Aniu, w naszym zyciu najistotniejsza sprawa jest nasza relacja z Bogiem, rowniez w czasie przystepowania do sakramentu pojednania. Skupianie sie na warunkach zewnetrznych, osobie kaplana, swoich doznaniach i emocjach po spowiedzi jest niewystarczajace. Owszem, te zewnetrzne warunki moga i powinny nam w jakims sensie pomagac, ale mysle, ze pierwsza rzecza jest uswiadomienie sobie, po co ide do spowiedzi.
Ide jako grzesznik, by stajac przed Bogiem w prawdzie, wyznac swoje grzechy, by Bog w swoim milosierdziu przebaczyl mi je i przywrocil godnosc dziecka Bozego. Sakrament pojednania jest sakramentem uzdrowienia nie przez to, co kaplan do mnie mowi, jak mnie traktuje, albo gdzie ten sakrament sie dokonuje, ale dlatego, ze otwierajac sie przed Bogiem, stajac jako czlowiek grzeszny, potrzebujacy Bozej laski i przebaczenia, pozwalam Mu dotknac moich zranien, bolaczek i tego, z czym sobie sama nie jestem w stanie poradzic, pozwalam Mu zmieniac swoje zycie. To Bog dziala w sakramencie, nie kaplan; kaplan jest narzedziem w reku Boga i szafarzem Jego milosierdzia bez wzgledu na to czy spowiedz odbywa sie w konfesjonale czy poza nim i kazdym kaplanem Bog posluguje sie tak, jak chce.
W konfesjonale czy poza nim, to sprawa tego, co mnie konkretnie bardziej odpowiada, a nie tego, ktora forma jest lepsza. A co mam zrobic w przypadku dlugotrwalej nieobecnosci stalego spowiednika lub jesli na dluzszy okres wyjade gdzies daleko i nie bede miala mozliwosci spowiadac sie u swojego spowiednika i kierownika duchowego poza konfesjonalem? Czy z tego powodu mam zrezygnowac z tego sakramentu? zrezygnowac z czerpania ze zrodla, pozbawic sie spotkania z przebaczajacej Miloscia Ojca?

Zeby na to odpowiedziec, musze sobie zdac sprawe, co jest dla mnie wazniejsze: moj komfort psychiczny czy moja relacja z Bogiem, ktory mnie ukochal tak bardzo, "ze Syna swego Jednorodzonego dal, aby kazdy, kto w Niego wierzy, nie zginal, ale mial zycie wieczne."

michał, spowiadałam się poza konfesjonałem. Nie sądzę, aby było to głębsze, lpsze. Jest tak samo. Może być szybko, może być dokładnie itd. Ja też lubię, jak zostanę wysłuchana i mi Ksiądz poradzi itd. Myślę, ze dobrze mieć stałego spowiednika.

Michał jak najbardziej polecam Ci spowiedz poza konfesjonałem...miałam to szczescie ze przed znalezieniem stalego spowiednika zazwyczaj trafiałam na kapłanów z charyzmatem...Teraz jednak mam stalego spowiednika i kierownika przy którym wzrastam duchowo...daje mi dosc duze pokuty bo sama o nie prosze i kazdy grzech szczególowo objasnia tak ze jak ide do niego do domku to wychodze po 3 godzinkach

Wszystko zależy od penitenta.

Niektórym wręcz lepiej się spowiada za kratkami, w pudełku (konfesjonale), czego ja akurat zrozumieć nie mogę Inni wolą bardziej formę rozmowy, kiedy np siedzi się naprzeciwko spowiednika, albo też np. spowiedź w ramach wspólnej przechadzki (takie coś często można zaobserwować w górach).

Ważne jest, że człowiek czuje potrzebę oczyszczenia serca przed Bogiem

Mówicie, ze w konfesjonale bez regułek a zwykłą rozmową. No dobra, ale jeśli mogę wiedzieć, jak to wygląda. Od zawsze "używałam" regułek i trochę ciężko mi to sobie wyobrazić.

Rozmowa - w tym sensie, że siedzisz sobie z księdzem - wszystko normalnie, formuła rozgrzeszenia jest tak, jak w konfesjonale. Ale Twoje wyznawanie grzechów i nauka księdza jest taka mniej... sformalizowana. Nie jesteś anonimowym penitentem za kratkami - a konkretną osobą, rozmawiacie twarzą w twarz.

