Czyli z tego co piszesz, to był se dżihad służący głównie do podboju pogan (bo wtedy krucjat nie było), natomiast w czasie krucjat istniała jedynie sama idea dżihadu jako walki z najeźdźcami?


Co nie zmienia faktu, że więcej niż połowa będzie twierdzić, że są katolikami.

Tak. To jest bardzo ciekawe. Większość Polaków będzie twierdzić, że są katolikami, a jednocześnie jedynie co trzeci chodzi regularnie do kościoła. Że nie wspomnę o wierze w reinkarnację oraz w ogóle podstawy wiary. To mniej więcej tak z deklaracjami nt tego czy Polacy są dobrymi kierowcami. Większość twierdzi, że tak.... a jak jest...widać...

Nie.
Piszę tylko, że mijasz się z prawdą pisząc

Dobra, już załapałem. Dżihad używany do odpierania ataków krzyżowców jest już wykorzystaniem wtórnym.


Kwestia potrzeby przynależności do teoretycznej większości...

W chrześcijaństwie istnieje pojęcie pierwszej i drugiej śmierci. Pierwsza - śmierć ciała i druga - śmierć duszy (piekło - choć oczywiście nie wprost, bo w piekle dusza nie umiera "fizycznie" tylko umiera dla Boga)
Wydaje mi się, że Jezus walczy z poglądem jakoby wady choroby fizyczne oraz wypadki miały zawsze swoją bezpośrednią przyczynę w grzechu (przypowieść o zawalonej wierzy w Siloe).

Bardo (woj. dolnośląskie), jest tam klasztor Urszulanek.

Katolicy nie wierzą w przeznaczenie i z tego powodu powyższy wywód nie ma sensu.
A co do ofiary Chrystusa - mogłaby mieć miejsce i bez Judasza.

Gdzieś czytałem, że Bóg powstał sam z siebie. Nie wiem jednak na jakiej podstawie opiera się ten pogląd.

Twój błąd wytknął Ci już medieval, więc dodam tylko, że często pojawia się on jako argument przeciwko chrześcijaństwu -tak jak i w ogóle wyprawy krzyżowe (niedobrzy chrześcijanie atakują wszystkich dookoła i zasłaniają się jeszcze religią). Niestety mało kto ma ochotę przyjrzeć się temu, co stało się powodem krucjat. Proponuję poczytać trochę więcej o synodzie w Clermont, rzeczywistych motywach papieża Urbana II oraz o tym, jak traktowano chrześcijan w Ziemi Świętej (czy naprawdę nie zasługiwali na obronę?)

No ale, czy to był pomysł Buddy, czy po prostu tak wyszło?
Co do dzisiejszego buddyzmu i hinduizmu na zachodzie. Wydaje mi się, że nie ma on wiele wspólnego z tymi tradycyjnymi. Dziś ludzie zachodu tworzą sobie takie własne synkretyzmy religijne, wybierając z różnych wyznań rożne elementy i nie oglądając się zbytnio (nie rozumiejąc nawet) na ich rzeczywiste znaczenie. Czy Hindus - wyznawca hinduizmu zrozumiałby w co wierzy "hinduista" na zachodzie? Wątpię.

No ale jednak coś te wyznania łączy, skoro nawet określa się je jednym mianem "religii dharmicznych"?
Dobrze więc, niech będzie to porównanie chrześcijaństwa z buddyzmem i hinduizmem. Ale i one są wewnętrznie bardzo podzielone i sprzeczne, co do najbardziej zasadniczych kwestii.

Skoro mówi o tym Jezus, to znaczy, że głoszenie Ewangelii narodom (wszelkiemu stworzeniu) było od samiusieńkiego początku.

Nie chodzi o to, że są nowe, tylko o to, że otwierają się na świat od niedawna. Krysznaizm stał się "misyjny" dopiero w XX wieku.

Nie co trzeci, tylko 40 % i to nie zmienia się od wielu lat.

