Rozalia Celakówna w swoim objawieniu widziała ze m.innymi za ten grzech olbrzymia ilość dusz jest maltretowana przez szatanów, diabły.
Jest to oprócz występkom przeciw szóstemu i dziewiątemu przykazaniu jedna z najczęstszych przyczyn zabierania do piekła.
Co to konkretnie grzech nienawiści i jak sobie z nim radzić ?

Skąd wiesz, że istnieje świat nadprzyrodzony?

A Ty co robisz na tym forum ?
Pytam bo to raczej miejsce nie dla Ciebie i Tobie podobnym..
Poza tym oszczędź sobie odpowiedzi która i tak mnie nie zainteresuje, pytałem retorycznie !

Zadałem ci pytanie, by ocenić w jaki sposób rozumujesz. Nieważne co ja na ten temat prywatnie sądzę. Jeżeli nie potrafisz konkretnie odpowiedzieć na to podstawowe pytanie, to oznacza, że poruszony temat nie istnieje dla ciebie w świecie konkretów i odpowiedź ze strony dalszych forumowiczów nie musi być również konkretna, abyś przyznał im rację bądź nie. Po twojej reakcji mogę wnosić, że dla ciebie cały ten problem dotyka świata twoich emocji i wewnętrznych wyobrażeń. Przeczytałeś co Celakówna opowiedziała i dla ciebie to istnieje. Więc na pytanie o nienawiść należy udzielić ci takiej odpowiedzi by była zadowalająca dla ciebie właśnie na tym etapie twojego rozwoju.

Grzech po pierwsze jest to zerwanie łączności z Łaską Uświęcającą daną ludziom przez Boga. Grzech oznacza tym samym zerwanie łączności z Panem Jezusem. Nienawiść zaś jest to silne uczucie niechęci, często połączone z pragnieniem by obiekt nienawiści spotkało coś złego (chyba to właśnie przemówiło przez Ciebie do mnie w Twoim ostatnim liście do mnie ). Przeciwstawieniem nienawiści ma być chrześcijańska miłość, czyli świadomość, że w każdym człowieku mieszka Bóg i każdy człowiek jest przez Boga kochany jako Jego Dziecko. Nienawiść jest więc występkiem przeciwko Bogu.

http://www.katechizm.opoka.org.pl/rkkkIII-2-2.htm (PIĄTE PRZYKAZANIE)

KKK 2262
W Kazaniu na Górze Pan przypomina przykazanie: "Nie zabijaj!" (Mt 5, 21)
i dodaje do niego zakaz gniewu, nienawiści i odwetu.
Co więcej, Chrystus żąda od swojego ucznia nadstawiania drugiego policzka
(por. Mt 5, 22-39), miłowania nieprzyjaciół (por. Mt 5, 44).
On sam nie bronił się i kazał Piotrowi schować miecz do pochwy (Mt 26, 52).

KKK 2302
Nasz Pan, przypominając przykazanie: "Nie zabijaj!" (Mt 5, 21),
domaga się pokoju serca i piętnuje niemoralność zbrodniczego gniewu i nienawiści.
Gniew jest pragnieniem odwetu. "Pragnienie odwetu celem zaszkodzenia karanemu jest niedozwolone";
natomiast godne pochwały jest wynagrodzenie" w celu skorygowania wady i zachowania dobra sprawiedliwości"
(Św. Tomasz z Akwinu, Summa theologiae, II-II, 158, 1, ad 3.).
Jeśli gniew posuwa się do dobrowolnego pragnienia zabójstwa lub ciężkiego zranienia bliźniego,
stanowi poważne wykroczenie przeciw miłości; jest grzechem śmiertelnym.
Pan mówi: "Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi" (Mt 5, 22).

KKK 2303
Nienawiść zamierzona jest przeciwna miłości.
Nienawiść do bliźniego jest grzechem, gdy człowiek dobrowolnie chce dla niego zła.
Nienawiść jest grzechem ciężkim, gdy dobrowolnie życzy się bliźniemu poważnej szkody.
"A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują;
tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie..." (Mt 5, 44-45).

http://www.deon.pl/inteligentne-zycie/poradnia/art,48,jak-radzic-sobie-z-gniewem-i-agresja.html
http://forum.wiara.pl/viewtopic.php?f=9&t=29120 - Jak rozładowywać swoją złość/frustrację/irytację ?

