Jak myślicie czy nie powinno sie bardziej dążyć w KK na uwielbienie Boga?
Ja tak naprawde dzięki uwielbieniu ,modlitwie w której wielbię Boga, muzyce która wielbi Pana czuje jak Duch Święty mnie dotyka. Czuję jego obecność. Czy wy również odnajdujecię drogę do niego w Uwielbieniu?
Pozdrawiam Ania.

Myślę że każdy ma własną drogę do Boga. Ale kiedy piszę że Duch Święty mnie dotyka to tak jakbym obcowała przebywala z Nim a przecież jest On Osobą. "Duch Święty wspiera nas w uwielbieniu Boga i życiu modlitewnym"Ef 6, 18.
Trochę dotknęłaś mnie tymi pląsami bo śpiewając Bogu i wywyzszając Go wcale nie trzeba wić się i pląsac.
Pozdrawiam Ania.

Może byłoby lepiej, żebyś "popląsała" w mającej tysiącletnie tradycje medytacji i modlitwie chrześcijańskiej.

Zgadzam się z tym co piszesz.... każdy ma swoją drogę do Boga..... i ta którą proponujesz napewno nie jest moją.
Żadne takie formy modlitwy jak proponuje Odnowa w Duchu Świętym, Kościoły Zielonoświątkowe czy różne ruchy charyzmatyczne kompletnie mi nie odpowiadają.
Kiedyś przypadkiem miałam okazję uczestniczyć w czymś takim. Jak dla mnie za dużo w tym było grania na emocjach i zabawy. Ale..... to sa moje osobiste odczucia i nie mówię że ktoś inny nie może tego odbierać inaczej.

Droga do Boga nie jest łatwa. Trzeba coś z siebie dać. To AniaF, o czym piszesz, to raczej branie i to nie najtrudniejsze.
Nie neguję spontaniczości ani entuzjazmu, ale są one dla mnie wysoce niewystarczające. To wysiłek, nie tylko we wierze, świadczy dla mnie o wartości człowieka.

Kiedyś należałem do Odnowy w Duchu Świętym i brałem udział w "uwielbieniowych" modlitwach. Śpiewy, radosne modlitwy, glosolalia nazywana "mówieniem językami". I rzeczywiście, poczułem coś - tylko, że to coś najbardziej skojarzyło mi się z bębnami wojennymi, było w charakterze podobne do uczucia którego ludzie doznają gdy idąc do walki słyszą wzywający do boju bęben.
I teraz pytanie - skąd w Tobie przekonanie, że to Ty doświadczyłaś Ducha Świętego, a nie ja?

To chyba jest nie do konca tak, że każdy musi doświadczać Boga w ten sam sposób. Wręcz przeciwnie: każdy przeżywa to inaczej. Więc to nie jest argument. A potwierdzenia nigdy nie dostaniemy - bo to jest kwestia wiary każdego z nas.
Wydaje mi się, że zasadne jest pytanie o sposób i prawdziwość kontaktu z Bogiem. Czy są to tylko / głównie emocje, jak próbujemy tu uzasadnić i czy droga do Boga nie polega na czymś innym jak tylko zbiorowy śpiew i "nakręczanie się na wzajem".
Dla mnie tak jak dla Moniki75 nie tędy droga.

Nie ważna jest droga ale efekt czyli prawdziwe życie Słowem Żywym które daje nam Jezus bo przecież On jest Drogą Prawdą i Życiem. Uwielbienie jest dla mnie czymś pięknym dzięki czemu mogę Bogu dziękowac za wszystko czego doświadczam dzięki Jego łasce. Ja osobiście w ten sposób odczuwam bliskość Boga ale będać na łace wsród drzew i ciszy czuję jego bliskość równie mocno. Uwielbienie to nie tylko plas i śpiew ale również wywyższenie w sercu Jego wielkości.
Pozdrawiam Ania.

