Mniszko,
Człowiek który idzie za Jezusem doświadcza tego że życie z Nim jest piękne i radosne. Człowiek doświadcza miłości Bożej, i tego ze piękne jest czynienie dobra, unikania zła, pomaganie ludziom i życie według nauki Jezusa.
Cierpienie samo w sobie nie ma sensu, ma sens wtedy gdy zostanie złączone z cierpieniem Jezusem. Chrzescijanin jest przy swoim Mistrzu w każdym etapie Jego życia, więc także i w Ogrójcu.
Więc człowiek bierze krzyż na każdy dzień i Go naśladuje, znosi przeciwności życiowe, z pogodą ducha przyjmuje cierpienie jakie go spotyka.

Tak... kto idzie za mną a nie bierze swego krzyża nie jest mnie godzien (cytat niedokładny)

No właśnie - "kto nie niesie swojego krzyża nie jest Mnie godzien" czy "kto nie szuka sobie jak najcięższego krzyża nie jest mnie godzien"? Jezus mówi o tym aby nie popadać w hedonizm i nie szukać dróg "prostych łatwych i przyjemnych" a nie o tym, żeby szukać i pragnąć cierpienia.

Nie. Nasza dyskusja wygląda tak, że przedstawiam Ci obiektywny logiczny dowód, a Ty nawet to podciągasz pod subiektywizm.

Nie - jak jadę na rowerze pod górkę, to się męczę ale nie cierpię. Podobnie jak niosę zakupy, wbiegam po schodach itp. itd.

Zwracam uwagę na to by kwestie innych topiców poruszać w innych topicach.

Za to Ty chcesz cierpieć, choć nie musisz i nie ma to sensu takiego jak męka Chrystusa. Postępujesz dosłownie odwrotnie do Niego i jeszcze twierdzisz że Go naśladujesz. Na tym właśnie polega absurdalność Twojej postawy, Mniszko.

Incognito, średniowieczni Święci sami szukali cierpienia i umartwienia. Wspomnijmy biczowników.

Czyż post nie jest cierpieniem? Dla mnie jest. I nie chodzi tu nawet o jedzenie. Lecz post od tego, do czego jestem najbardziej przywiązana.

Cierpienie nasze w połączeniu z męką Chrystusa zbawia dusze, pomaga im się dostać do nieba.

Chcę uściślić po rozmowie z księdzem, że nie chodzi mi o szukanie cierpienia, tylko o przyjmowanie jako dar tego, co nam się przytrafia, i radowanie się każdym dniem od Pana.

Myślę, że teraz zapanuje między nami zgoda

I jeszcze słowa Ojca Pio :

Cierpienie fizyczne i duchowe jest najwspanialszym darem, jaki możesz ofiarować Temu, który cierpiąc -zbawił cię.
(Epist. III, s. 482).

Ja nie chcę być święta. Wystarcza mi jedno życie, a potem chcę usunąć się w czasoprzestrzeń i gdzueś zaginąć bezpowrotnie. Tak to będzie nagroda za wszystko co uczyniłam dla tego świata.
Życie wieczne mnie wręcz przeraża!

Zaginięcie gdzieś tam - jako nagroda

Specyficzne podejście...

Mniszko, wypowiedzi świętych są subiektywnymi wypowiedziami (chyba, że są poparte obiektywnym dowodem logicznym), a nie prawdą absolutną.

O tak - ta postawa podoba mi się o wiele bardziej Mam nadzieję, że naprawdę tak uważasz i będziesz przyjmować piękno z radością

ludzie są różni...

Tak Zrozumiałam, że szukanie cierpienia na siłę nie jest postawą godną katolika. Cieszę się, że to co Ty pisałeś Incognito, poparł kapłan - mój kierownik duchowy.

Jednak na pewno pozostanie we mnie ślad duchowości pasyjnej. Jest przecież zgromadzenie Pasjonistów, którzy za czwarty ślub zakonny przyjmują rozważanie bolesnej męki Jezusa.

Wiedxmo, sama użyłaś sformułowania - zaginąć. Ale gdzie w tym jest nagroda Jakieś szczęście

Całkowita bezinteresowność. To co robię nie musi być przez nikogo nagradzane gdyż nie robię tego dla siebie, lecz dla innych.

Ale nie wydaje Ci się, że logiczne jest, że po śmierci czeka Cię za to jakaś nagroda

Nie, a przynajmniej nie dla mnie. W mojej wadze życia szalka za bardzo przesunęła się w stronę zła. I za to mam być nagrodzona?
Teraz jest moja nagroda! Czy nie widzisz jaki ten świat jest piękny?
Chce żyć raz a dobrze.