Jeśli tak to jak poznać, że ktoś jest uzależniony?

Tak, jak każde inne uzależnienie - kiedy odkładasz inne czynności na bok, zaniedbujesz pracę, szkołę, rodzinę i w kółko ciągnie Cię do jednego - to jest uzależnienie.

Kiedy wiara przeradza się w fanatyzm. Tzn. kiedy w każdą czynność, każdy aspekt życia i w każdy kontakkt z innymi ludzmi pakujesz religię. I kiedy twoja religia zaczyna przypominać komuś z boku sektę...

Każdy człowiek szuka prawdy, dlatego nawet ateiści rozmawiają o religii, a że przy okazji religia głosi dobro, no cóż każdemu życzę uzależnienia od dobra.

Kiedy odrzucasz własne osądy i podporządkowujesz się bez zastrzeżeń doktrynom głoszonym przez dana religię.
W sumie takie uzależnienie ma nazwę - fanatyzm.

No cóż, Sewerynie. Dlaczegow więc KK tak tępi sekty? Skoro "przy okazji religii głosi się dobro"?

Dla ćpającyh kokaina też jest dobra...

Tutaj masz opis eksperta, który sam wielokrotnie był uzależniony hehehe
http://ctud.blox.pl/html/1310721,262146,21.html?138132

Nie tępi, tylko potępia, KK potępia również zło, natomiast pochwala dobro.


Niekiedy zło jest przyjemne, niewierni mu ulegają i giną .

Zakręcona strona . Niezle sie usmialem.

Autor to po prostu kolejna osoba, ktore twierdzi ze to jej podejscie do "tych" spraw jest zdrowe i wlasciwe. I ma IMO do tego tak samo mocne podstawy jak ludzie praktykujacy opisane przez niego praktyki.

Oto pojęcie i definicja z która całkowicie się zgadzam.

Tak niekoniecznie musi wyglądać uzależnienie. Uzależnienie można rozpoznać po reakcji na odizolowanie od środka uzależniającego.

A jak mozna sie uzaleznic od kogos, kogo kochasz w tym przypadku Boga, jesli w Twoich myslach, postawach i zachowaniach On jest na pierwszym miejscu, a co za tym idzie milosc szeroko pojmowana do drugiego czlowieka, wiec nie ma mowy o uzaleznieniu, chyba ze tracisz te dwa obiektywy i kladziesz w centrum samego siebie- narcyzm wtedy niestety to juz tylko krok do skrajnosci. Tyle tylko, ze wszystko zalezy od czlowieka jak pojmuje i zyje swoje wyznanie i religie, ile osob na ziemi tyle bedzie zachowan...

Znam dziewczynę, która stawia Boga na pierwszym miejscu i unika ludzi. Zwłaszcza tych złych czyli niewierzących, czyli m.in. mnie. Wszelka krytyka nie jest mile widziana. Czy to normalne?

Człowiek niewierzący nie =zły człowiek..
Podobno nie ma złych ludzi..
Są ludzie którzy pogubili się w życiu, ale to zdarza się każdemu człowiekowi,niezależnie od tego,czy jest się wierzącą osobą,czy nie.

Według Boga wszyscy jesteśmy równi...
Stawianie Boga na pierwszym miejscu, i selekcjonowanie ludzi na dobrych i złych...wierzących i niewierzących...chyba nie tego oczekuje od nas Bóg...

Drogi R6!
Napisales
Znam dziewczynę, która stawia Boga na pierwszym miejscu i unika ludzi. Zwłaszcza tych złych czyli niewierzących, czyli m.in. mnie. Wszelka krytyka nie jest mile widziana. Czy to normalne?


Zanim zaczne od ustosunkowywania sie do postawy tej dziewczyny radzilabym Ci spojrzec jeszcze raz obiektywnie na ten post
Zobacz zaczales od klasyfikacji najpierw samego siebie, nie sadze zebys byl zla osoba, jesli juz to tylko z dobra doza ironii.
To w jaki sposob piszesz o sobie pewnie pokazujesz jej, dlatego prawdopodobnie ona zamyka sie na Ciebie, byc moze jest na etapie ksztaltowania wlasnej tozsamosci, moze nie jest jeszcze pewna, a jesli juz, kazda krytyka boli, bo przeciez dotyka czulego punktu - Jej Wiary, skoro masz do zaofiarowania prawdopodobnie tylko ironie to Ona bedzie uciekac i utwierdzac sie w swoich przekonaniach, moze jest osoba ktora wlasnie w tym momencie potrzebuje wyciszenia i poukladania pewnych rzeczy, jesli nie jest to charakter....
Wiesz kwestia normalnosci jest pojeciem wzglednym, badz na nia otwarty ale nie proboj na sile zmieniac, nawet jesli wierzysz, ze to dla jej dobra,bo mozliwe ze zrobi na przekor.
Nie wiem czy oczekiwales takiej wlasnie odpowiedzi, pamietaj tylko nie ma rzeczy czarnych tylko i bialych, jest mnostwo odcieni.