Dla mnie to, o czym pisze AniaF (o ile dobrze to zrozumiałam) jest bardzo ważne. Modlitwa uwielbienia, radości, wdzieczności za obecność Boga i za Jego dzieło to jest to, co odnajduję np. w Psalmach.
Nigdy nie należałam do żadnej grupy i przyznam, że trochę mi tej radości brakuje...

wdzięczność, radość i uwielbienie są bardzo ważne w naszym życiu religijnym

ale każdy z nas ma obowiązek rozeznawać czy droga, którą idzie jest dobra
nawet będąc na drodze "słusznej" nie jesteśmy zwolnieni z dalszego słuchania Jego woli - to nie autostrada do Nieba:)
czasem trzeba lekko skręcić, czasem nawet cofnąć, bo zgubiliśmy gdzieś zjazd, czy przystanąć na światłach czerwonych, czasem wpadamy na rondo...

rozpoznaje po owocach oraz "badając duchy" (pomocne są wskazówki św.Ignacego w rozeznawaniu duchów, Józef Augustyn SJ też coś o tym rozeznawaniu napisał -polecam), a przede wszystkim obcując z Nim w Słowie

piszę to głównie z uwagi na inny post, który napisała AniaF:
viewtopic.php?t=14046

wiara przenika całe życie nawet jeśli na forum to są oddzielne wątki dyskusji:)

Odniosłam sie do pierwszej wypowiedzi. A ona dotyczyła uwielbienia Boga, a nie oceny postaw religijnych AniF.

nikt temu nie przeczy mateola:)
wbrew pozorom ja również odniosłam się do pierwszej wypowiedzi
takie jest moje zdanie odnośnie drogi/duchowości uwielbienia
a nawet każdej, bo bez badania owoców/duchów łatwo zbłądzić w iluzję

a odnośnie tego jak to jest w KK:
nie uważam, że jest go za mało
różnorodność w KK jest piękna i każdy znajdzie coś dla siebie odpowiedniego

nie uważam, żeby powszechnie narzucać jeden styl przeżywania religijności np. na niedzielnych czy nawet codziennych Eucharystiach
osoba, która poszukuje uwielbienia znajdzie swoje miejsce i możliwość modlitwy w jakiejś wspólnocie uwielbieniowej czy różnych wieczornych spotkaniach/nabożeństwach w mniejszych grupach
fakt, że mieszkając w większym mieście jest się bardziej "rozpieszczonym " w możliwościach, ale w mniejszych zawsze można samemu takie zainicjować

dla mnie jednak to Liturgia w najczystszej postaci jest najbardziej uniwersalna i to jest piękno Kościoła powszechnego, i mądrość, bo odnajdą się w niej wszyscy nawet inaczej się wyrażający (myślę tu o inkulturacji w sposobie oprawy/przeżywania Eucharystii np. w krajach afrykańskich)

Muszę wam cos ważnego powiedzieć tz napisac odnośnie uwielbienia. We wtorek obudziłam sie o 5 rano leżałam w łóżku i nagle doświadczyłam czegoś niesamowitego - moje myśli ,mój umysł - cała ja zaczęłam uwielbiać Boga. Było to tak naturalne, nie wymuszone, tak cudowne ze nie jestem w stanie tego opisać, nigdy wcześniej nie przeżyłam czegoś podobnego. To była miłość tak czysta i bezwarunkowa - o nic nie prosiłam , nic nie zaprzatało mojej głowy była tylko Miłość która przenikała każda komórkę mojego ciała.
Pozdrawiam Ania.

Ja moga odnajduje i uwielbiam przez modlitwę i i codzienną lekturę Pisma św ...podobne uczucie jak ty miałem raz po przyjęciu Komuni św ....chciałem płakać ale nie z żalu a z radości taką lekkość serca poczułem ...miałem wrażenie że moge teraz umrzeć nie oglądałbym sie za tym co na ziemi aby unieść się do Pana ...no cóż każdy ma jakąs drogę do Boga ale pamiętaj Bóg przemawia w ciszy ....może obok tych śpiewów i hałasów warto wyciszyc się na 15 minut i oddać się konteplacji nad Słowem Bożym ?