Moralność ustanowioną przez człowieka może człowiek zmienić w zależności od swojego "widzimisię".
Moralnośc ustanowiona na prawie Bożym trwa już niezmiennie od kilku tysięcy lat - spójrz choćby na przykład który podałem o znalezisku w Qumran.

Tia, jakbyś znał trochę historię to byś coś wiedział o najazdach "ludów ościennych" na Europę, o tym, że "wojny krzyżowe" były w zasadzie wojnami obronnymi przeciwko naporowi innych kultur na Europę, głód i zarazy były najczęsciej wynikiem wojen oraz brakiem należytej wiedzy i poziomu nauki (a do jej rozwoju wybitnie przyczyniło się właśnie Chrześcijaństwo - o tym już wspominaliśmy).

KONSTANTYN WIELKI, Flavius Valerius Constantinus (274?–337), cesarz rzym. od 306, syn Konstancjusza I Chlorusa; po śmierci ojca obwołany przez wojsko władcą w zach. części państwa; 312 pokonał Maksencjusza i zajął Rzym; 313 wspólnie z Licyniuszem wprowadził równouprawnienie chrześcijaństwa (edykt mediolański)(...)
EDYKT MEDIOLAŃSKI, edykt tolerancyjny, nazwa, którą określa się program polityki rel. w stosunku do chrześcijaństwa, uzgodniony 313 w Mediolanie przez cesarzy: Konstantyna Wielkiego i Licyniusza, stojących na czele zach. i wsch. części cesarstwa rzym.; edykt mediolański ustanowił wolność religii i kultu w cesarstwie, polecał rozwiązywać sprawy rel. w duchu tolerancji, a także przyznał gminom chrześc. osobowość prawną oraz prawo do skonfiskowanych budynków i gruntów kościelnych.

WIELKA WĘDRÓWKA LUDÓW – złożony proces ogromnych migracji ludów barbarzyńskich na tereny cesarstwa rzymskiego, rozpoczęty w 375 r., który doprowadził do powstania na terenie cesarstwa zachodniorzymskiego plemiennych państw germańskich.
Jedną z przyczyn kryzysu cesarstwa rzymskiego były
najazdy barbarzyńców, trzeba jednak pamiętać, że
barbarzyńcy przybywali do imperium także drogami
pokojowymi. Już od czasów Juliusza Cezara w armii
rzymskiej służyły pomocnicze jednostki (auxilia)
rekrutowane spośród plemion galijskich i germańskich.
W ciągu następnych stuleci udział oddziałów
barbarzyńskich w armii rzymskiej znacznie wzrósł. Prawa wydawane przez władców rzymskich zabraniały sprzedaży broni barbarzyńcom, jak też zapoznawania ich z rzymskimi sposobami wojowania; równocześnie ci sami władcy, chcąc wzmocnić armię, werbowali i szkolili barbarzyńców.(...)
W III i w pierwszej połowie IV w. wiele plemion germańskich
przesunęło się ku południowi, zbliżając się do granic imperium
rzymskiego. W Dacji i Panonii osiedlili się Wizygoci i Gepidowie,
a w dolinie Cisy osiadła część plemienia Wandalów i irańscy
Alanowie. Daleko na wschodzie na północnych wybrzeżach Morza
Czarnego powstało plemienne państwo Ostrogotów. Plemiona
te od czasu do czasu niepokoiły granice rzymskie, nie stanowiły
jednak na razie wielkiego zagrożenia. Momentem przełomowym
był rok 375, kiedy to na Ostrogotów napadli Hunowie – azjatyckie
plemię turskie, które w poszukiwaniu pastwisk dla swych
stad przywędrowało z serca Azji. Nowi przybysze mogli wzbudzić
przerażenie nawet wśród barbarzyńców. Ich opis przekazał
nam rzymski historyk z końca IV w., Ammian Macellinus:(...)

