Nie tylko droczenie i prowokowanie. Padają też bardzo konkretne pytania. Jak moje 3 posty wyżej. Tylko że nie ma na nie odpowiedzi...

Nie ma gdyż po pierwsze one także są prowokacją w którą nie dam się już wciągnąć(nie lubie takich zachowań) po drugie to nie jest głowny temat tutaj.

Czy wszystko co podważa tezę jest prowokacją? Staramy się uzgodnić czy płód to człowiek? Zdania są podzielone. Ja staram się skłonić do myślenia na temat KIEDY człowieka uznaje się za żywego, bo martwy człowiek w pewnym sensie przestaje być człowiekiem. Dlatego drążę temat. A kiedy człowiek jest martwy? Większość się zgodzi, że wtedy, gdy jego mózg nie funkcjonuje. Ważne, by to potwierdzić rzetelnymi badaniami, których procedurę opracowali lekarze i o której wspominałem. Jeśli takiej procedury się nie przeprowadzi, to oznacza to, że zwyczajnie nie sprawdzono czy mózg funkcjonuje czy nie. Może się więc okazać, po pobieżnym i powierzchownym badaniu, że ktoś wyciągnie wniosek iż mózg nie działa, a więc jest martwy. Tymczasem wcale tak być nie musi! Pełna procedura pozwala z bardzo dużym prawdopodobieństwem ustalić czy rzeczywiście mózg (jego różne części) działa czy też nie.
Skoro w książce nie wspomina się o takim badaniu, a wspomina się o śpiączce, to można z dużym prawdopodobieństwem przypuszczać, że opisywany mózg nadal działał (choć wyraźnie odmiennie niż zazwyczaj) i produkował różne dziwne wizje, będące wypadkową zakodowanych w nim informacji oraz dochodzących doń bodźców zewnętrznych. To znane zjawisko. Wielu ludzi w stanie śmierci klinicznej doświadcza uczucia błogości, ciepła, światła - to oczywiście może być uznane przez wyznawców danego bóstwa za dowód na istnienie owegoż, ale prostsze wytłumaczenie stanowi, że takie są efekty działania mózgu w skrajnym stanie jakim jest śmierć kliniczna. Interesujące mogłyby tu być badania na zwierzętach, polegające na podglądaniu tego co wyobraża sobie dane zwierzę. Gdyby to było podobne obrazy, to przynajmniej część bogów można by z tego zjawiska wyeliminować, gdyż niektórzy bogowie nie zapewniają zwierzętom życia po śmierci.
Reasumując, moim zdaniem życie człowieka kończy się w chwili, gdy mózg przestanie funkcjonować nawet na najgłębszych i najbardziej podstawowych poziomach). Moim zdaniem człowiek z mózgiem, który nie wykazuje śladów funkcjonowania nie jest człowiekiem. Człowiek bez mózgu też człowiekiem nie jest. Choć ciało może dłużej lub krócej żyć (wspomagane lub nie). Takie coś jest ciałem człowieka, żywym lub martwym, ale nie człowiekiem. Zgodzisz się?

I ok skoro tak uważasz to spoko. Twoja sprawa. Ja uważam inaczej. My to nie tylko ciało Na NAS składa się jeszcze świadomość i dusza(tzn takie moje zdanie). Choć ciężko to udowodnić w 100 proc. Gdyby się dało nie byłoby wiary a wiedza Aczkolwiek wieeeeele wskazuje na to, że jest tak jak ja uważam. Dlatego dla mnie poczęte dziecko żyje(niewątpliwie), posiada duszę i pewnego rodzaju świadomość i jest dla mnie w pełni człowiekiem. A jeśli żyje - to się nie zabija. Mozg kształtuje się u płodu stosunkowo szybkio (jeśli dla was wyznacznikiem jest mozg) a serce bije już od 3 tyg. Więc dla mnie nie ma żadnych dylematow....

Zawsze ktoś może stwierdzić, że czegoś nam brakuje do pełni człowieczeństwa i co wtedy?

Wtrącę swoje 3 grosze:
Uważam że o człowieku można mówić w chwili zapłodnienia, gdy plemnik łączy się z komórką jajową. Plemnik przestaje być plemnikiem, komórka jajowa przestaje być komórką jajową. Od tego momentu łączą się w "jedno", zaczyna się podział komórek.
Dalej: dziecko, gdy się rodzi, ma kształt człowieka. Ale nie zawsze miało rączki i nóżki. One się wykształciły. Z czego? Właśnie z tej komórki, która została zapłodniona i rozpoczął się w niej podział komórkowy. Więc zapłodnienie jest punktem kulminacyjnym - kiedy zaczyna się wykształcać CZŁOWIEK.

Tak Nickel to prawda, ale niektórzy nie chcą jej przyjąć. Oby nigdy nikt nie zakwestionował ich człowieczeństwa bo może się to dla nich źle skończyć (np. wyborem jakiejś osoby heh)

OK, zatem płód jest człowiekiem, ale nie jest osobą ludzką. Zgadzamy się?

Człowiek = osoba ludzka ? Czy nie?

Nie.

Człowiek - organizm z gatunku homo sapiens, przynajmniej wg. wypowiadających się tu ostatnio katolików.

Osoba ludzka - autonomiczna jednostka rozumna oparta na materialnym fundamencie organizmu ludzkiego.

O! Dziękuję. Chodziła mi taka myśl po głowie nie od wczoraj, ale brakowało mi pomysłu na jej wyrażenie.

No, tymczasowo może być, ale ta definicja może się zdezaktualizować szybciej niż się spodziewamy i trzeba będzie ją rozbudować.
Pozwolę sobie zacytować usera z innego forum:

Czemu mamy zatrzymywac sie na niescislych okresleniach faz rozwoju? Idzmy na calosc. Kazdy z nas umrze, a wiec zaplodnione jajo, noworodek, czlowiek jest faktycznie trupem! Dla mniej drastycznych porownan; skorzystajmy z nauk Kosciola. "Z prochu powstales i w proch sie obrucisz". Czyli kazda zygota jest prochem. Tyle stron dyskusji o prochach (nie mylic z tym z czym mylicie!)?
[...]

Uwagę osobistą przenoszę do uwag wzajemnych. Mariel

Czyli IQ decyduje o człowieczeństwie? Przy IQ=60 nie mamy do czynienia z człowiekiem?

Dwaj wielcy władcy XX wieku mieli inne zdanie. Jeden definiował rasowo, drugi ideologicznie.

Debilizmem jest ustanawianie granicy 12 tygodni rozwoju, aby uznać człowiekiem.

Czytaj uważnie. Mowa o osobie ludzkiej, nie człowieku.

A debil też człowiek. I osoba.

Twoje szczescie, ze moderatorem katolickim nie jestem. W innym wypadku post bym przeniosl do "Rozmowy ze Swiadkami Jehowy", bo ja uczciwe serce mam i sie nie patyczkuje!