Hm, niby tu jumik mówi, że zgorszenie to nie "ojej, ona coś tam zrobiła" tylko powodowanie cudzego grzechu. Nie wiem więc jak się ma do tego ten fragment Listu:



Tóż to jest bez sensu! Raz piszą, że gorszenie to powodowanie u słabszych uległości do grzechu, a drugi raz zgorszenie to... no właśnie, w tym przypadku co? Jestem wegetarianinem, brzydzę się mięsa, a mój brat wcina je na moich oczach mimo, iż mi się to nie podoba bo wolałbym, żeby tego nie robił. Ma przestać? Tylko dlatego, że MI się to nie podoba?

To przecież egoizm, który ponoć też jest grzechem. :S

To samo. Powodowanie u drugiej osoby grzechu, postępowania wbrew sumieniu, osłabienia moralności. Jest to wytłumaczone w tym samym rozdziale nieco wcześniej. Jeśli dalej nie jest jasne, to polecam poszukanie jakiegoś komentarza do tego fragmentu.

Ok czyli tak jak wcześniej powiadasz. W takim razie to mnie tylko utwierdza w przekonaniu, że to wszystko nie ma najmniejszego sensu (czyt. argumentacja KK o zgorszeniu) i nie sprawdza się w codziennym życiu.

Jedząc kiełbasę powoduję cudzy grzech, dobre.

Jutro piątek, Mroczny, czas zjeść jakieś smaczne mięsko na oczach katoli: ).

W to, że wszyscy patrzyli ze zgorszeniem i nikt się nie zastanawiał, jak sytuacja może wyglądać naprawdę, trudno mi uwierzyć...
Moim zdaniem to jest właśnie klasyczny przykład źle rozumianego zgorszenia. Już samo myślenie w ten sposób wydaje mi się wątpliwe moralnie, a głośne wyrażanie takich insynuacji ociera się o obmowę.

Natomiast "gorszenie maluczkich" ze strony księdza miałoby miejsce, gdyby faktycznie miał dziecko i kochankę na boku.



Zgadam się, że to niewłaściwe postępowanie, ale powtórzę po raz kolejny: nie na tym polega zgorszenie.



I znowu musze się powtórzyć : nie należy popadać w przesadę, bo wszelka przesada jest niezdrowa. Niezdrowa jest przesada polegająca na życiu wyłącznie cudzymi doświadczeniami jak i całkowite ich ignorowanie.

A skąd byś wiedział, że faktycznie ma kochankę i dziecko na boku? Bo z zewnątrz nikt nie wie, czy to jego siostra czy kochanka. Tak więc sytuacja wygląda tak samo, tylko,że ty twierdzisz, że raz jest to zgorszenie, a raz nie, mimo, że sytuacja jest taka sama. Raz się ludzie gorszą, a raz nie, nawet jeśli nie wiedzą, czy Faktycznie ma kochankę, czy też siostrę?

Po raz kolejny apeluję o brak przesadyzmu W ten sposób to możemy sobie teoretyzować, że nie mogę mieć 100% pewności, iż nie ożeniłem się ze swoją biologiczną siostrą.
Jeśli np. chodziłem z nim do klasy, często byłem u niego w domu i żadnej siostry nie widziałem, o żadnej nigdy nie wspominał itd., to chyba mam mocne podstawy aby przypuszczać, że tej siostry nie ma?



To jedynie Twoje założenie, że sytuacja jest taka sama. Nie wiem, na jakiej podstawie je poczyniłeś.

Bo jeśli tego księdza nie znałeś, i jesteś jakimś tam parafianinem, i widzisz, że idzie z taką kobietą, to sytuacja jest taka sama. Rozumiesz? Ale pomimo tego upierasz się, że:

a) jeśli ta kobieta jest jego siostrą, to zgorszenia nie ma
b) jeśli ta kobieta jest jego kochanką, to zgorszenie jest

A przecież jako przeciętny parafianin nie znający się z tym księdzem nic o nim nie wiesz, nie wiesz też, czy ma jakąkolwiek rodzinę, rodzeństwo- nie wiesz, czy to jego siostra czy kochanka. To jak to możliwe, że nie wiedząc tego, raz się zdarzy, że widząc ich razem będzie to zgorszenie, a raz nie?

OK, teraz rozumiem, o co Ci chodzi. Może rzeczywiście źle się wyraziłem... Pisząc "gdyby faktycznie miał dziecko i kochankę na boku" miałem na myśli, że gorszącemu się byłyby znane fakty uprawiające go do takiego wnioskowania, a nie tylko słabe domniemania jak w przykładzie podanym przez Wierzbę