Obszerniejszy wykład
http://teologia-moralna.wyklady.org/wyk ... niego.html

Jak widziała, że są maltretowane to mogła im pomóc a nie się przyglądać.

Przeniosłam z tematu o łasce
viewtopic.php?p=682067#p682067

Przeanalizuj tę awanturę w kategoriach grzechu ciężkiego. Zakładamy hipotetyczna sytuację, możesz wprowadzać dowolne elementy. Spróbujesz?

Uwzględnij jednak tę okoliczność.

Cechy osobowości odziedziczamy w połowie. Nie jesteś niczym zdeterminowany. Możesz się zmieniać.
To typowa sytuacja: konflikt rodzice-dzieci. Może warto się nad tym pochylić?

Grzech nienawiści polega na żywieniu w sobie chęci uczynienia niesprawiedliwości komuś, kogo się nienawidzi.
Nienawiść, jest ostrą formą przeciwieństwa miłości, jest dzieckiem pychy.
Jak sobie z tym radzić?
Najprościej jest powiedzieć że najlepszym lekarstwem na żywienie nienawiści jest wiara w Boga w Trójcy Świętej Jedynego, ale aby to zrozumieć, jest trochę więcej do gadania.
Bóg uczy miłości, a miłość, to przeciwieństwo nienawiści.
Miłość jest to stan ducha (serca) osoby, który jest źródłem jej woli i który w swoim postępowaniu kieruje się sprawiedliwością i miłosierdziem.
Sprawiedliwość, jest to oddawanie każdemu tego, co mu się należy, czyli co jest jego. To co się komu należy można ustalić jedynie zakładając istnienie Boga w Trójcy Świętej Jedynego i stosując Jego Prawo, czyli Dekalog.
Miłosierdzie jest to dawanie ze swojego potrzebującym.
Miłość wytwarza więź duchową pomiędzy osobami ją posiadającymi, która dodatkowo wzmacnia przeciw nienawiści.
Miłość, to akt woli ducha osoby, więc w takiej sytuacji nie ma w nim miejsca na nienawiść, bo duch może wybrać tylko jedno, gdyż miłość i nienawiść się wykluczają.

Spróbuję, tylko nie bardzo wiem o co chodzi

Popełnienie grzechu ciężkiego ma miejsce, gdy spełnione są warunki, wszystkie na raz... Znajdź te warunki (masz na forum) i podaj taka wersję, która będzie miała postać grzechu ciężkiego. Nie zapomnij o okolicznościach. One właśnie zwykle stanowią jego ciężar. Tytuł 'awantura z ojcem'.

I) Grzech musi dotyczyć materii poważnej - bezpardonowe wyładowanie złości i to jeszcze na ojcu. Jaki by on nie był.

II) Pełna świadomość - byłem w pełni świadomy

III) Pełna dobrowolność - jak najbardziej.

Kwestią nie jest czy był to grzech czy nie. Tutaj moje sumienie jest jednoznaczne i nie mam wątpliwości. Sumienie również daje rozwiązanie - stosunki muszą wrócić do normalności. Gdyby to był "normalny" człowiek, normalne okoliczności to spoko, przeproszę i już (z mamą tak zawsze się kończy). Ale niestety muszę czekać aż sprawa rozejdzie się po kościach. A to stanie się nie wiadomo kiedy.

I dopóki to się nie stanie sumienie absolutnie nie pozwoli mi iść do komunii ale do spowiedzi również, bo co mi po spowiedzi jak jestem z kimś skłócony. A jak już się pogodzę to sumienie odzyska spokój, ja odzyskam radość i jedyne czego będę chciał to pójść do komunii a przecież teoretycznie nie takie pragnienie jest niemożliwe bo nie byłem u spowiedzi, więc teoretycznie nie mam łaski a to sprawia że nie powinno mnie ciągnąć do Boga tak wyraźnie. Dlatego spowiedź w takiej formie w jakiej obowiązuje jest dla mnie poniekąd błędem w nauczaniu Kościoła (to tak odnośnie naszej rozmowy w temacie Łaski).