Nawet mniej niż co trzeci. Masz błędne informacje. Pisałem o tym wielokrotnie na forum. Widać za mało, bo nadal są ludzie, którz sądzą, że rytuały katolickie uprawia 40% Polaków, a nie około 30% (co wynika z badań ISKK i co i tak jest wynikiem zawyżonym).

Dosyć nieprzyjemna perspektywa, tym bardziej, że o realiach Nieba i piekła nic pewnego nie wiemy. (Oczywiście istnieją rozmaite przekazy, ale każdy cokolwiek myślący "niedowiarek" zdyskwalifikuje je jako "wojenną propagandę" i zażąda wycieczki.)


To by mi się zgadzało. Zresztą, z tej mojej (mało poważnej, umówmy się) zabawy z logiką wynikło, że dla Boga kalek nie ma w ogóle - każdy człowiek, jakkolwiek nie byłby "uszkodzony" na ciele czy umyśle, jest dla Niego normalnym człowiekiem. I nie chodzi tu nawet o to, że jest przez Boga kochany; dla Boga pojęcie kalectwa czy choroby psychicznej (ze wszystkimi jakże wspaniałymi wnioskami, jakie potrafią z nich wyciągnąć śmiertelnicy...) po prostu nie istnieje.


Aha. Czyli Judasz jest właśnie taką figurą potępieńca, który świadomie, mimo powtarzających się ostrzeżeń, Boga odrzucił? A wyrzuty sumienia przyszły za późno?


Wydaje mi się, że Bóg po prostu był. Zresztą, jest to dosyć zabawne: materialiści (do których się chyba też zaliczam) nie mają żadnych problemów w uznaniu odwiecznego trwania materii czy Wszechświata (Wieloświata, czy czego tam jeszcze), ale spróbuj takiemu powiedzieć, że Bóg jest odwieczny! Zaprotestuje.

Brawo.
Nawet mało poważna zabawa z logiką może doprowadzic do fantastycznych stwierdzeń o Bogu (o czym cały czas usiłuję powiedzieć w wątku o możliwościach bytów duchowych).
Twoje stwierdzenie, że dla Boga pojęcie kalectwa czy choroby psychicznej po prostu nie istnieje jest bardzo prawdziwe.
Ale powinieneś pójść za ciosem i stwierdzić, że Bóg nie widzi zła. Tylko jego skutki.
Jest taki obraz wybitnego teologa-artysty Fra Angelico (znowu dominikanin ) "Wyszydzenie Chrystusa", którego centralny fragment wygląda tak:



Na tym obrazie nie widać zła czynionego Chrystusowi, tylko pewne jego skutki: bijąca dłoń, plująca głowa, uderzający kij, etc.
Bóg widzi skutki zła, a nie samo zło.

No tak, tylko że powodem krucjat było głownie "nudzące się" rycerstwo i ktoś (Urban?) musiał z tą dziczą coś zrobić. Aaa, było też coś o wyzwoleniu chrześcijan w Ziemi Świętej, szkoda tylko, że zostali z rozpędu spaleni z resztą...


No akurat lepiej chrześcijan w Ziemi Świętej niż muzułmanów w Europie. Przy czym poziom cywilizacyjny obu był praktycznie odwrotny do obecnego. Swoją drogą, przypomina mi się pewne osoba z forum Bollywood, broniąca zaciekle krucjat i inkwizycji, jako obrońcy przed rzeszami dzikich pogan.


To był pomysł Jezusa, czy tak po prostu wyszło?


Cóż, takie uroki globalnej wioski.


"Hindus" może być akurat chrześcijaninem, Tobie zapewne chodzi o "hindusa", zwanego z angielskiego "hinduistą" - czy zrozumie? Kwestia człowieka. Część Indusów to rasiści, kiedyś (tj. jeszcze przed kolonializmem i muzułmanami) do świątyni nie wpuszczano tych którzy łamią prawo dharmy, np. zabójców, złodziei. Teraz potrafią nie wpuścić, bo ktoś jest biały - a Ryszi przestrzegali przed ignorancją...