Posty przeniesione.

mam pytanie - czy zdarzyło się Wam kiedyś poprosić o Spowiedź poza konfesjonałem, ale zupełnie obcego księdza, i czy ksiądz ten się zgodził, pomimo, ze Was nie znał?

Tylko czy wtedy użyć tej formułki? Jaki się wtedy spowiadać? Dla kogo taka forma jest dobra?
(przeczytałam cały ten wątek, ale na te pytania nie znalazłam odp, dlatego "odświeżam" temat )

Pozdrawiam

Osobiście się tak nie spowiadałem, ale na pieszej pielgrzymce na której byłem była taka możliwość - w czasie drogi każdy mógł o dowolnej porze poprosić księdza o spowiedź

tylko, że wtedy było to normalne, warunki takie były
a w Kościele, można iść tak do księdza, który Cię nie zna, nie jest twoim stałym spowiednikiem? i jak potem?

To chyba zależy od księdza Ale przeciwwskazań chyba nie ma żadnych

Kilka razy. Np na pielgrzymkach, czy podczas odwiedzin u dzieci na obozie harcerskim, w lesie. Dlaczego ksiadz miałby się nie zgodzić? No i po co formułki? Wystarczy opowiedzieć swoimi słowami wszystko to, co ma być podczas spowiedzi powiedziane... chyba po to uczy sie dzieci tej formuki, żeby wiedziały, co po kolei mają mówić, a nie dlatego, że ona sama w sobie ma jakieś znaczenie...

no wiadomo, ze w takich okolicznościach się zgadza, ale mi chodzi o to, że jestem normalnie w Kościele i tam stoją drewniane konfesjonały, a nie las/pole/droga

No dobrze an_na ale co jest złego w konfesjonale?

Jeśli poprosisz księdza o spowiedź raczej nie powinien się nie zgodzić bez ważnego powodu (wszak jest po to aby służyć). Natomiast niekoniecznie musi się zgodzić na spowiedź poza konfesjonałem a tym bardziej poza kościołem. Zgodnie z Wprowadzeniem Teologiczno-Pastoralnym Sakramentu Pokuty w wytycznych Polskich czytamy m.in.

Rozumiem, że często wydaje nam się, że poza konfesjonałem to spowiedź będzie bardziej na luzie, że nie trzeba będzie używać formułek itp itd... no ale ja nadal nie rozumiem dlaczego nie można tych postulatów zrealizować w konfesjonale?

I takie moje doświadczenie z ostatnich rekolekcji i takich "pokojowych" spowiedzi. Całkiem szczerze przyznaje się, że załamałam się gdy przychodząc do spowiedzi ksiądz zaproponował mi wielki bardzo wygodny fotel na miejsce spowiedzi. Podziękowałam i powiedziałem, że ten sakrament przyjmuję na kolanach.

Pozdrawiam [/quote]

Wiele razy Chociaż zazwyczaj musiałam najpierw tłumaczyć , dlaczego tak... Ale zdarzyło mi się np. zadzwonić domofonem do całkiem obcego księdza, który zgodził się natychmiast, w ogóle o nic nie pytając. - szukałam wówczas spowiednika 2 tygodnie. Poprzedni pytani odmawiali. Stojąc przed drzwiami tej plebani, pomyślałam, że to będzie moja ostatnia próba. Nie znałam żadnego księdza- nacisnęłam przypadkowy dzwonek z 5-ciu. Ksiądz nie tylko zgodził się natychmiast, ale ... okazało się, że pozostali kapłani byli wówczas nieobecni.

Wiesz, Anno - kiedyś płakałam, jak się księża nie zgadzali. Ale po kilku podobnych razach, kiedy kapłan, który się zgodził okazywał się typem idealnego spowiednika (wg mojej subiektywnej oceny oczywiście), doszłam do wniosku, że poprzez te odmowy Jezus pomaga mi znaleźć właściwego ksiedza.
Dlatego proszę, nie zrażaj się i nie poddawaj, jeśli pierwszy spytany ksiądz odmówi

Mrówka- ja siedzę. I bardzo sobie cenię taką możliwość. Po dłuższej spowiedzi miałam kłopot z wstaniem i chodziłam pół dnia kulawa ... wolę siedzieć, niż koncentrować się na bólu kolan. Więc się nie załamuj- nie każdy wybierając taką formę kieruje się swoją wygodą.