Pytanie jak wyżej w temacie. Jak taka osoba będzie oceniana na sadzie ostatecznym. Z "automatu" pójdzie do nieba ? Przy czym chodzi mi o upośledzenie uniemożliwiające, świadome postrzeganie świata i wiary w Boga.

nieświadomy nie grzeszy

Będzie sądzona jak każdy za swoje "czyny" (akty woli).
Chrześcijaństwo utrzymuje, że wola i świadomość są przynależne duszy, a nie ciału i nawet jeśli ciało jest upośledzone (nawet umysł) nadal człowiek jest człowiekiem i ma wolną wolę (z której może korzystać, choć nie przejawiać na zewnątrz) i świadomość siebie.
Zatem ja bym się nie zgodził z twierdzeniem, że jakieś upośledzenie uniemożliwia świadome postrzeganie Boga.
Taka osoba, choć tego nawet nie widać na zewnątrz może Boga albo wychwalać, albo przeklinać. Choć to jest moje zdanie,być może błędne, ale moim zdaniem tak sprawa się ma. Jak ma ktoś lepsze info proszę, bo zagadnienie ciekawe.

Po mojemu to trochę przesadzili. Na moim osiedlu jest dorosły chłop którego staruszkowie rodzice rodzice wożą na wózku a on tylko się ślini i czasami coś zabełkota. Pamiętam go jeszcze z młodości zawsze było tak samo.
W jakikolwiek sposób sądzić taką osobę to po prostu.... no nie wiem bo brakuje mi słowa.

Ja nie wiem czy dobrze się rozumiemy: sądzić nie oznacza procesu, sędziego, oskarżycieli, wyroku.
Tu chodzi raczej o osąd polegający na określeniu przeznaczenia. Czyli, czy idzie do nieba, czy nie.
I oby do nieba, bo jak będzie tam nas więcej to lepiej

Wg mnie taka osoba nie powinna być sądzona. Nie dość, że został dotknięty nieszczęsciem w tym życiu, to jeszcze miałby odpowiadać w przyszłym za to, że jego ograniczone ciało nie dało mu zrozumienia Boga czy rozróżnienia dobra i zła. Grzech musi być świadomy, by był grzechem - tak ciągle tu czytam. Nawet jesli ktoś taki mowi np. złe rzeczy na Boga, to moze to wynikać z niedomagania jego ciała, to nie jest takie proste, że chore ciało, a dusza zdrowa, więc nie ma ulgi, na sąd marsz. Jakies to niemiłosierne mi się wydaje.

Owszem jeśli nie ma on świadomości i woli nie ma mowy o sądzie. Ale czy jest mowa o osobie? I tu jest kolejny problem. Dość powszechnie przyjmuje się, że elementami konstytutywnymi człowieka (jako osoby) jest wolna wola i świadomość (samoświadomość). Jeśli tego nie ma, wówczas powstaje poważny problem antropologiczny. Dlatego ja zdecydowanie stoję na stanowisku, że to nie ciało (nie mózg) są odpowiedzialne, za wolę i świadomość, ale dusza, która nawet w chorym ciele może funkcjonować normalnie (choć nie może tego funkcjonowania uzewnętrznić), bo dzięki temu ja nadal mam do czynienia z człowiekiem (osobą), natomiast mówienie o braku świadomości, braku woli, rozeznania dobra i zła, jest bardzo poważnym zabiegiem, bo albo trzeba przyjąć inną definicję osoby (u której świadomość i wola nie są potrzebne), albo przyjąć, że taki człowiek nie jest osobą,a zatem i sąd i późniejsze niebo, czy piekło i tak nie jest dla niego, więc sprawa zakończona.
To jest właśnie trudność takich tematów, bo rozbija się on o tak fundamentalne sprawy jak właśnie antropologia.

A wracając do samego podanego przykładu: kalectwo nie ma tu nic do rzeczy (o ile nie ogranicza tych ludzkich zdolności - woli i świadomości - a w mojej koncepcji nie ogranicza), bo sąd dotyka, aktów woli, a nie ciała (wola przejawia się przez ciało - ale już sama chęć np. kradzieży jest grzechem, mimo, że niedokonana). Tak samo osoby, które straciły rękę, czy nogę musiałyby być inaczej traktowane. Nie o to w tym wszystkim chodzi.

