ja nie rozmawiam z toba zeby cie lapac
po prostu wyjasnaim to co sam wiem

juz byla o tym mowa
Bog do mojzesz powiedzial ze ma na imie JHWH
jedni tlumacza to jak Jahwe inni Jehowa czy Jehova

(1) Jezus natomiast udał się na Górę Oliwną, (2) ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On usiadłszy nauczał ich. (3) Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę którą pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego: (4) Nauczycielu, tę kobietę dopiero pochwycono na cudzołóstwie. (5) W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co mówisz? (6) Mówili to wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus nachyliwszy się pisał palcem po ziemi. (7) A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień. (8) I powtórnie nachyliwszy się pisał na ziemi. (9) Kiedy to usłyszeli, wszyscy jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta, stojąca na środku. (10) Wówczas Jezus podniósłszy się rzekł do niej: Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił? (11) A ona odrzekła: Nikt, Panie! Rzekł do niej Jezus: I Ja ciebie nie potępiam. - Idź, a od tej chwili już nie grzesz. (12) A oto znów przemówił do nich Jezus tymi słowami: Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia. (13) Rzekli do Niego faryzeusze: Ty sam o sobie wydajesz świadectwo. Świadectwo Twoje nie jest prawdziwe. (14) W odpowiedzi rzekł do nich Jezus: Nawet jeżeli Ja sam o sobie wydaję świadectwo, świadectwo moje jest prawdziwe, bo wiem skąd przyszedłem i dokąd idę. Wy zaś nie wiecie, ani skąd przychodzę, ani dokąd idę. (15) Wy wydajecie sąd według zasad tylko ludzkich. Ja nie sądzę nikogo. (16) A jeśli nawet będę sądził, to sąd mój jest prawdziwy, ponieważ Ja nie jestem sam, lecz Ja i Ten, który Mnie posłał. (17) Także w waszym Prawie jest napisane, że świadectwo dwóch ludzi jest prawdziwe. (18) Oto Ja sam wydaję świadectwo o sobie samym oraz świadczy o Mnie Ojciec, który Mnie posłał. (19) Na to powiedzieli Mu: Gdzie jest Twój Ojciec? Jezus odpowiedział: Nie znacie ani Mnie, ani Ojca mego. Gdybyście Mnie poznali, poznalibyście i Ojca mego. (20) Słowa te wypowiedział przy skarbcu, kiedy uczył w świątyni. Mimo to nikt Go nie pojmał, gdyż godzina Jego jeszcze nie nadeszła. (21) A oto znowu innym razem rzekł do nich: Ja odchodzę, a wy będziecie Mnie szukać i w grzechu swoim pomrzecie. Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie. (22) Rzekli więc do Niego Żydzi: Czyżby miał sam siebie zabić, skoro powiada: Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie? (23) A On rzekł do nich: Wy jesteście z niskości, a Ja jestem z wysoka. Wy jesteście z tego świata, Ja nie jestem z tego świata. (24) Powiedziałem wam, że pomrzecie w grzechach swoich. Tak, jeżeli nie uwierzycie, że Ja JESTEM, pomrzecie w grzechach swoich. (25) Powiedzieli do Niego: Kimże Ty jesteś? Odpowiedział im Jezus: Przede wszystkim po cóż jeszcze do was mówię? (26) Wiele mam o was do powiedzenia i do sądzenia. Ale Ten, który Mnie posłał jest prawdziwy, a Ja mówię wobec świata to, co usłyszałem od Niego. (27) A oni nie pojęli, że im mówił o Ojcu. (28) Rzekł więc do nich Jezus: Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że Ja JESTEM i że Ja nic od siebie nie czynię, ale że to mówię, czego Mnie Ojciec nauczył. (29) A Ten, który Mnie posłał, jest ze Mną: nie pozostawił Mnie samego, bo Ja zawsze czynię to, co się Jemu podoba. (30) Kiedy to mówił, wielu uwierzyło w Niego. (31) Wtedy powiedział Jezus do Żydów, którzy Mu uwierzyli: Jeżeli będziesz trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami (32) i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli. (33) Odpowiedzieli Mu: Jesteśmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliśmy poddani w niczyją niewolę. Jakżeż Ty możesz mówić: Wolni będziecie? (34) Odpowiedział im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. (35) A niewolnik nie przebywa w domu na zawsze, lecz Syn przebywa na zawsze.

Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, [o Nim] pouczył.
(Ew.Jana 1:17-19)
Sorry, Ja1 - nie jestem biblistą - jestem "szarym" Katolikiem.
Nie potrafię patrzec na głupoty, które wypisujesz - ale również i nie mam czasu ani ochoty dalej się nad pokazywać luk w logice Twoich wywodów.