Jeżeli mamy porównywać grupy, to wypadałoby porównać ze wszystkimi religiami bazującymi na zaratusztranizmie, czyli Islam, Judaizm, Chrześcijaństwo itd.
Co do sprzeczności - już pisałem - nie chodzi o to, że "moja racja jest najmojsza", tylko o to, że jest wiele dróg prowadzących do tego samego celu.



Mi zaś świta kawałek o rzucaniu ochłapów psom, ale nie pamiętam dokładnie jak to było, więc nie zamierzam czynić z tego argumentu.


Koniec końców, "misyjność" i tak jest w tym przypadku zbędna.

Czy to argument "naukowy"?
Jak zdefiniowałbyś stan rycerstwa, który określasz jako "znudzenie"? Na czym ono polegało? Z jakich przyczyn się brało?
Oczywiście nie zamierzam usprawiedliwiać aktów okrucieństwa, które towarzyszyły wojnom. Chcę tylko wskazać, że z reguły pomija się prawie zupełnie szlachetne motywy, jakimi kierował się Urban II, okrucieństwo islamskich (Tureckich dokładniej) agresorów względem mieszkających w Ziemi Świętej chrześcijan i pielgrzymów.

Przykro mi to mówić, ale po prostu nie znasz historii.
Problem polegał na tym, że w XI w. teren Ziemi Świętej został opanowany przez Turków seldżuckich. Dopóki byli tam Arabowie, wszystko było OK i nie dochodziło do konfliktów chrześcijańsko-islamskich.
Co innego Turcy - w zasadzie dzicy i okrutni koczownicy ze stepów azjatyckich...

To był pomysł Jezusa wyrażony wprost.

Ale pozostaje pytanie - ile autentyczności ma w sobie wiara wynikająca z miksowania różnych poglądów religijnych? Ile w tym jest wygody, ile chodzenia na skróty itd.
Darzę dużym szacunkiem wyznawców religii wschodu - tych, którzy przyjęli je, żyjąc w tej kulturze, przejmując swoją wiarę od przodków, osadzonych w swoich wzorcach mentalnych i społecznych.
Zupełnie czymś innym dla mnie jest zaś wybieranie sobie z różnych religii tego, co mi odpowiada, co jest łatwiejsze, lub z powodu mniej lub bardziej skrywanej nienawiści do chrześcijaństwa.
To nie jest żadna globalna wioska tylko globalna wiocha i tyle (nie obrażając mieszkańców wsi )

Zaratusztrianizm narodził się w tym samym czasie co Judaizm i ... umarł.
Jeśli chcesz wyciągać jakieś wnioski z twierdzenia, że chrześcijaństwo się z niego wywodzi to czekam na argumenty.

Ale co zrobić jeśli cele są różne?
Co jest tym celem w hinduizmie i buddyzmie i we wszystkich ich odmianach? Na tym właśnie polega problem, że nie zgadzają się ze sobą w najważniejszych kwestiach a więc i celach.

Znajdź więc, jeśli chcesz, jak to rzeczywiście było i możemy podyskutować.

Więc po co się ją uprawia?

nie wierzyć

Coś jednak wiemy.
A co do niedowiarków - ich nic nie przekona, nawet osobista wycieczka (wezmą ją za urojenie i popędzą do psychiatry).

Na pewno.
Dla Boga zawsze ważniejsza będzie choroba duszy spowodowana grzechem. Takie duchowe kalectwo ma znacznie poważniejsze konsekwencje.

Można domyślać się (lub skorzystać z mistyków), że Judasz przeżywał swoje wzloty i upadki. Nie był skazany na potępienie, ale może miał w sobie zbyt dużo pychy, żeby skorzystać z pomocy Jezusa.
Dla mnie ważną nauką z tego jest to, że można być naprawdę blisko Boga, jego nauki, osoby i z tego nie skorzystać.

Wystarczy zlikwidować pojecie czasu i "odwieczność" Boga przestaje być problemem.