Nie mogę się z tym zgodzić . To jest osoba tylko taka, która pozostaje na poziomie dziecka kilkuletniego. Jej pojmowanie świata się nie poszerza, a czasem wręcz zawęża.
Z twojej odpowiedzi wynika, że taki upośledzony jest skreślony z egzystencji po śmierci. Coś chyba dzieje się z taką osobą.



Jak to nie ogranicza ? Ja powiem Ci do czego można to porównać. To jakbyś oglądał film w nieznanym Tobie języku i przedstawiający sceny bez ładu i składu.Doświadczasz tylko bodźców : światła, dźwięku. Tak postrzega świat taki człowiek. Akty woli to najbardziej pierwotne instynkty typu : chcę spać, jeść i nie wiele więcej , a w drastycznych przypadkach nie ma nawet tego.

[/quote]

Po pierwsze: nie zrozumiałeś mojej wypowiedzi. Moja wypowiedź jest opozycją do tego stwierdzenia.
Przeczytaj mój post jeszcze raz


Być może, nie jest neurologiem, ale można przyjąć - i ja się póki co do tego skłaniam - że człowiek siedlisko woli i świadomości (rozumu) ma nie w ciele, ale w duszy. A jeśli tak nadal potrafi być świadomy siebie, oraz rozumować, mimo, czasem braku właściwego rozumienia bodźców dochodzących ze świata.


No właśnie nie. Akty woli, to coś zupełnie innego, przeciwnego instynktom. Wolna wola jest ponad instynktami. Owe instynkty mają też i zwierzęta,a wolnej woli - jak przyjmuje myśl chrześcijańska - nie mają. Bo wolna wola jest zdolna zapanować nad tymi instynktami, które czynią nas niewolnikami.
Akt woli, to akt ludzki - świadomie wykonany w wolności, bez przymuszenia (wewnętrznego, czy zewnętrznego).

Upośledzeni zazwyczaj silniej doświadczają Boga, niż tzw. normalni. Pamiętajmy, że Bóg jest przede wszystkim ze słabymi i ubogimi. " nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci którzy się źle mają " ( Mt 9, 12 ). Chrystus nie jest formalistą, tylko Lekarzem. Poza tym On przecież " wszystkich znał i nie potrzebował niczyjego świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co w człowieku się kryje. " ( J 2, 24-25. Chrystus zatem nie potrzebuje naszych deliberacji o tym, ile wolnej woli jest ( czy z jakiego jej " zasoby " jest on w stanie " skorzystać " w człowieku chorym. On sam zna zna lepiej, niż my znamy sami siebie

Niby w jaki sposób doświadczają. Sorry ,ale ja wolałbym mniej albo nawet wcale nie doświadczać Boga niż być w takim stanie. Rozumując w ten sposób wnioskuje , że niektórzy od urodzenia są uprzywilejowani, jeśli chodzi o możliwość zbawienia.


Tylko po co duszy podczas życia ziemskiego bezużyteczne ciało(umysł). Jaki jest tego cel ?

I jeszcze takie fajne pytanie. Jaka ta dusza w niebie niby będzie ? Tam też będzie posiadała poziom umysłowy upośledzonego ? Jak tak to ja dziękuje za takie zbawienie.

jest to choroba, zatem nic normalnego.
Ale z pewnością po coś jest. I pamiętaj, że zawsze bycie jest lepsze od niebycia. Obojętnie jakie bycie.


Upośledzone jest ciało nie dusza.

Po pierwsze nie wiemy jak to wyglada od srodka, i jak ta osoba postrzega swiat, bo patrzymy na ta osobe z naszego punktu widzenia i faktycznie wyglada to smutno i strasznie, ale moze z jej punktu widzenia tak nie jest

Bo patrzymy na cialo , a to w sumie taki monitor ktory troche innaczej zaczal wyswietlac z przeklamaniami na laczach

Tak, a dziecko z Downem, które przejawia IQ 50, w głębi duszy może przewyższa Einsteina i kieruje się wyrafinowanymi wewnątrz-wyborami duszy

Jasne, ok, do mnie to przemawia

A do Was?

Nie dość, że człowiek dotknięty nieszczęsciem za życia, to poźniej ma być potraktowany jak zwierze. Iście chrześcijanskie podejscie, nie ma co... To już nie jest niechrześcijańskie, to jest nieludzkie.