt.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Abhidhamma_Pitaka

To bardzo dobrze, że dla ciebie katolicyzm jest najlepszy. W tej sytuacji aboslutnie nie ma sensu przeonywanie cię, żebyś się wziął za buddyzm. Byłoby to nieetyczne, nietaktowne i bezcelowe. Lepiej pozostań przy swoim.
Nie mniej cały czas w twoich wypowiedziach widzę, że próbujesz zdewaluować to co napisałem, przez używanie pojęć typu "pustka", "nicość" czy "terminalna katastrofa kosmiczna". Nibbana nie jest niczym z tych wymienionych.
Postępujesz podobnie jak owi chrześcijańscy misonarze, którzy jak to opisałem wypaczyli pewne pojęcia buddyjskie, gdyż nie mogli (nie chcieli) ich zrozumieć. No ale cóż, masz do tego prawo.

Piszesz, że Bóg nikogo do niczego nie zmusza. To bardzo dobrze. Możesz powiedzieć jaką religię zatem wyznajesz? Bo katolicyzm to to nie jest.

Nie jestem znawcą buddyzmu, mówiłem o tym. Nie jestem tym bardziej jego wyznawcą.
Jestem katolikiem.
Jeśli coś cię uraziło w mej wypowiedzi, to przepraszam, nie miałem zamiaru nikogo urażać.

Teraz, podejrzewam, nastąpi długi referat, udowadniający, że nie jestem katolikiem.

Jedyne osoby które mają coś do powiedzenia w tej sprawie to nie - katolicy. I zawsze uważają, że ja nie mam prawa być katolikiem. Chwała Bogu że proboszcz tak nie uważa.

Kto wymyślił tę typologię i terminologię stanów, chyba jakiś fizyk teoretyk ?

Masz prawo być katolikiem. Tym bardziej jeśli proboszcz tak uważa
Więc jeśli się za katolika uważasz, to dobrze by było gdybyś znał co twoja religia mówi na temat innowierców. Napisałeś, że Bóg do niczego nikogo nie zmusza. To stoi w sprzeczności z doktryną katolicką. Jeśli ktoś odrzuca proponowaną przez Boga ścieżkę (katolicką), to cóż marny jego los. Tak więc niby przymusu nie ma, ale jeśli nie wybierzesz religii katolickiej, pójdziesz do piekła. Tak Kościół Katolicki głosił przez wieki. Teraz niby nastąpiło poluzowanie tego stanowiska (od Soboru Watykańskiego II). A zatem z tego wynika, że prawie przez 2000 lat kościół się mylił, skoro zmienił zdanie... Oczywiście każdy może się mylić. Jednakże kościół uważał (i nadal uważa) się za nieomylną instytucję. Konkretnie papież w sprawach wiary i moralności.
W myśl religii katolickiej, jeśli ktoś wybrał inną religię (np. buddyzm), tym samym sprowadza na siebie potępienie. Tak więc niby przymusu nie ma...