Ludzie bądzcie poważni. Żaden wieloryb nie będzie człowieka woził w paszczy 3 dni. Dajcie spokój. To takie twierdzenie, że kot domowy upolowałby łosia. Bo przecież są takie duże koty z duuuużymi pazurami i zębami. Więc jakby taki kot akurat ugryzł łosia w tętnicę szyjną to był ją przeciął i łoś by zdechł. I widziałem takiego dużego kota jak byłem u znajomego.....

KotSyberyjski - wszystko zależy od tego czy wierzysz, że Bóg istnieje czy nie.

Jeżeli Bóg nie istnieje, to faktycznie, przebywanie 3 dni w wielorybie, a zwłaszcza wszystkie zbiegi okoliczności, które w tej opowieści zachodzą, wydają się bardzo mało prawdopodobne. Ateiści tak często robią - zakładają z góry, że Boga nie ma, więc wszystkie opisane w Biblii niezwykłe zdarzenia należy odrzucić, jako z gruntu niemożliwe, po czym próbują analizować Biblię, z której to analizy oczywiście nic nie wychodzi.

Jeżeli Bóg istnieje i stworzył nasz świat, to bez problemu mógł też sprawić, aby wieloryb popłynął w określonym czasie w określone miejsce, "zabrał" Jonasza i w określonym miejscu go wyrzucił.

Przecież to był sum a nie wieloryb.

Mógłby, też uczynić aby Izraelici kochali się z innymi .... Izraelitami, a nie prowokowac czystki etniczne. Ja nie jestem ateistą. Ja tylko nie wierzę, że biblijny Yahwe był Bogiem.

Przeniosłem niektóre posty z tego wątku: viewtopic.php?f=48&t=43637

Rozumiem, że dyskusje na temat fantastycznych scenariuszy mogą być zabawne, ale zdaję sobie sprawę, że istnieją granice wiarygodności. Faktycznie, nie ma możliwości, żeby wieloryb mógłby wozić człowieka w paszczy przez trzy dni, podobnie jak kot domowy nie byłby w stanie upolować łosia. Warto zawsze zachować zdrowy rozsądek i krytyczne podejście do informacji, które słyszymy lub czytamy. Dziękuję za podzielenie się swoimi przemyśleniami!

Kot domowy nie upoluje łosia, bo jest zdecydowanie za mały, za słaby na to...
Natomiast porównanie wielkości wieloryba i człowieka coś nam mówi, prawda?...
Gdy dawno temu wielorybnicy polowali na wieloryby dość prymitywnymi metodami, to znane są przypadki, że wieloryb połykał człowieka; jest opisany co najmniej jeden taki przypadek: człowiek został odratowany, bo wieloryb został upolowany - po rozpruciu go, znalezionego żywego wielorybnika...

Jednak co do Jonasza, to kluczowe jest tu to, że:
# nie czytamy, że to był wieloryb (nie wiem, czy w ogóle znane było takie słowo; więc nie musimy na siłę dopasować tego zwierza do znanego nam wieloryba - może przy nim wieloryb był dość niewielki?);
# to sam Bóg się zaangażował w temat: to On posłał wielką rybę (tak jest to stworzenie nazwane), więc On też mógł zadbać, o co trzeba, by prorok przeżył (potem to też na rozkaz Boga-Stwórcy ten potwór zwymiotował Jonasza na plażę).

Sam Pan Jezus wspomniał Jonasza i nie sugerował, że to nieprawda, co mu się przydarzyło wieki wcześniej...
Możesz temu nie wierzyć, ale nie próbuj swej niewiary innym narzucać (ja Ci swej wiary nie chcę narzucać - tylko opisuję to, jak ja to widzę i o czym Biblia zdaje sprawę).

Twój opis ułatwia mi wizualizację tego, o czym mówił Pan.

Przygoda Jonasza to na pewno ważna i zgrabnie skonstruowana przygoda - opowieść o miłosiernym Bogu i niemiłosiernym człowieku. Jezus powołuje się na nią jako opowieść, nie wypowiadając się jej historyczności.

Tym, którzy chcą przeżyć historię Jonasza polecam wspaniałą książeczką "Prorok Jonasz" Romana Brandstaettera. Napisana ładnym językiem z miłością i wiarą i doskonale oddająca żydowską mentalność.
Jednak nie polecam jej dal osób czytających Biblię jak podręcznik z zakresu historii i geografii i astronomii. Osoby czytające z prymitywną dosłownością bez odkrywania prawdziwego przekazu będą zawiedzione, a nawet oburzone. Bo Brandstaettet opisuje wolę Bożą i reakcje człowieka na nią. Ale nie dokumentuje histerycznych faktów potwierdzając e wykopaliskami.

Traktowanie bajek serio ma czasem pewien walor dydaktyczny. W tym celu je napisano.
A w realu człowiekowi z XXI, ba, nawet z VIII wieku wystarczy pomysleć pół sekundy, że
w żołądku żadne życie, nie tylko w Piśmie, ale nawet w bajce o Pinokiu nawet chwili nie
potrwa z uwagi na działanie soków trawiennych. Halo, tu Ziemia.

Niech powiedziałbym, że to bajka. Jest to przypowieść dydaktyczna, których wiele podobnych w nauczaniu Pana Jezusa.

Zgoda. Więc nie bajka,. a mit. Może i pożyteczny dydaktycznie. Jak zresztą wiele bajek.
Problem jednak nie w nazewnictwie. Jeśli Jonasz, Arka, Jerycho, Babel, Raj to tylko mity, myślącym nasuwa sie pytanie, co w takim razie jeszcze innego w Piśmie tylko mitem dydaktycznym?
Gdzie przebiega granica?

Granica przebiega w umyśle ludzkim. W tym, czy odczytujemy wolę Boga wyrażona porównaniami, alegoriami i wieloma innymi środkami wyrazu, czy przyczepimy się do quasifaktów.
Na początku Bóg stworzył... To tylko i aż przekonanie, że cała rzeczywistość jest dziełem Bożym. Bez znaczenia jest to, czy posłużył się Wielkim Wybuchem (pomysłodawcą tego jest ksiądz Georges Lemaître), czy z zegarkiem (jakiej marki?) w ręku robił to w 7 dni pracując po 8h dziennie, czy też na drodze porządkowania rozwoju, interwencji w coś, co się działo. To nie ma znaczenia, to tylko odpowiedź na pytanie, co było na początku. Zagadnienie, którego w sposób racjonalnym materialistycznie człowiek nigdy nie rozwiąże. Naukowcy mogą mnożyć hipotezy, snuć teorie, ale to na zawsze będzie fantazją naukową, albo niby naukową. A stworzenie świata uczy zaufania Bogu, wiarę w sensowność świata, w logikę istnienia.