Cześć! Piszę tego posta , bo już naprawdę czuje , że nie daje rady. Otóż czuje , że moja rozpacz siąga gwiazd. Totalnie się pogubiłam i nie wiem czy kiedykowiek się odnajdę...Ostatnio mam wrażenie , że żyje obok nie uczestnicze w życiu -wegetuję...Siedze bezczynnie całymi dniami w domu lub przed kompem , samotność mnie zabija! do tego dochodzi jeszcze to , że zawalam szkołe ok 3 tyg nieobecności , a nie chodzę bo proszę nie padnijcie ze śmiechu , bo uwżaja mnie za dziwczkę , która się nie odzywa , nieuka itp . Poza tym czuję się słabo , boli mnie głowa . Nie lubię alkoholu w nadmiarze , czasami boję się ludzi -żyje w rodz. dysfunckjonalne osby pijące , awantury...atmosfera mojego domu ciągłe awantury przekleństwa ile tak można , ale nie brakuje mi niczego mam co jeść , pić tylko moje więzi z rodzina nie sa zbyt mocne . Nie wiem kim jestem. Poza tym odczuwam jakieś poczucie poniżenia wśród innych są osoby , którym się zwierzyłam z tego , ale nie do końca . One mówią weź się w garść , ucz się... i jeszcze ostatnio dowiedziałam się , że nie wiem po której stronie jestem dobra czy zła.. powiem szczerze , że to już mnie kompeltnie dobiło. Tak czytałam , a w zasadzie przeglądałam wzrokiem biblie szatana , potargałam obrazki z Jezusem , czasami kpię z księzy i koscioła i potafie wzbudzić w sobie gniew kiedy słucham ciżeszej muzyki i czy to jest poważne?? Bo w gruncie rzeczy wiem , że bóg jest dobry i mnie kocha , ale często to dla mnie nie ma znaczenia , bo jest mi tak źle i samotnie . Jak można skazać człowieka na taką samotność??? nie wiem czy przesadzam może tak moż nie...I czy lepiej tkiwić w beznadziei może niedługo się zemszcze poprzeklinam na wszytkich bede odpowiadac gniewiem za gniew ale czy to jest wyjście? Na pewno jest ale czy słuszne??

Byc moze masz depresję?Ale to moze stwierdzić lekarz .Powinnas udać sie najpierw do lekarza rodzinnego.Naprawdę warto zasięgnąc porady specjalisty,po co tkwić w takim stanie.Bezsens istnienia ,o którym piszesz to typowy objaw depresji,siedzenie w domu,samotnośc...

Hm... To takie trudne chwile dla Ciebie darkness88, nawet przygniatają.
W człowieku może zrodzić się gniew, żal , rozpacz gdy brak dobra, gdy czujemy,że depta się naszą godność a najgorsza jest w tym "samotność", tyle osób już zawiodło i w zasadzie tak można się pogrążyć w tej goryczy ,że dni są jednakowe, brak sił na podniesienie czoła. To cierpienie urasata do rozmiarów olbrzyma! Najchętniej pewno gdzieś się ukryć przed tym wszystkim. No i jeszcze ktoś będzie gadał o Bogu... Hm... Często się Go za to obwinia za te wszystkie nieszczescia. Dochodzi wtedy do konkluzji, bo tak naprawdę On nie jest za to odpowiedzialny. I TA SAMOTNOść. Przede wszystkim nie jesteś sama/sam. Kto jest z Tobą? JEZUS! Dlaczego Go nie zauważasz? Bo zajmuję Cie Twoje cierpienie. To jedyna osoba która nie zawiedzie Cie.

Uwierz ,że jest obok Ciebie!
Już nic nie masz... Nic nie stracisz jak Jemu zaufasz! Zacznij od modlitwy.
Ja pomodle się za Ciebie
Zwróć się do osoby duchowej i powiedz co leży Ci na sercu.

Wierzę ,że nadejdą dla Ciebie dni które nabiorą blasku