Kilka lat temu jechaliśmy z moim Mężem (wtedy jeszcze niemężem) w odwiedziny do jego dalekiej rodziny. Rodzina ta była sympatyczna, ale bardzo, bardzo katolicka, ale wiedziała o tym, że my nie jesteśmy. Te poglądy zawsze nas dzieliły, ale wiele o tym nie dyskutowaliśmy (po co się kłócić skoro żadna ze stron zdania nie zmieni), jedynie w zarysie każdy znał zdanie drugiej strony.
Z okazji przyjazdu, i dłuższego pobytu, nocowaliśmy u naszych gospodarzy, którzy z tej okazji poprzestawiali łóżka by uniemożliwić nam wspólne spanie. Ze względu na brak miejsca pokój był i tak wspólny, ale do co łóżek - nie oszukiwaliśmy się, ze zrobiono to celowo. Poprzestawialiśmy po swojemu licząc na to że gospdarz zrozumie ta aluzję bez zbędnej i krępującej rozmowy, po czym rano, wychodząc "na miasto" zostawiliśmy to tak, po południu - zastaliśmy znowu rozdzielone. Zabawa trwała przez pare dni. Do dzis nie rozumiem motywów tych ludzi, pewnie chodziło o jakiś rodzaj satysfakcji z wpajania na siłę komuś swojej ideologii... no nie wiem, ale myślę że niebawem się dowiem bo zamierzam zachować się teraz podobnie, tylko "w drugą stronę". Sytuacja odwróciła się w tym roku, tamta rodzina przyjeżdża do nas w gości, lubimy ich ogólnie (poza tymi religijnymi różnicami zdań) więc cieszymy się ich wizytą. Przygotowaliśmy już wspólne (!) łózko dla kuzynki Męża i jej narzeczonego

Wątpię, pewnie motywem było uspokojenie sumienia wobec ryzyka tzw. grzechów cudzych.

czeresniowa,
postepuje dokladnie jak Twoi krewni gdy u mnie nocuje jakas para niemalzenska. i nie ma to nic wspolnego z wpajaniem komus wlasnej ideologii bo nie od dzis wiem ze swiata nie zbawie i zakazaniem spania w jednym lozku i nie nawroce ludzi na czystosc przedmalzenska. robie to raczej dlatego ze taki jest moj obowiazek jako osoby wierzacej. Kosciol nakazuje nie tylko nie sypiac ze soba bez slubu ale i unikac sytuacji ktore moglyby taka pokuse tworzyc. a ofiarowanie parze niemalzenskiej wspolnego lozka we wlasnym domu jest jak najbardziej tworzeniem wlasnie takiej okazji do pokusy. nawet jesli maja stresa lub cokolwiek innego co uniemozliwi im uprawianie seksu pod moim dachem. to po pierwsze.
a po drugie w ten sposob daje jasno swiadectwo zycia wedlug pewnych zasad i wartosci. jesli dla mnie nauka Kosciola na temat moralnosci jest wazna, to przestrzegam jej nie tylko w stosunku do siebie i mojego meza ale takze w stosunku do tych ktorych goszcze w moim domu. jesli chca wspolzyc u siebie czy gdziekolwiek indziej, prosze bardzo. ja jako gospodarz mam prawo i obowiazek ustalac w moim domu zasady ktore uwazam za sluszne, nawet jesli osoby ktore musza sie do nich zastosowac nie maja zamiaru przestrzegac ich w swoim zyciu. ot co.
mysle ze twoja rodzina nie jest tak naiwna aby wierzyc ze nawroca was poprzez rodzielanie waszych lozek.mysle raczej ze maja podobne motywy postepowania jak moje.
a to ze chcesz zrobic im numer i polozyc do lozka dwoje ludzi ktorzy nie sa malzenstwem aby postapic przekornie, nie jest wcale ani smieszne ani logiczne. jest wrecz niesmaczne i malolackie

Śmieszne to to nie jest, ale za to zabawne .

madness,
Nie chcę się z Tobą kłócić, ale Twoich argumentów można użyć identycznie "w drugą stronę.

Dla Ciebie zasady te są katolickie. A dla mnie zasadą (i wartością) jest by kochający się ludzie mieli do siebie jak największy dostęp przez większość czasu. Powinni się przytulać, głaskać, rozmawiać, i współżyć też, jesli chcą, i nie stresować tym "co swiat powie", bo nie robią nic złego. Takie zasady panują pod moim dachem. Oczywiście nikogo nie nawrócę na to by zgodnie z moimi przekonaniami uprawiał seks przed ślubem, to już kwestia wolnej woli. Ale moim punktem honoru jest by pary (małżeńskiej czy niemałżeńskiej) o której wiem że się kochają, nie obrażać rozdzielnym łóżkiem. Niniejszą wypowiedź można zakończyć nawet prost Twoim cytatem.

Po prostu zgodnie z moimi przekonaniami, o ile wiem, ze moi goście są parą i istnieje cień szansy że mogliby mieć ochotę się w nocy choćby poprzytulać wspólnie w łóżku (a także jeśli wola -uprawiać seks), moim obowiązkiem jest umożliwić im to w wygodnych, bezstresowych warunkach. Nie zechcą, nie skorzystają, zmuszał i namawiał nikt nie będzie. Gdyby (sami młodzi, a nie ich rodzice, których też gościmy) nie chcieli razem spać i wyrazili to, to moze coś pokombinujemy by tak nie było. Póki co jednak całkowicie naturalnym dla mnie jest że każdej parze należy się stworzenie możliwości wspólnego spania Co z tym zrobią to ich sprawa.

Aby sytuacja była symetryczna, proponowałbym pozostawić młodym możliwość poprzestawiania łóżek po swojemu bez zbędnej i krępującej rozmowy.