Witam wszystkich.
Przed chwila dowiedzialam sie, ze moi rodzice chca sie rozwiesc... prowadze jedno forum, w ktorym staram sie pomoc mojej przyjaciolce, ktora zeszla na zla droge, ale teraz widze, ze sama potrzebuje pomocy.
Moi rodzice rzadko sie klóca, ale jak juz do tego dojdzie, to lepiej sie chowac...wczoraj wieczoram wlasnie doszlo do takiej klotni, ale nie sadzilam, ze to tak sie skonczy. Nie wiem dlatego podjeli taka straszliwa decyzje, przeciez nie sa zli....chodza co niedziele do kosciola, czesto do spowiedzi, mozna ich zastac na modlitwie wieczorem...co im odbilo!!?? Mam jakies wyrzuty sumienia, ze to moze przez nas (tzn. mnie i moje rodzenstwo, ale poszlo o co innego, nie bede tu pisala o co...). Moze to moja wina, nie zawsze bylam taka corka, jaka sobie wymarzyli, wprawdzie sie staralam, ale nie zawsze mi wychodzilo....co ja mam zrobic? Nie moge spojrzec na moja mame, bo jak widze w jakim jest stanie, to od razu plakac mi sie chce. Chcialam z tata porozmawiac, ale nie ma go w domu, a z mama jak narazie sie nie da... niech ktos cos poradzi

(*przepraszam jesli juz bylo prowadzone forum o podobnym temacie, ale nie doszukalam sie...)

miki111

Rozwód rodziców najbardziej przeżywają dzieci.
Ale powodów do takiej decyzji jest wiele, to nie jest decyzja tak natychmiastowa i nie każde dziecko musi zrozumieć od razu, jaka jest geneza tej przykrej decyzji.

Miki nie obwiniaj się - to nie Twoja wina. Nie bierz odpowiedzialności za życie rodziców. Nie jestes za nie odpowiedzialna.
Trudno Ci pisać o co poszło, więc tym bardziej trudno nam coś poradzić. Może to przejściowy kryzys małżeński ? Ludzie czasem różne dziwne rzeczy sobie mówią a potem ich żałują. Trzymaj się i porozmawiaj z rodzicami. Pozdrawiam

Na pewno nie obwiniaj się

To dramat. Po pierwsze - nie trać nadziei, bo chyba nic nie jest jeszcze przesądzone (:?:). Spróbuj porozmawiać z rodzicami - jeśli rzeczywiście zamierzają się rozejść, chyba powinnaś chociaż znać od nich przyczyny.

Trzymaj się

moim zdaniem nie powinnaś się wtrącać poprzez stronniczość
a tu widać , że "z mama nie da się rozmawiać" -przez co robisz juz stronniczość

powodów jest dosyć sporo zawsze i się łączą ze soba
a gdzie sie pojawiła zatwardziałość?
i za nawet nie spuszczoną deskę klozetową albo podniesioną awantura.. ,bo to rezultat zobrzydzenia sobie drugiej osoby
zdrada jest jak piszą niektórzy jak ogień trawi wszystko poprzez zazdrość i inne takie tam...
w większości związków to jest przyczyną po prostu
ale w twojej rodzinie może to byc co innego choćby np sytuacja finansowa-brak pracy


modlitwa miki111
modlitwa
poprostu modlitwa

może powinnaś dać do zrozumienia że powinni pomyśleć o dzieciach czyli Tobie
i nie rozchodzić się

A może powinni pomyśleć nie o dzieciach ale o sobie i o tym co mówili wiele lat temu przed ołtarzem?

Jeśli są wierzący, to może skusiliby się na tzw. spotkania małżeńskie - rekolekcje, które uczą rozmawiać.
Trudno mi coś konkretnego zaproponować, nie wiem gdzie mieszkacie, ale ośrodków rekolekcyjnych jest sporo. Poszukaj w Internecie. Pan Pulikowski, którego mogę rekomendować w ciemno, pracuje w poradni w Poznaniu. Ale jest wielu dobrych speców...

Nie odważę się proponować Ci jakichkolwiek samodzielnych rozmów czy mediacji. Wiem, że to bardzo trudne, a czasem niemożliwe.

Odwagi Miki ! Pamiętaj, że Ty jesteś dla Boga przede wszystkim... Miki . Nie tylko córką Twoich rodziców.

Pozdrawiam serdecznie i obiecuję modlitwę

Nie Mieszku, to nie jest stronniczość, ale stwierdzenie faktu. Nie wyobrażasz sobie sytuacji, kiedy nie da się z kimś normalnie rozmawiać, bo akurat bardzo coś przeżywa? Myślę, że to jest właśnie tego typu sytuacja.

Nie chcę lekceważyć problemu, ale istnieje możliwość, że decyzja o rozwodzie była w tym przypadku podjęta na skutek silnych emocji, w wyniku kłótni. Rodzice często mówią różne rzeczy, których potem żałują.
Gdy wszystko ucichnie zaczynają inaczej patrzeć na sytuację i starać się ją rozwiązać w bardziej kontruktywny sposób. Oby tak było również w tym przypadku

Jeśli czas nic nie zmieni, to faktycznie trzeba udać się po pomoc do jakiegoś specjalisty, jeśli oczywiście rodzice chcą ratować swoje małżeństwo.

W przeciwieństwie do Spidiego uważam, że powinnaś powiedzieć jasno obojgu rodzicom jak przeżywasz całą sytuację. Niech będą świadomi tego, że sprawa dotyczy również Ciebie, bo oboje są za Ciebie odpowiedzialni. Jednak tylko wtedy, gdy czas nic nie zmieni, gdy sami tego jakoś nie przetrawią.

Trzymam kciuki i pozdrawiam

Rozalka chyba ma rację. Jeśli jesteś w takim wieku, że rodzice czują się za Ciebie odpowiedzialni, to powinnaś rzeczywiście im to przypomnieć
A jeśli pełni złych emocji będą mówić rzeczy głupie, to staraj się puścić je mimo uszu (to może być obrona czegoś, o czym wiedzą że jest złe - egoizmu). Ważne jednak jest Twoje zdanie - wypowiedziane. Nawet szeptem na ucho

Serdeczności

byc może tak
a byc moze nie
byc może jest to pocztek stronniczości na który z pewnościa nalezy uważać


stwierdzenie faktu też moze czasem być stronnicze gdy zatajamy całą prawdę na korzyść półprawd-czyli kłamstwa
to takie dziś popularne...
i takie... niezrozumiałe dla niektórych osób

oczywiście Rozalko stwierdzenie faktu nie jest złe same w sobie jesli nie ma owej świadomej i celowej złej intencji
a jest dobra intencja...

miki111 jednak nie postanowiła nie rozmawiać wcale z mama tylko "narazie"
a to dobrze rokuje na przyszłość

o robienie stronniczości mi chodziło a nie o stronniczość już zaistniałą