[Zważ jednak na słowa:
Wy jesteście z tego świata, Ja nie jestem z tego świata. Powiedziałem wam, że pomrzecie w grzechach swoich. Tak, jeżeli nie uwierzycie, że Ja JESTEM, pomrzecie w grzechach swoich.
(Ew.Jana 8:23-24)
(przypomnę - określenie "Ja JESTEM" to imię Boga podane Mojżeszowi:)

Nie chodzi o to, jak Bóg przedstawił się Izraelitom - mówiąc w skrócie Chodzi o to, że Chrystus zapytany o to, kim jest - przestawił się imieniem Boga.

Podczas gdy Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, [o Nim] pouczył.
(Ew.Jana 1:17-19)

Przekaldy katolickie sa z reguly zmieniane aby podpasowac do prawd wiary ktore kosciol wymyslil.

Taaaa
A ja ci powiem, że przeszukałam kilkanaście tłumaczeń w większości NIEkatolickich i w żadnym nie pominięto "który jest w łonie Ojca" - co jest jednoznaczne ze zrodzeniem przez Ojca, no chyba że ty nosisz w łonie swoje wypracowania szkolne...

[tp tylko tlumaczeni i to katolickie

Katolickie - to znaczy szczere i bez fałszu, Ja1.
Jednak - przepraszam, jeśli niechcący uraziłem.

13.1. ŚJ słyną z specyficznych nauk. Aby były one "zgodne" z Pismem św. wyd. w Brooklynie tzw. Biblię Nowego Świata. Dostosowuje ona słowa Boże do nauk ŚJ. Na pytanie: "Czy to prawda, że nauki świadków Jehowy opierają się na 'Przekładzie Nowego Świata'?" Strażnica Nr 10, 1960 s.16 dała taką odpowiedź: "Fakt, iż 'Przekład Nowego Świata' potwierdza nauki świadków Jehowy, nie dowodzi, że ich nauki opierają się na tym przekładzie Biblii". Wydaje się, że często jest odwrotnie. Najpierw powstaje jakaś nauka ŚJ, a później dostosowuje się Biblię Nowego Świata do niej. Rdz 1:2 jest tego przykładem. Gdy ŚJ uczyli, że Duch Św. jest "czynną mocą Bożą" to tak też tłumaczyli tekst Rdz 1:2 ("Czy wierzyć w Trójcę?" s.20). Gdy zmienili naukę, ucząc że jest On "czynną siłą Bożą" (Strażnica Nr 14, 1994 s.24), nie zapomnieli dostosować swej Biblii do nowej nauki ("Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata"). Biblia ta ukazała się do 2001r. w 29 jęz. (np. angielski, francuski, niemiecki) w nakładzie przekraczającym 100 mln egz. (Strażnica Nr 22, 2001 s.7-8). Po polsku wyd. w 1994r. NT pod zaszyfrowaną nazwą "Chrześcijańskie Pisma Greckie w przekładzie Nowego Świata", który jest tłumaczeniem, z j. angielskiego (!), a nie z oryginału greckiego ('Przedmowa'). W 1997r. wydano też po polsku całą tą Biblię pod nazwą "Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata", która również jest tłumaczeniem z j. ang. ale jak podano "z uwzględnieniem języków oryginału" (s.3). Ponieważ dla ŚJ najważniejszą jest nauka o imieniu Jehowy nie zapomniano i do niej dostosować swej Biblii. W tym celu ŚJ odważyli się wstawić w NT w 237 miejscach imię Jehowa za występujące tam określenie "Pan" lub "Bóg". Często są to miejsca, które nasz Kościół odnosi do Chrystusa (np. Rz 10:13). Co napisali ŚJ o tym czynie? Ich broszura pt. "Imię Boże..." (s.26) podaje: "Czy tłumacz ma prawo przywrócić to imię, jeżeli go nie ma w istniejących dziś manuskryptach? Owszem, ma takie prawo". Jest to jakby polemika ze słowami Ap 22:18, która podaje: "jeśliby ktoś do nich cokolwiek dołożył, Bóg mu dołoży plag zapisanych w tej księdze". ŚJ "poprawili" też ST. Nie wiadomo przez kogo upoważnieni dodali do ogólnie znanych 6828 miejsc występowania imienia Jahwe, dodatkowo 141 ale w formie Jehowa ("Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata" s.1642). Zmieniono też w całości Biblii imię Jahwe na Jehowa. W ten sposób wyrugowano formę "Pan Bóg" twierdząc, że to określenie obce jest Biblii. ŚJ podali, że liczba 141 to miejsca (np. Ps 44, Dn 9:3, 7, 9, 15), gdzie rzekomo żydowscy soferim usunęli imię Boga, a oni je "przywracają" (j/w. s.1642-3). Ciekawe, że ŚJ nie podają skąd wiedzą, że Żydzi usunęli w tych miejscach imię Jahwe. Pomysły ŚJ nie znajdują potwierdzenia w ani jednym skrawku papirusa (dot. miejsc zmienionych), a przecież są fragm. ST z IIw. przed Chr., a NT z lat 125-200 po Chr. ŚJ zresztą o NT piszą: "W zachowanych do dziś manuskryptach greckich, jak również w licznych przekładach starożytnych (...) rzuca się w oczy brak imienia Bożego" ("Chrześcijańskie Pisma Greckie..." s.408), "Ale poza tym w żadnym ze znanych nam dzisiaj starożytnych greckich manuskryptów ksiąg od Mateusza do Objawienia nie ma pełnego imienia Bożego" ("Imię Boże..." s.23). Np. papirus P66 z IIw. zawiera prawie całą Ew. Jana, a równie stary papirus P46 prawie całe Listy do Rz, 1 i 2Kor, Ga, Ef, Kol i Hbr, w których nie ma imienia Jahwe (Novum Testamentu Graece). Jednak ŚJ między innymi w tych pismach wstawili imię Jehowa ("Chrześcijańskie Pisma Greckie..." s.413). Aby usprawiedliwić swój czyn ŚJ piszą: "To prawda, że żaden z zachowanych greckich manuskryptów 'Nowego Testamentu' nie zawiera imienia własnego Boga.
(...)
33) Aby nie dopuścić, by Chrystusa uważano za Boga w Łk 17:16 wstawiono imię Jezus oddzielające go od Niego, a przecież Łk 17:15n. sugerując Bóstwo Jezusa podaje: "uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu" tzn. Jezusowi. Patrz też rozdz. "Imię Chrystusa" pkt 10.7.