Zostałeś wyprowadzony z równowagi i zareagowałeś gniewem. To nie ma wagi moralnej. Ważny jest ciąg dalszy.

materia poważna:
a) przekroczenie przykazania nakazującego miłość ojcu: ojciec miał rację i napominał Cię przed popełnieniem błędu. Uznałeś, że nie ma prawa wtrącać się i nakazałeś ojcu milczenie. Użyłeś do tego stosownej wiązki inwektyw i wysokiego 'C'.
b)grzech gniewu-rozważyłeś słowa ojca w spokoju i uznałeś, że nie ma prawa wtrącać się w Twoje życie. Uznałeś, że nie sensu tego puszczać w niepamięć i lepszym rozwiązaniem będzie nienawiść. Z tym przygłupem nie chę mieć kontaktu.

Uspokoiłeś się i po zaplanowaniu postępowania wszedłeś do ojca i urządziłeś mu karczemną awanturę informując go, że odtąd wasze kontakty będą oficjalne, okazjonalne. Masz dość takiego ojca, który nigdy nie stanął na wysokości zadania, więc teraz odpłacasz mu pięknym za nadobne.

Sam podjąłeś decyzję rozważając wszystkie za i przeciw.
Podałam Ci wskazanie na grzech ciężki. Świadomie (bez emocji) podjąłeś decyzje prowadzącą do zerwania stosunków z ojcem. Masz dość takiego ojca.


Dobrze, że słuchasz sumienia. Powinieneś jednak wiedzieć, że gniew jest reakcją normalną i masz prawo do wkurzenia się. Jeśli go stłumisz to możesz zapłacić depresją. Musisz emocję ukierunkować na zewnątrz. Jak?
1. Zmienić ojca- odradzam. Nie pracujesz nad ojcem, ale nad sobą.
2.Powiedzieć ojcu jak będzie w dobrym nastroju co czujesz. Używasz jednak 1 osoby. Jest mi przykro jak..., czuję się poniżony jak...Nie powinieneś atakować ojca wygarniając mu to jaki jest. To agresja, której odpowie agresja ze strony ojca.
3. Podać ojcu list, w którym wskażesz to samo...znów pisząc o sobie.
4. Zacząć pracować nad ukierunkowaniem emocji. Nauczyć się odczytywać emocje, tzn. teraz jestem potwornie wkurzony...nie mogę wdać się w pyskówkę, bo będzie powtórka. Za chwilę będę wiedział, że to i tak nic nie da. Tego można się nauczyć, ale potrzeba czasu. Gniew musisz wyrzucić na zewnątrz, więc tu masz repertuar do wyboru: rąbanie drewna, czapka na głowę i pójście przed siebie, wygadać się kumplowi (to robią kobiety), pograć w kosza...
5. Zacząć pracować nad zaakceptowaniem ojca takiego jakiego jest. I tu poszukaj jego dobrych cech. Uwierz, że to całkiem dobry człowiek, ale...ślepy. Czy można dobić ślepca albo chorego? Jeśli ojca zaakceptujesz to nie będzie wyprowadzał Ciebie z równowagi. Zmniejszysz natężenie gniewu.

Ciekawa jestem jakby zareagował ojciec, gdybyś podłożył mu karteczkę. Przeszło mi. Przepraszam. Masz carte blanche.

Byłoby dobrze, gdybyś mógł porozmawiać o tej sytuacji z mądrym księdzem (może lepiej poza konfesjonałem) i spróbować przeanalizować z nim tę awanturę pod kątem grzechu ciężkiego, tak jak to uczyniłeś ze mną.
Może tu nie było wcale grzechu ciężkiego tylko emocje i brak opanowania? Wtedy sumienie też zmieni swoją ocenę.

Np. na szykanowaniu przez modernistycznych purpuratów katolików wiernych Tradycji Kościoła tylko dlatego, że ci nie godzą się na odstępstwo wiary.