Wzruszyliście kiedys w konfesjonale księdza? jesli tak to w jaki sposob i jakich słów użyliście? I co zrobić, żeby nawet najbardziej twardy, ostry, radykalny ksiądz zauważył, że jesteś bardzo wrażliwy/a?
Może to pytanie nie jest za bardzo duchowe i głębokie jednak potrzebuje kilka odpowiedzi i nie wiem czy powinno się tu znajdować, więc w razie czego przepraszam.

Pozdrawiam

Pytanie jest specyficzne, bo mam wrażenie że szukasz sposobu na wzruszenie jakiegoś kapłana u spowiedzi. Pytanie po co? Rozumiem że nie o to pytasz, ale bywa tak że padają tu pytania które mogą sugerować że ktoś zbytnio skupia się na czymś zbędnym, czy i tak jest w tym wypadku?

Ja nie zaobserwowałem nigdy szczególnego wzruszenia, raczej troskę i chęc pomocy. I sądze że to można uczynić tylko szczerą, niezwykła spowiedzią, gdy dla spowiednika jest jasne że ten człowiek doświadczył np. cudu nawrócenia.

Co zrobić aby ten twardy ksiądz zauważył wraźliwość? A czy trzeba coś robić? Po co zabiegac o względy księdza u spowiedzi? Dla mnie mija się to z celem samej spowiedzi, natomiast jeśli już proponuje poprostu zwykłą spowiedz, bez nadmiernego starani się aby była wzruszająca dla księdza, czy jakoś idealna.

Księdza w czasie spowiedzi nigdy specjalnie nie "rozmiękczyłem". Co najwyżej sprowokowałem go do bardzo szczerej rozmowy, która nie odbywała się na zasadzie "Ja spowiadam a ty zeznawaj" ale "porozmawiajmy jak przyjaciele". Bardzo miło ją wspominam, choć trwała bardzo długo.

Poza tym księdza w konfesjonale mało co jest w stanie zdziwić albo poruszyć do tego stopnia, żeby nagle stał się wodospadem łez.

ja doprowadziłam 2 razy do śmiechu, ale pewnie to normalne...

he he a po co chcesz wzruszyć Księdza? Co chcesz przez to osiągnąć? Przecież nie o to chodzi w spowiedzi, aby zwracać na siebie uwagę. Masz dziwny cel spowiedzi. Powinieneś/powinnaś przy sakramencie pokuty dążyć do czegoś innego, a mianowicie do szczerej spowiedzi.
Ach te kombinacje.

U mnie na spowiedzi raz Ksiądz się zaśmiał. Ale nie było to w formie nabijania się. Nie będę pisała szczegółów.
Częściej doprowadzam spowiednika w stan złości. Ale myślę, że czasami taki krzyk bardzo pomaga, a przynajmniej mnie, bo w tedy coś do mnie dociera.

Ale bywają też łagodne spowiedzi.

JA też miałam chwile roztargnień na spowiedzi. Raz się zdażyło że spowiednik na mnie na krzyczał, bo uważał że było to potrzebne, bo czólam się lapiej. Ale i zdażyły sie chwile smutne bo czymś zmartwiłam księdza, ale i wesołe

ja mam poczucie humoru no i może dlatego, raz to było ostatnio, jak tak sobie gadaliśmy o moich studiach, bardzo sympatyczny ojciec był w konfesjonale no i po prostu fajnie się gadało, choć krótko. No a raz jak byłam mała i powiedziałam, że męczyłam mojego kota, ale nie wiem czy to takie śmieszne.... ksiądz powiedział mi, że nie muszę tego mówić.

pewnie dlatego że byłąś mała, ja miałam podobnnie tylko ja świnke męcylam to tez mi powiedział że nie musze tego mówić

Ale po co na siłę wzruszać? Spowiedź jest dla Ciebie, żebyś to Ty spotkał(a) się w prawdzie z Bogiem. Taka/i jaki jesteś naprawdę- wrażliwy czy niewrażliwy, mądry albo głupi, ale prawdziwy. Spowiednikowi nie trzeba niczego udowadniać- stały i tak to zauważy, "przypadkowemu" tym bardziej nie ma sensu. Spowiedź to nie konkurs piękności, ani wrażliwości.

pamiętaj - nie spowiadasz się dla Księdza,ale przychodzisz po Miłosierdzie Boże- na tym na Twoim miejscu bym się starała skupić.

Lubie te tematy gdzie ktoś przychodzi, napisze dwa słowa, a potem znika bez słowa.

Dziwne pytanie, nie rozumiem po co miałabyś wzruszyć księdza Mi się udało, ale to nie było zamierzone Wzruszył się bardzo chociaż ja osobiście wolałabym, żeby na mnie nakrzyczał

ja w stresie czasem mam pustke i sie zacinam i wtedy ta cisza miedzy mna i kaplanem w konfesjonae mnie dobija..;d a czy kogos wzruszylam ,raczej sie nie zdarzylo