Uważam, że słowo wiara; wierzyć jest słowem co najmniej słabym by określić związek jaki powinien łączyć człowieka ze Stwórcą. Otóż wierzyć można, że np. za drzwiami stoi słoń lub szaleje sztorm. Można w to wierzyć bądź nie. Jeśli chodzi o Boga to raczej należało by mieć pewność, że jest, że był, że będzie, że działa. To taka moja uwaga, a propozycji zamiany słowa wiara na inne nie mam.

Adam - ale wiara że jest to początek. Chodzi o to, by wierzyć Bogu. By mu zaufać.

A zeby to uczynic, trzeba jeszcze wierzyc w Boga. Gdyby Bog byl faktem obiektwnym, wiara nie dawalaby laski, Bylaby po prostu czyms codziennym, a nie wyjatkowym.

Jak myslisz - czemu modlac sie mowisz:
Wierze w Boga...


Crosis

Wierzę, gr. pisteuo - 1. uważam za prawdziwe, jestem przekonany, wierzę 2. ufam 3. mam nadzieję 4. zawierzam komuś, zdaję się na kogoś

I to też nie wystarcza by określić relacje z Bogiem. Bo to że Bóg jest, był i będzie i działa wie nawet szatan, wiemże nie o to ci chodziło ale o to co napisał didymos, a ja to wyrażę swoimi słowami:
Wierzę w Boga to uważam Go za prawdziwego, ufam Mu, w N.im pokładam nadzieję, zdaje się na Niego. Zgadzam się z Crosisem, że warunkiem podstawowym by wierzyć w Boga najpierw trzeba go poznać i uznać go za prawdziwego.

1 Kor. 13:12-13
12. Teraz bowiem widzimy jakby przez zwierciadło i niby w zagadce, ale wówczas twarzą w twarz. Teraz poznanie moje jest cząstkowe, ale wówczas poznam tak, jak jestem poznany.
13. Teraz więc pozostaje wiara, nadzieja, miłość, te trzy; lecz z nich największa jest miłość.

Dlaczego trzeba wierzyć, zamiast pewności? Dlaczego Bóg zakrywa twarz i należy Go szukać?
Moim zdaniem, przygotowuje nas to do życia "tam", gdzie panują inne zasady.
Mało tego, już tutaj możemy doświadczać przyszłego życia.