- więc jakie masz prawo decydować o moich wydatkach?

Zgoda. Ale dotacje z budżetu państwa i bezmyślne przekazywanie przez Komisję Majątkową w sumie milionów zł rocznie to raczej nie tylko Twoje wydatki prawda?

W dniu 3 lipca 2006 r. Komisja Wspólna Rządu i Episkopatu Polski podpisała protokół zezwalający na objęcie obszaru tzw. Ziem Odzyskanych postępowaniem regulacyjnym prowadzonym przez komisję do spraw zwrotu mienia Kościoła katolickiego oraz innych kościołów i związków wyznaniowych.
Należy zauważyć, że polski Kościół katolicki nie miał żadnego majątku nieruchomego na Ziemiach Odzyskanych. Majątek nieruchomy, stanowiący obecnie własność Kościoła katolickiego na tych terenach, został przekazany na własność Kościoła, w drodze ustawowej, w latach 70. ubiegłego wieku. W ten sposób usankcjonowano faktyczne objęcie w posiadanie w okresie powojennym przez Kościół katolicki około 6500 nieruchomości wykorzystywanych dla celów kultu religijnego. Obiekty te w większości stanowiły przed wojną własność osób prawnych Kościoła katolickiego III Rzeszy. Ponadto ustawodawstwo to usankcjonowało zajęcie via facti przez Kościół katolicki szeregu obiektów, stanowiących przed wojną własność protestanckich związków wyznaniowych, które nigdy nie były własnością Kościoła katolickiego. Nabyty został wtedy majątek stanowiący własność Skarbu Państwa.
Polski Kościół katolicki nigdy jednak nie był i nadal nie jest następcą prawnym Kościoła katolickiego III Rzeszy na terenach Ziem Odzyskanych. Stąd też nie ma najmniejszego uzasadnienia dla obejmowania postępowaniem regulacyjnym również tych obszarów. Nie posiadał on bowiem i do chwili obecnej, zgodnie z art. 4 konkordatu z dnia 28 lipca 1993 r. (Dz. U. z 1998 r., Nr 58, poz. 318), nie posiada osobowości prawnej prawa publicznego. W związku bowiem z wypowiedzeniem przez rząd Polski poprzedniego konkordatu i wejściem w życie z dniem 1 stycznia 1946 r. nowych przepisów o aktach stanu cywilnego Kościół katolicki utracił w 1946 r. funkcje mogące stanowić podstawę do uznawania go za osobę prawa publicznego.
Kwestia publicznoprawnego statusu Kościoła katolickiego ma zaś kluczowe znaczenie dla kwestii następstwa prawnego w zakresie prawa własności nieruchomości po Kościele katolickim III Rzeszy i jego osobach prawnych na terenie Ziem Odzyskanych. Zgodnie z regulującym te zagadnienia art. 2 ust. 4 w związku z ust. 1 lit. c dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich (Dz. U. Nr 13, poz. 87, z późn. zm.) majątek niemieckich i gdańskich osób prawnych przeszedł z mocy samego prawa na własność Skarbu Państwa. Wyjątkiem był tu majątek osób prawnych prawa publicznego, który z mocy prawa przeszedł na własność odpowiednich polskich osób prawnych. W braku takich osób lub w razie zbiegu zainteresowań kilku osób prawnych uchwała Rady Ministrów miała oznaczyć osobę prawną, na własność której ma przejść majątek. Ponieważ Kościół katolicki w Polsce nie posiadał i nie posiada osobowości publicznoprawnej jego jednostki organizacyjne nie mogą być uważane za odpowiednie osoby prawne w rozumieniu art. 2 ust 4 wspomnianego dekretu. Tym samym nie może on wywodzić swych roszczeń do nieruchomości na terenie tzw. Ziem Odzyskanych z następstwa prawnego po Kościele katolickim III Rzeszy i jego osobach prawnych (uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 19 grudnia 1959 r., sygn. akt: 1 CO 42/5, OSN 1960/II poz. 33 - wpisana do księgi zasad prawnych i do chwili obecnej wiążąca składy Sądu Najwyższego).
Nie ma najmniejszych podstaw prawnych do dokonywania przez Komisję Majątkową jakichkolwiek zwrotów nieruchomości, ewentualnie przyznawania nieruchomości zastępczych Kościołowi katolickiemu z powołaniem się na uprzednią własność Kościoła katolickiego III Rzeszy i jego osób prawnych na terenie Ziem Odzyskanych. Przyjęcie takiej możliwości stanowi pogwałcenie interesów państwa polskiego i obowiązujących regulacji prawnych.

Masz rację nie wysilaj się ...każdy rozumny wie, że długi lub rzeczy bezprawnie zagrabione, w normalnych warunkach w demokratycznym kraju, oddaje się.

Ja nie rozumiem jak można patrzeć na kościół i oceniać go poprzez to że dany ksiądz ma lexusa a tamten wielką plebanię.

No mariolcia zapoznaj się dokładniej z działalnością Maksymiliana Kolbe przed wojną i jego publikacjami. Niemniej jego heroicznego czynu dla ratowania życia drugiego cżłowieka nie mam zamiaru przekreślać ani negować. Ot taki trochę paradoks historyczny.