Miałam kiedyś taką sytuację ze spowiedzią- dawno, już kilka lat temu. Miałam do wyznania coś co było dla mnie trudne, osobiste i niewątpliwie był to grzech ciężki. I trafiłam na księdza który był jakiś bardzo mało sympatyczny, oschły, zamiast pomóc i podnieść na duchu tylko krytykował. Wyspowiadałam się ale wydaje mi się ze mocno uogólniłam to co miałam powiedzieć... To było dawno, byłam potem wiele razy do spowiedzi, wiele się zmieniło w moim życiu i można tak powiedzieć że tamte sprawy należą do przeszłości. ALe czasem mam taką myśl że świadomie wtedy wyrażałam się ogólnie i niezbyt precyzyjnie, że może tak nie do końca szczerze sama nie wiem czy coś powinnam z tym robić, jakoś do tego wracać jeszcze jeśli jest to już nieaktualne...

przestać się przejmować na litość boską.

Podejrzewam, że chodziło o grzech onanizmu? Założę, że tak było i na tym przedstawie problem.

Jeśli użyłabyś stwierdzenia "miałam nieczyste czyny" - spowiednik pewnie z grubsza by zrozumiał o co chodzi - w razie wątpliwości mógłby dopytać. Grzechy najlepiej nazywać po imieniu mówiąc co się zrobiło, nie mniej MOIM ZDANIEM wyznanie "nieczystych czynów" w przypadku onanizmu jest jako tako wystarczające (w przypadku współżycia przed ślubem, czy zdrady małżeńskiej to zbyt ogólne stwierdzenie).
Powiedzenie; "miałam złe czyny" to już z pewnością za mało - równie dobrze można by przyjść do konfesjonału mówiąc; "zgrzeszyłam".

Sama oceń na ile dałaś szansę spowiednikowi poznać Twój problem. Jeśli mimo wszystko masz wątpliwości powiedz o tamtej sytuacji przy następnej spowiedzi. Nie próbuj tego nazywać, zamykać w jednym zdaniu - powiedz to tak jak nam napisałaś.

z modlitwą, pozdrawiam

po prostu powiedz o tym przy najbliższej spowiedzi, powiedz co czujesz...
Ja miałam podobnie, w sumie na ostatniej spowiedzi przed znalezieniem stałego spowiednika po każdym wypowiedzianym grzechu czułam się strasznie krytykowana, poniżana.... po prostu zabrakło mi już siły i odwagi, żeby wypowiedzieć grzechy, które w pewien sposób wiązały się z innymi wypowiedzianymi wcześniej... stwierdziłam, że wystarczy :/
potem po spowiedzi miałam trochę wątpliwości i bałam się, że źle zrobiłam... ale normalnie przystępowałam do Komunii...
Tak naprawdę dopiero przed kolejną spowiedzią - zresztą sporo czasu później, przy rachunku sumienia, zaczęłam się nad tym głębiej zastanawiać, zaczęłam się bać, że być może to były Komunie świętokradcze...
powiedziałam o tym spowiednikowi, poprosił, żebym powiedziała, jakie grzechy nie zostały wtedy powiedziane... i tyle
jeśli nie daje Ci to spokoju - najlepiej wyjaśnić to ze spowiednikiem

Kastor nie zakładaj się bo akurat całkowicie nie trafiłes chodziło o coś zupełnie innego, ale dziękuję ci za przykład. Myśle że muszę przy którejś spowiedzi porozmawiać z księdzem, tylko trzeba się odwazyć
A swoją drogą zobaczcie sami- podobne doświadczenia ma tilla- jak wiele może zepsuć zły stosunek księdza spowiadającego do ludzi Kto jest bez winy niech pierwszy rzuci kamień.....

No, niestety....
Żeby było śmieszniej - ja z tym księdzem miałam niezbyt przyjemne doświadczenia już wcześniej - i wtedy sobie obiecałam, że więcej do niego do spowiedzi nie pójdę no, ale wyszło jak wyszło....
Być może tak musiało być, być może dzięki temu mam teraz swojego stałego spowiednika i naprawdę każdemu gorąco polecam (w sumie już dużo wcześniej kiedyś o tym myślałam, ale nigdy nie mogłam się na odwagę zebrać....)

A Kastor nie "zakładał się", tylko "założył", że tak było - czyli przyjął tę wersję wydarzeń i na niej zbudował swój przykład

aa to sorki:) niezbyt dokładnie czytam późno wieczorem:)