Na pytanie ŚJ, czemu Kościół w Polsce w III wyd. nie umieścił wszędzie imienia Jahwe, padają ze strony katolików różne odpowiedzi. Niektórzy sądzą błędnie, że powodem byli ŚJ, przez których jak podaje Rz 2:24: "poganie bluźnią imieniu Boga". Wg innych, ze względu na szacunek imię to pominięto, lub ze względu na brak pewności czy forma Jahwe jest taka sama jak wymawiał Mojżesz. Tak jednak nie jest.

Powodem szerokiego nie stosowania imienia Jahwe w tej ed. Biblii było przystosowanie jej do potrzeb liturgii Mszy św. (patrz BT 'Wstęp' wyd. III). W liturgii (por. Dz 13:2 gr. leitourgia) w nabożeństwach od czasów apostolskich nie stosowano nigdy hebr. imienia Jahwe. Wypowiadano jedynie aklamację "Alleluja", używaną i dziś. NT, najstarsze homilie i lekcjonarze potwierdzają to. Septuaginta grecki przekład ST używany przez Apostołów nie zawierał już tetragramu JHWH (owszem, istniały papirusy z tetragramem, ale np. Hbr 1:10 będący fragm. Ps 102:26, odniesiony do Jezusa ukazuje, że teksty ST, z których korzystali Apostołowie nie zawierały go! Podobnie jest z 1P 2:3 będącem fragm. Ps 34:9. [ŚJ też Hbr 1:10 i 1P 2:3 odnoszą do Syna, "Prowadzenie rozmów..." s.378; Strażnica Nr 11, 1994 s.30]). Nie wszystkie też hebr. papirusy zawierały w czasach apostolskich imię Jahwe. "Communio" Nr 1, 1994 s.43-4 w art. pt. 'Imię Boże w Izraelu' donosi: "niektóre hebrajskie rękopisy Biblii znalezione w Qumran mają w miejsce tetragramu Adonaj (Pan)". Nie wykluczało to stosowania imienia Jahwe poza liturgią. Stosowali je niektórzy chrześcijanie pierwszych wieków (patrz broszura ŚJ "Imię Boże..." s.7 lub kom. KUL do Wj s.303 rozdz. "Imię Boże Jahwe"), stosuje się je i dziś. Biblia Poznańska (wyd.I 1974-5 i wyd.II 1982-7), która nie służy liturgii, a w której wszędzie gdzie w tekście hebr. występuje tetragram JHWH, zamieszcza go również. Komentarze do Pisma Św., które zawierają tekst biblijny, wyd. przez KUL od 1961r. do dziś, też zawierają imię Jahwe. Patrz też kom. KUL do Wj rozdz. "Imię Boże Jahwe".
(...)
Jak widać nie chęć zatajenia imienia, nie ŚJ, ale nawiązanie do prawie 2000-letniej Tradycji Apostolskiej jest powodem nie przywiązywania przesadnej wagi do imienia Jahwe. Nie w liczbie występowania tetragramu jest nasze zbawienie lecz w osobie Jezusa, o którym Dz 4:12 mówią: "I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni".