Jak wynika z tekstu źródłowego, Ataulf zrozumiał,
że bez rzymskiego prawa i administracji nie można
sprawnie zarządzać państwem. Ten aspekt rzymskiej
cywilizacji początkowo interesował władców germańskich
najbardziej, jednak po pewnym czasie przyjmowali
i inne, „mniej użyteczne” elementy rzymskiej
kultury. Już czwarty z kolei następca Ataulfa na tronie
Wizygotów, Teodoryk II, odebrał rzymskie wykształcenie.
Na dworze afrykańskiego władcy Wandalów
rozkwitała łacińska poezja, a w Kartaginie wandalskiej
wznoszono termy, jakich nie powstydziłaby się
nawet stolica cesarstwa. Znajomość łaciny stawała się
niezbędna w plemiennych państwach germańskich na
dawnych ziemiach cesarstwa. Zlanie się w jedno ludności
germańskiej i rzymskiej, które nastąpiło we wczesnym
średniowieczu, doprowadziło do wykształcenia
się wielu dzisiejszych narodów europejskich.

1. Odzyskanie ziem Bizancjum zdobytych przez muzułmanów, w tym Miejsc Świętych.

2. Zapewnienie bezpieczeństwa pielgrzymom i chrześcijańskim mieszkańcom Ziemi Świętej.

3. Istniał też całkiem inny powód wielkiego poparcia idei krucjat przez włoskich kupców z Genui, Wenecji i Pizy - otwarcie wschodnich rynków zbytu.
Sytuacja poprzedzająca krucjaty

Pod koniec XI wieku mijało czterysta lat od chwili gdy Ziemia Święta znalazła się w rękach muzułmanów. Od prawie trzydziestu lat władali nią Turcy seldżuccy, którzy w 1071 roku w bitwie pod Manzikert pokonali wojska bizantyjskie. Była to straszliwa klęska w dziejach cesarstwa bizantyjskiego. Już wcześniej zdarzały się okresy kiedy prześladowano pielgrzymów i chrześcijańskich mieszkańców Ziemi Świętej - na przykład za czasów kalifa Hakima na początku XI wieku. Jednak wieści o torturach, prześladowaniach i zabójstwach pielgrzymów, które teraz docierały do Europy, poruszyły chrześcijan.

Pierwsza krucjata

"Pilną sprawą jest istotnie, abyście pospieszyli na pomoc waszym braciom mieszkającym na Wschodzie i bardzo potrzebującym pomocy, jaką im tyle razy szlachetnie obiecywaliście. Turcy i Arabowie natarli na nich, jak to wielu z was z pewnością słyszało, i wtargnęli także w granice Romanii aż do tego miejsca Morza Śródziemnego, które nazywają Ramieniem Świętego Jerzego, rozszerzając coraz bardziej swe zdobycze na ziemie chrześcijan..."

Tymi słowami (według Fulchera z Chartres) papież Urban II zachęcał w Clermont w Owernii do rozpoczęcia krucjaty.
Pierwsza w 1096 roku ruszyła tak zwana krucjata ludowa prowadzona przez Piotra Pustelnika i rycerza Gautiera Bez Mienia. Niestety ogromna rzesza pieszych zachęcona ideą głoszoną przez papieża została zmasakrowana.

A ja ze swej strony prosiłbym Moderację o utworzenie nowego tematu z postów napisanych przeze mnie, Puga, Pran Solara oraz KeyMakera w tym temacie oraz temacie: " Ateizm jest filozofią pesymistyczną..."
viewtopic.php?p=29640#29640 dotyczącychh Inkwizycji oraz roli Kościoła w historii.

Zanegowałem twierdzenie, że światopogląd ateisty jest pesymistyczny podając jeden argument: ateista jest wolny, a wierzący zniewolony prze swoją wiarę. Tylko na ten temat rozmawiałem. Cała reszta to tematy wtórne.

Tak zatem ateista jest w równym stopniu zniewolony co człowiek "wierzący",

przy czym wiara człowieka w Bożą Opatrzność, objawiającą się m.in. przestrzeganiem sformułowanych przykazań, sprawia, że człowiek wierzący lepiej potrafi się w świecie przyrody usadowić.

Istnieje wśród ludzi przekonanie, iż "wiara jest łaską daną przez samego Stwórcę". Trudno temu zaprzeczyć. Ale aby to dostrzec trzeba się umieć wyzwolić z własnego egocentryzmu.

Mądrość ludzi prostych, często niewykształconych przerasta tych, którzy się chełpią swoją erudycja. Nie wszyscy to rozumieją. Pokój i dobro!

Jedynie co mógłym dopowiedzieć - wyzwolenie się z tego ludzkiego egocentyzmu bardzo ułatwia życie w społeczeństwie.
Pozwala bowiem lepiej zaakceptować i doskonalić samego siebie - ze wszystkimi swoimi wadami i zaletami.