Czy aby na pewno dał umysłowi szansę dotarcia do prawdy? Czy w tym szukaniu był naprawdę otwarty na przyjęcie prawdy? Szczery? Czy potrafił być tak samo sceptyczny do argumentów "za" jak i "przeciw"? Serio, serio, serio? Czy kontrargumenty (czyli argumenty przeciwne) nie były mu tak przypadkiem (jednak) bliższe, z różnych powodów?


Wiara opiera się na zawierzeniu (tak, "mało maślane") mimo niewiedzy. Nigdy nikt, tu na Ziemi nie jest w stanie poznać w pełni Boga, to tak jak z matematyczną nieskończonością. Poznanie (policzenie) 100^100^100^100^100 (potęgi potęgi) nawet w 1% nie zbliży nas do nieskończoności - nadal to będzie na etapie "nie widzieli, a uwierzyli" (to tylko pewna, nieudolna analogia)
Jeśli masz żonę, to wierzysz jej że jest Ci wierna, prawda? Nie śledzisz jej, nie podsłuchujesz a wierzysz. Jakbyś zaczął śledzić, to mimo "negatywnej" obserwacji nigdy nie będziesz wszystkiego o niej wiedział... (następna analogia)

Może i wiara "tego wymaga" wbrew logice , medycynie, anatomii i antropologii.
No i ja tego nie potrafię. A ze mną miliardy ludzi. Mówisz, nieobiektywny jestem w wyważaniu racji?
Ale solennie próbowałem, a na żadnym forum nie znalazłem racjonalnego wsparcia.
Jednak świetnie wiem jak jest wierzyć "w ciemno".
Wierzyłem w Mikołaja, do czasu, a w nauki KK jakoś tak do bierzmowania.
W Boga , czyli Stwórcę, Siłę wyższą, Inteligentny Projekt, nie tyle wierzę, co mam takie wnioski, silne przekonanie, że istniał, czy istnieje. Wystarczy poczytać o RNA.
I nic nie poradzę, że Coś tak Wielkiego pod każdym względem nijak mi nie przystaje do konfabulacji o Nim wg KK