3) Określenie "Jehowa" jest błędną wersją imienia Jahwe. Ten błąd wykazują filologowie. Mówią oni, że pod tetragram hebr. JHWH, żydowscy masoreci dopisali znaki samogłoskowe wzięte z imienia Bożego Adonaj tzn. Pan lub Elohim tzn. Bóg. Przez szacunek (ze strachu przed niegodnym wymawianiem) dla imienia Bożego Żydzi zastępczo stosowali w miejscach występowania w Biblii JHWH imiona Adonaj i Elohim. Inni nie zrozumieli intencji masoretów i zaczęli nieprawidłowo odczytywać tetragram (broszura ŚJ "Imię Boże..." s.. Strażnica Rok CI [1980] Nr 21 s.5 to przyznaje: "Imię Boże w postaci 'Jahwe' (czasami 'Jahue') stanowi po prostu próbę wyrażenia go w sposób bliższy pierwotnej hebrajszczyźnie. (...) W ciągu wieków zatraciła się prawidłowa hebrajska wymowa imienia Bożego. Toteż nie ma pewności, jakich samogłosek należałoby użyć dla jego [JHWH] dopełnienia. Przez połączenie tetragramu ze znakami samogłoskowymi dwóch słów hebrajskich: Adonaj (Pan) oraz Elohim (Bóg), powstała wymowa Jehowah. (...) Niemniej wielu znawców języka hebrajskiego twierdzi, że bardziej poprawna jest forma 'Jahwe'. "

Nie wiem, czy Ci wiadomo, ale znaleziono pod Qumran oryginalne teksty Pisma Świętego (Starego Testamentu) - których tekst jest w pełni zgodny z obecnym przekładem - zarówno Chrześcijańskim, jak i Judaistycznym.
Nie ma więc przekłamań w chrześcijańskim wydaniu Pisma Św.
Są natomiast przekłamania w wydaniach sekt - np. Świadków Jehowy.
Polecam :
tekst Wł. Bednarskiego
Zatem - zarzut o "zmianach w Piśmie przez Katolików" należy uznać za bezzasadny a otwarte pozostaje pytanie:
- Dlaczego Chrystus sam siebie przedstawiał imieniem Boga

J 8: 24 Bw "Dlatego powiedziałem wam, że pomrzecie w grzechach swoich. Jeśli bowiem nie uwierzycie, że to Ja jestem, pomrzecie w swoich grzechach.

rm,aYOw: hy<h.a, rv,a] hy<h.a, hv,mo-la, ~yhil{a/ rm,aYOw:

`~k,ylea] ynIx;l'v. hy<h.a, laer'f.yI ynEb.li rm;ato hKo



Odpowiedział Bóg Mojżeszowi:

„JESTEM, KTÓRY JESTEM”. I dodał:

Tak powiesz synom Izraela: JAM JEST posłał mnie do was”.

(Wj 3, 14)[30].
(...)
C) „Jahwe (hwhy ) - to jest imię moje na wieki” (Wj 3, 15)



Pełne brzmienie w. 15 w trzecim rozdziale Księgi Wyjścia jest następujące:

ynEB.-la, rm;ato-hKo hv,mo-la, ~yhil{a/ dA[ rm,aYOw:

yhel{a/ ~h'r'b.a; yhel{a/ ~k,yteboa] yhel{a/ hw"hy> laer'f.yI

~l'[ol. ymiV.-hz< ~k,ylea] ynIx;l'v. bqo[]y: yhel{awE qx'c.yI

`rDo rdol. yrIk.zI hz<w>



I rzekł znowu Bóg do Mojżesza: «To powiesz synom Izraela: Jahwe, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, Bóg Jakuba posłał mnie do was: To jest imię moje na wieki i to pamiątka moja na pokolenia».

(23) I rzekł do nich: Wy jesteście z niskości, Ja zaś z wysokości; wy jesteście z tego świata, a Ja nie jestem z tego
świata.
jak widzisz Jezus powiedzial "Ja nie Jestem"
czy mowil o swoim imieniu ?

Ja1 !
Pełen tekst cytowałem już w poście :
I rzekł znowu Bóg do Mojżesza: &laquo;To powiesz synom Izraela: Jahwe, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, Bóg Jakuba posłał mnie do was: To jest imię moje na wieki i to pamiątka moja na pokolenia&raquo;.