A rozum Ci nie mówi, że doskonałość, czyli coś "naj...", bez żadnych braków, może być tylko Jeden, On.
No i w religijnym mysleniu nie ograniczaj się tylko do kaznodziejskich filmów.

Rozum mi mówi, że To, co stworzyło kosmos, jest bardzo wysoko uorganizowane, niewyobrażalnie inteligentne i sprawcze. Ale czemu zaraz bajeczkowa pełna doskonałość?
A nie wystarczy prawie doskonałość? To też bardzo wiele.
Zaraz musi być złota karoca?

Dziwne Twoje wymagania. Nie wystarczy ci stworzenie czegoś dobrego, a stworzenie czegoś doskonałego jest niemożliwe, bo byłoby jedynym Bogiem, to wobec tego ten świat mógłby być "prawie doskonały".
Może gdzieś taki jest, skoro nie znamy całego wszechświata z bilionami światów i mich możliwości.
Nasz spośród tych bilionów jest taki jaki jest i ma swój sens na poziomie swojej ograniczonej "doskonałości"..
W sumie ta niedoskonałość jest bolesna tylko dla niedoskonale rozumnego człowieka, który chce zrozumiałości dla ludzkiej niedoskonałości - cierpienia.

Boga, czy szerzej patrząc Siły Wyższej i tak nie ogarniemy wyobraźnią. Tym bardziej wymagań mieć nie możemy.
Ja tylko mówię o sprzecznościach i absurdach, o lakiernictwie i infantylizacji w dawanych do wierzenia narracjach. Choć zarazem rozumiem i doceniam zmysł komercyjny autorów i apologetów. Trzódka żarliwej uwielbi te wszystkie wszechmocne, wszechwiedze i ultra doskonałości niż fabuły bardziej zniuansowane.

Doskonałość, albowiem nie ma nikogo doskonalszego.
Doskonałość absolutna, maksymalna i totalna, albowiem istnienie kogoś doskonalszego jest całkowicie poza naszą percepcją.

Mylisz się i Go obrażasz. Pomniejszasz.
Miłym jest barwnych używać alegorii, ale KS.prof. Piotr Moskal wyraźnie objasnił:
Bóg w swej wszechmocy może stworzyć coś bardziej doskonałego od siebie. Zatem wg ks. profesora nie jest najdoskonalszy.

Uprawiasz tu jakieś krętactwo.
Jaką ideologię wyznajesz, określ się, bo w końcu nie rozpoznajemy Twojego języka.

Jestem agnostykiem, a może i nawet teistą. Nie tylko nie wykluczam istnienia Siły Stwórczej we wszechświecie , ale nawet raczej się ku takiemu przekonaniu skłaniam. Zarazem nie jestem w stanie nie tylko do wierzenia przyjąć rzekomego "Objawienia" , ale nawet poważnie go traktować. Kieruję się elementarnym rozsądkiem i prostą logiką próbując skleić w jedno geniusz Stwórczy z infantylną, dydaktyczną narracją autorstwa ludzkich rozumków sprzed tysiącleci. Nie idzie. Ale skoro tak mądry i oczytany człowiek, jak Kardynał Ratzinger (powiedzmy) pokładał wiarę w nauce KK - czuję się przy Nim mały i nadal czegoś poszukuję.
Czuję się w tym osamotniony - dawno wykpiony przez znajomych ateistów, a brany za ateistę przez wierzących i apologetów różnej maści. Jednak nie ustępuję, licząc, że wreszcie przeczytam/usłyszę cokolwiek od autentycznych katolików , co będzie katalizatorem dla nowego namysłu, a może "nawrócenia"
Moje pytania i przedstawiane tezy nie mają nikomu dokuczyć, a jedynie sprowokować dającą do myślenia argumentację. Z wrodzonej skromności zawsze zakladam, że inni dawno te moje wątpliwości już mieli, znaleźli na nie odpowiedź i stąd są tak pewni swego światopoglądu. I ja też tak chcę, dlatego dopytuję.